« …Ο κ. Μητσοτάκης διακρίνεται από μια αριστοκρατικού τύπου αντίληψη για την πολιτική. Πιστεύει ότι αυτός και οι συνεργάτες του κατέχουν την απόλυτη αλήθεια, ότι ο ίδιος υπερίπταται των πάντων, ότι είναι ο καλύτερος και μόνος εγγυητής των εθνικών και λαϊκών συμφερόντων και απαιτεί από όλους να τον υπηρετούν αδιαμαρτύρητα, να προσφέρουν ην και ύδωρ, χωρίς ενστάσεις και αμφισβητήσεις, ωσάν να πρόκειται για αδιαμφισβήτητο, σχεδόν ελέω Θεού, μονάρχη. Εμφανώς πια έχει αλλεργία στην κριτική, δεν αναγνωρίζει στα μέσα ενημέρωσης το δικαίωμα να ελέγχουν την εξουσία, να ερευνούν και να αποκαλύπτουν τα κακώς κείμενα, δεν φαντάζεται καν ότι εκεί έξω μπορεί να υπάρχουν μη εξαγοράσιμοι δημοσιογράφοι, που δεν διεκδικούν τίποτε άλλο πέρα από την ελευθερία τους να εργάζονται απερίσπαστοι»

Αντώνης Καρακούσης, -«Το Βήμα της Κυριακής».

Στις Δημοκρατίες δεν αρέσει να  εμπλέκονται στις λειτουργίες τους δυο κατηγορίες εξωτερικών παραγόντων: οι ένστολοι και τα φουσκωμένα πορτοφόλια. Συνιστά πολιτική ανωμαλία να απειλούνται εκλεγμένες κυβερνήσεις από γαλονάδες ή ισχυρούς του χρήματος.

Στην Ελλάδα το πρώτο ήταν στη μόδα αμέσως μετά τον εμφύλιο και  κατέληξε στην τραγωδία της δικτατορίας. Το δεύτερο είναι σπορ της μεταπολιτευτικής περιόδου και οδήγησε σε ανατροπή εκλεγμένου Πρωθυπουργού το 1993. Παρότι εξελήφθη ως Νέμεση: το ίδιο είχε κάνει ο ανατραπείς με άλλον, πιο εκλεγμένο, Πρωθυπουργό το 1965 – και επιπλέον το κόμμα που έχασε την κυβέρνηση επιβράβευσε τον ανατροπέα!

Συνεπώς αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης απειλείται με ανατροπή από οικονομικά συμφέροντα δεν είναι καλό σημάδι για την κοινοβουλευτική λειτουργία της χώρας. Οι κυβερνήσεις αναδεικνύονται στη Βουλή,  όταν αποσπούν την εμπιστοσύνη της και πέφτουν όταν τη χάνουν. Οποιαδήποτε άλλη παρέμβαση, είτε για την ανάδειξή τους, είτε για την πτώση τους, δεν είναι υγιής εξέλιξη.

Ο Πρωθυπουργός -κλυδωνιζόμενος από την πολιτική και τις πράξεις του-  ισχυρίζεται ότι τον σημαδεύουν οικονομικοί παράγοντες. Αλλά  απλώς τους υπαινίχθηκε στη Βουλή, χωρίς να τους  κατονομάζει. Ο λόγος είναι προφανής: η απειλή που ισχυρίζεται ότι δέχεται, είναι έργο των χειρών του. Ο ίδιος δημιούργησε τις προϋποθέσεις, παραδίδοντας τα κλειδιά χειραγώγησης του δημοσίου βίου σε ισχυρούς του χρήματος και των ΜΜΕ.

Πρώτα για να υφαρπάξει -από την αδελφή του που είχε μεγαλύτερο εκτόπισμα απο τον ίδιο- την ηγεσία της ΝΔ  και στη συνέχεια για να πάρει την πρωθυπουργία από τον χαρισματικό- αλλά επικεφαλής προβληματικού κόμματος-  Αλέξη Τσίπρα. Στις εκλογες του 2019 και 2023 δεν τον νίκησε ο ίδιος αλλά μιντιάρχες και επιχειρηματίες, που  επένδυσαν στον Νεομητσοτακισμό…

Ως τότε κανείς δεν περίμενε ότι ένα μέτριος πολιτικός που κατέλαβε κληρονομικά μια βουλευτική έδρα θα μπορούσε να εξαγοράσει την ηγετοποίηση του. Με  τη χρήση πανάκριβων συνταγών πολιτικού μάρκετινγκ από την Αμερική και με ιδιαίτερες συμφωνίες με ισχυρά οικονομικά συμφέροντα που απομυζούν -με μοχλό πίεσης την ενημέρωση που ελέγχουν- το κρατικά χρήμα και τα κοινοτικά κονδύλια.

Οι χορηγοί του νεότερου Μητσοτάκη δια του ελέγχου των ΜΜΕ έκρυβαν τα μειονεκτήματά του και διόγκωναν τα προβλήματα του αντιπάλου του για να τον διώξουν. Αλλά έκανε λάθος αν πίστεψε ότι με την εκλογή και την επανεκλογή του στην Πρωθυπουργία  κατέστη αυτόνομος απέναντί τους, επειδη ελέγχει τη ροή του χρηματος, ή τον μηχανισμό των κρατικών παρακολουθήσεων.

Όταν βάζεις καποιον στο σαλόνι της πολιτικής που δεν έχει θέση,  τον καθιστάς οιονεί συγκυβερνήτη και το πιθανότερο είναι να διώξει αυτός εσένα και όχι το αντίθετο όπως νομίζεις.

Ειδικότερα με  το Συγκρότημα Μαρινάκη -για να μιλάμε με ονόματα- ο Κυριάκος έκανε το λάθος που είχε κάνει ο πατέρας του -που έγινε επίσης Πρωθυπουργός με την στήριξη οικονομικών παραγόντων για να φύγει ο Ανδρέας Παπανδρέου- με το Συγκρότημα Αλαφούζου:  θεωρούσε ότι κρατάει σε ομηρία τον επικεφαλής του.

Ωστόσο κάποιος που έχει λεφτά, μέσα ενημέρωσης και μια λαοφιλή ποδοσφαιρική ομάδα -και ταυτόχρονα κρατάει στα χέρια του τα γραμμάτια που του υπέγραψε ένας Πρωθυπουργός χωρίς ιδιαίτερα πολιτικα προσόντα -δεν είναι ο τύπος που του υποβάλει διαρκώς τα σέβη του.

Άλλωστε οι επιχειρηματίες κάνουν τη δουλειά τους – που λέει και ο Μάκης Βορίδης. Το θέμα εν προκειμένω είναι αν και ο Μητσοτάκης έκανε τη δική του ως πολιτικός, προκειμένου να ικανοποιήσει τις φιλοδοξίες του.

Η κρίση μεταξύ Μητσοτάκη και Μαρινάκη

Ο ακριβής λόγος της κρίσης μεταξύ Μητσοτάκη και Μαρινάκη δεν είναι εμφανής, όπως σε προηγούμενες περιπτώσεις. Δεν είναι καν η έλλειψη χημείας μεταξύ τους που έκανε τον σημερινό πρωθυπουργό να λέει ότι “σχέσεις με τον Μαρινάκη έχει η Ντόρα, όχι εγώ”. Προφανώς έχει αντιληφθεί ότι στην πορεία “σχέσεις με τον Μαρινάκη” απέκτησαν βουλευτές και υπουργοί του.

Όπως απέκτησαν με τον Αλαφούζο, τον Περιστέρη, τον Μυτιληναίο και άλλους επιφανείς των επιχειρήσεων και του χρήματος – που αντικατέστησαν παλαιοτέρους σ’ αυτόν το ρόλο. Αν κάποιος   νομίζει ότι  η σημερινή ΝΔ χωρίζεται σε “Μητσοτακικούς”, “Καραμανλικούς” και ” Σαμαρικούς”, μάλλον του διαφεύγουν κάποιοι άλλοι πιο ενεργοί διαχωρισμοί.

Από την άποψη είναι προφανές ότι ο Μητσοτάκης μπορεί να χάσει τον έλεγχο του κόμματος- και ειδικά της Κ.Ο. -από εξωκομματικούς παράγοντες. Ήδη πέρασε στη σφαίρα της τραγικής ειρωνείας με την αρχαιολογική εννοια, όπως τη όριζε ο Κακριδής: “Αγνοεί ότι βρίσκεται μπλεγμένος στη μοίρα του και νομίζει ότι θα νικήσει”.

Ως πολιτικός έχει την  αίσθηση ότι η άσκηση της εξουσίας αποτελεί κληρονομικό του δικαίωμα και ταυτόχρονα έχει λανθασμένη αντίληψη για την ενημέρωση:  αντιμετωπίζει τους φορείς της ως θεραπαινίδες του.  Π.χ. δεν δίνει συνεντεύξεις χωρίς να είναι όλα κανονισμένα εκ των  προτέρων,  και θεωρεί ότι δικαιούνται να ζητάει εξηγήσεις αν κάτι που δημοσιεύθηκε δεν του αρέσει, διοχετεύει απειλές και παρεμβαίνει όχι μόνο σε δημοσιεύματα,  αλλά και σε… προσλήψεις στα ΜΜΕ.

Σε κάθε περίπτωση διασφάλισε τα νώτα του εξαγοράζοντας όχι μόνο ιδιοκτήτες ΜΜΕ, ή «ντιλάροντας» μαζί τους, αλλά δημοσιογράφους. Η αναφερθείσα αξίωση του να του ζητήσει  “το Βήμα” συγγνώμη για ένα ρεπορτάζ το οποίο κατά τα λοιπά ουδείς από τη κυβέρνηση… διέψευσε -είναι …ηπιότερο από όσα του καταλόγισε ο Καρακούσης- που το αντιπροσωπεύει.

Το εκκρεμές της εξουσίας

Ένα άλλο στοιχείο που αναδείχθηκε με την τελευταία κρίση είναι η ευκολία με την οποία ρίχνει στα σκυλιά τους συνεργάτες του, ακόμη και για υποθέσεις που τους έχει αναθέσει ο ίδιος.  Σε αντίθεση με τον Τσίπρα που δεν σφαγίασε  ποτέ κανέναν- ούτε καν τον υπουργό Νίκο Παππά, που ζήτησε λεφτά για υποψήφιο καναλάρχη από τον…Μαρινάκη!!. Είναι θέμα χαρακτήρα.

Εκ παράλληλου μια ιδιαίτερη πτυχή αυτής της κρίσης είναι η φημολογούμενη μεσολάβηση της κυρίας Μαρέβας Γκαμπρόφσκι -Μητσοτάκη για τη εκτόνωσή της,  βάσει προγενέστερων καλών σχέσεων με τον εκδότη του «Βήματος». Από την κυβέρνηση και από παρόντες στην περίφημη  «βίζιτα των υπουργών» στην οικία Μαρινάκη, που αποκάλυψαν οι  ieidiseis.gr,  διαψεύσθηκε ότι υπήρξε αποστολή συγκεκριμένου SMS. Κυρίως όμως από τον μόνο που μπορεί να βεβαιώσει την ύπαρξή του: τον Βαγγέλη Μαρινάκη.

Ωστόσο άλλου άλλου είδους παρεμβάσεις εκ μέρους της δεν αποκλείονται, με βάση τα συμφραζόμενα της λειτουργίας της. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός έχει αναφέρει στο παρελθόν ανάμειξη της σε υποθέσεις για τις οποίες δεν είχε  εξουσιοδότηση και ρόλο. Κανείς δεν εντόπισε ποτέ τη Δάφνη Σημίτη, τη Νατάσα Καραμανλή, την Άντα Παπανδρέου, τη Γεωργία Σαμαρά ή τη Μπετυ Μπαζιάνα,  να  εμφανίζονται εκεί που δεν είχαν λόγο.

Σε κάθε περίπτωση η προαναγγελία του Πρωθυπουργού ότι θα καταθέσει ως μάρτυρας στις μηνύσεις – ή και αγωγές- που προτίθεται να καταθέσει η σύζυγός του, κατά την βουλευτίνας του ΣΥΡΙΖΑ Έλενας Ακρίτα,- αλλά και του διευθυντή της «Εστίας » Μανόλη Κοττάκη, όπως υπονοείται- δίνει στην υπόθεση ευρύτερη δημόσια πολιτικής και εκδοτικής διαχείρισης- από όλες τις πλευρές.

Όλα αυτά αποτελούν στοιχεία του παζλ της επικαιρότητας που δημιούργησε ένα απλό δημοσίευμα- πίσω από το οποίο ο Κυριάκος Μητσοτάκης είδε μιντιακούς ευεργέτες του να του τραβούν το χαλί κάτω από τα πόδια -όχι μόνο για τη τραγωδία των Τεμπών, αλλά και γενικότερα – και αντέδρασε στέλνοντας στο απόσπασμα συνεργάτες του. Έτσι όμως το δίχτυ τυλίχθηκε περισσότερο γύρω του.

Κάποιοι τον  θεωρούν “αδίστακτο” και “σκληρό καρύδι” που δεν θα παραδώσει το έδαφος που νομίζει ότι κέρδισε στη σχέση του με το κατεστημένο που τον υιοθέτησε και τους πλέον προβεβλημένους της οικονομικής εξουσίας στους οποίους κατέφυγε για υποστήριξη στην άνοδό του και τώρα τους υποδεικνύει ως μηχανευόμενους την πτώση του.

Αυτό που τον δυσκολεύει είναι ότι ακόμη και κατά το σενάριο του ότι κάποιοι επιδιώκουν την ανατροπή του δεν μπορεί να προτάξει το κόμμα του, ως ασπίδα. Γιατί η ενδεχομένη απομάκρυνσή του,  δεν απομακρύνει και το εκκρεμές της εξουσίας προς τη άλλη παράταξη: αν υπάρξει αντικαταστάτης του στην τρέχουσα Βουλή θα προέρχεται από τη Ν.Δ. Άλλωστε ουδείς από τους αντιπάλους της είναι σε θέση να αναλάβει τέτοιους ρόλους.

Συνεπώς δεν πρόκειται να χαλάσουν τη ζαχαρένια τους υπουργοί, βουλευτές και κομματικά στελέχη,- αν κριθεί ότι η παραμονή του την πρωθυπουργία κοστίζει πολύ στην παράταξη, ή στους…υποστηρικτές του!

Έτσι από  φορέας της λαϊκής εντολής, δεν αποκλείεται να βρεθεί “βαρίδι”και να αναζητηθεί αντικατάστασή τους εν πτήσει- ήτοι χωρίς πρόωρες εκλογές- εκτός αν μπορεί να τις προκαλέσει ο ίδιος- κατά το προηγούμενο του Γ. Παπανδρέου το 2011: έχασε την πρωθυπουργία  χωρίς το ΠΑΣΟΚ  με το οποίο είχε αναδειχθεί Πρωθυπουργός να χάσει την πρωθυπουργία στη Βουλή.

Κάτι θυμίζουν όσοι του λένε ότι «βγήκε θριαμβευτής από την πρόταση μομφής». Το ερώτημα βέβαια είναι αν η κρίση θα κλιμακωθεί, ή αν θα εκτονωθεί με συμβιβασμούς στο πραγματικό αίτιο που την προκάλεσε.

Έχει σημασία η εγκατάσταση του Μάκη Βορίδη-  που έχει καλές σχέσεις με τον ισχυρό άνδρα του Πειραιά- στο  Μέγαρο Μαξίμου ώστε να λειτουργήσει ως γέφυρα, όπως διαμήνυσε με εμφάνισή του στο …Μέγκα,  από όπου διακήρυξε ότι… ο καθένας κάνει τη δουλειά του.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ’ ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr