Ο Νίκος Πολυδερόπουλος βρέθηκε καλεσμένος το βράδυ της Παρασκευής 24/5 στο πλατό της εκπομπής «After Dark» με τον Θέμη Γεωργαντά και μίλησε, μεταξύ άλλων, για τον ξαφνικό θάνατο του αγαπημένου του αδελφού, Παντελή, με τον ίδιο να αποκαλύπτει πως ακόμη δεν έχουν μάθει ακόμα την αιτία.

Αρχικά, ο Νίκος Πολυδερόπουλος είπε: «Οι άνθρωποι είναι πάρα πολύ δυνατοί. Καλό είναι να ευχηθούμε να μη μας δώσει η ζωή αυτά που αντέχουμε, γιατί αντέχουμε πάρα πολλά. Από τη στιγμή που αντέχουμε τον θάνατο ενός δικού μας ανθρώπου, αντέχουμε πάρα πολλά. Γι’ αυτό εγώ εύχομαι και λέω «Θεέ μου μη μου δώσεις, δεν το χρειάζομαι, ότι δεν αντέχω». Δηλαδή αυτές οι στιγμές είναι πολύ περίεργες, ο αιφνίδιος θάνατος είναι ένας θάνατος πολύ περίεργος.

Δηλαδή να χάσεις στα καλά καθούμενα έναν άνθρωπο που αγαπάς και πόσω μάλλον όταν είναι ο μικρότερος στην οικογένεια. Χαλάει η σειρά, κατάλαβες; Το φυσιολογικό είναι να φεύγει πρώτα ο παππούς, οι γονείς… Και έχει να κάνει με τον τρόπο, αυτό είναι. Γι’ αυτό λέω πως εκεί έρχεται η στιγμή που λες ότι είμαστε πάρα πολύ μικροί. Το έχω ξαναπεί πως το μότο μου είναι να λέω πάντα «δεν έγινε τίποτα, θα τα φτιάξουμε». Συνειδητοποίησα όμως ότι δεν μπορώ να το φτιάξω. Είναι κάποια πράγματα που δεν μπορούμε να τα φτιάξουμε και εκεί αναγνωρίζει στον εαυτό σου ότι είσαι πάρα πολύ μικρός. Δεν είμαστε τίποτα».

Στην συνέχεια, ο γνωστός ηθοποιός πρόσθεσε: «Κρατήθηκα από μένα από τον εαυτό μου. Είμαι ο πιο μεγάλος στην οικογένεια οπότε έχω φύγει πάρα πολύ μικρός από το σπίτι μου, με πολλή αγάπη, πράγμα πολύ σημαντικό γιατί δεν πήρα άλλα εφόδια ίσως, αλλά αγάπη, σεβασμό στην οικογένεια και στον Θεό και ντομπροσύνη. Πήρα δηλαδή σαν στοιχείο να έχω μπέσα, όταν θα σου δώσω τον λόγο μου να ξέρεις πως θα κρατήσω την υπόσχεση μου. Αυτά τα εφόδια είχα όταν έφυγα από το σπίτι μου. Και με όλες τις εμπειρίες στη συνέχεια έγινα αυτό που είμαι σήμερα και πραγματικά χαίρομαι γι’ αυτό που είμαι.

Μέχρι σήμερα δεν ξέρουμε τι έγινε (με τον θάνατο του αδελφού μου), είναι ένα γεγονός το οποίο δεν έχω καταλάβει. Προσπαθούμε να ψάξουμε με διάφορους ανθρώπους, αλλά υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα στην Πάτρα. Περιμέναμε κάτι ιστολογικές εξετάσεις και όταν πήγε ο πατέρας μου να ρωτήσει γιατί δεν έχουμε τις εξετάσεις, του είπαν ότι δε λειτουργούν τα αρμόδια κέντρα εδώ και δυο χρόνια. 270 άτομα στην Πάτρα που έχουν χάσει τους δικούς τους δεν ξέρουν από τι πέθαναν. Δεν ξέρουμε ακριβώς ποια ήταν η αιτία. Αυτός είναι και ο πόνος της μάνας. Δηλαδή εγώ λέω «εντάξει, θα προχωρήσουμε», αλλά η μάνα λέει «από τι; Δεν μάθαμε από τι;». Έλα, τι να της πω εγώ τώρα; Που έχουν περάσει τόσοι μήνες και δεν μπορώ να της πω κάτι. Υπολειτουργούν όλα».

Δείτε το βίντεο: