ΜΕ ΟΣΑ ΕΓΡΑΨΕ ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ που δημοσίευσε το Σάββατο στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ο Στέφανος Κασσελάκης, επιχειρεί για άλλη μια φορά να φέρει προ τετελεσμένων τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αυτήν τη φορά απαντώντας στα σενάρια που κυκλοφορούν για την επόμενη μέρα των ευρωεκλογών και τα σχέδια απομάκρυνσής του, ξεκαθαρίζοντας ότι δεν πρόκειται να παραδώσει τα κλειδιά του κόμματος, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα. 

«Η επόμενη μέρα των ευρωεκλογών είναι μια συνέχεια για μένα και τον ΣΥΡΙΖΑ», έγραψε, παρουσιάζοντας και τη δικαιολογία για την περίπτωση αρνητικού αποτελέσματος: «Οι συσχετισμοί δεν αλλάζουν σε μία μέρα. Η δυναμική, όμως, ναι». Άλλωστε, το αποτέλεσμα που θα κρίνει τους συσχετισμούς είναι ένα αντικειμενικό μέγεθος, η δυναμική όμως μπορεί να είναι και θέμα ερμηνείας, σύμφωνα με το σκεπτικό του. Με τον ίδιο τρόπο, της υποκειμενικής ερμηνείας, ισχυρίζεται ότι έχουν ανακάμψει και κάθε μέρα μεγαλώνουν, ενώ το κλίμα στον ΣΥΡΙΖΑ είναι εντελώς διαλυτικό. 

Τα άσχετα με την πολιτική και την αριστερά πρόσωπα που έφερε στο ευρωψηφοδέλτιο τα παρουσιάζει ως άνοιγμα στην κοινωνία και επιλογή των μελών, ενώ υποστηρίζει ότι «δεν αποφασίζει ο πρόεδρος, ούτε λίγοι γύρω από ένα γραφείο», αλλά συναποφασίζει μαζί με τον «λαό» στον οποίο απευθύνεται, εννοώντας μάλλον την ψηφοφορία που έγινε μέσω iSyriza. Ωστόσο, και για αυτήν και για τα αποτελέσματά της υπάρχει τεράστια καχυποψία στον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς στελέχη του κόμματος μιλούν για παντελή έλλειψη διαφάνειας και απόλυτο έλεγχο της διαδικασίας από τον Κασσελάκη. 

Ο Κασσελάκης επιμένει να λέει ότι εκείνος είναι που καταλαβαίνει τον λαό και θα του λύσει τα προβλήματα. Για τον ίδιο δεν έχει σημασία που δεν έχει επεξεργασμένες προτάσεις και δεν ξέρει σε βάθος τα θέματα της χώρας. Αρκεί που έχει «χάρισμα» και νιώθει τον κόσμο. 

Έμπειρο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ θυμίζει την προ μερικών μηνών διαμαρτυρία του αν. γραμματέα Γιώργου Βασιλειάδη, όταν φέρεται να είχε κλειδωθεί η ψηφιακή πλατφόρμα του iSyriza, στην οποία θα ψήφιζαν οι εγγεγραμμένοι για το αν ήθελαν να αλλάξει όνομα ο ΣΥΡΙΖΑ, και οι τεχνικοί τού απάντησαν ότι είχαν εντολή να μην του επιτρέψουν την πρόσβαση. 

Ο Κασσελάκης συνεχίζει να αποδομεί καθημερινά το κόμμα που παρέλαβε από τον Αλέξη Τσίπρα και δήλωσε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ του 2015 δεν υπάρχει πια. Ξεκαθάρισε επίσης ότι ο ίδιος δεν θα συζητήσει με κανέναν αρχηγό για κοινό μέτωπο των κομμάτων της αριστεράς και της κεντροαριστεράς, δηλαδή το θέμα που συζητάει όλος ο πολιτικός χώρος, αλλά ζήτησε όποιος το θέλει, να πάει μαζί του.  

«Είναι αναγκαία η δική μας ενίσχυση. Για να δοθεί ένα τέλος σε αυτή την πολυδιάσπαση του προοδευτικού χώρου. Για να γίνει ορατή σε όλους η μόνη πολιτική διέξοδος». Η μόνη λύση που βλέπει στην «πολυδιάσπαση του προοδευτικού χώρου», δηλαδή, είναι να προσέλθουν όλοι στο κόμμα του Κασσελάκη. Δεσμεύεται, μάλιστα, όπως λέει, να ανοίξουν «οι δομές του ΣΥΡΙΖΑ διάπλατα προς όλον τον προοδευτικό κόσμο», ενώ ως τώρα δεν έχει φέρει ούτε μία προσωπικότητα της αριστεράς ή της κεντροαριστεράς, παρά μόνο τον Άρη Σπηλιωτόπουλο, και παίκτες ριάλιτι με τηλεπερσόνες, που δίνουν το νέο στίγμα.

Περιγράφει για πρώτη φορά τόσο καθαρά το κοινό του, αυτό που θέλει και μπορεί να προσελκύσει: «Υπάρχουν πολλοί συμπολίτες μας σήμερα που δεν βλέπουν την πολιτική μέσα από ιδεολογικό – φιλοσοφικό πρίσμα. Τη βλέπουν βιωματικά και ενστικτωδώς: ποιος με καταλαβαίνει, ποιος θα νοιαστεί, ποιος θα με προστατέψει». Κυρίως, όμως, συνεχίζει να προβάλλει αυτό που είναι από την αρχή η μοναδική πολιτική του πρόταση: τον εαυτό του ως προστάτη του λαού. Δεν κρύβει ότι θεωρεί τον εαυτό του χαρισματικό και θέλει η σχέση του με τον λαό να είναι «αδιαμεσολάβητη» (τα κομματικά όργανα έχουν παραμεριστεί) και ας θυμίζει σκοτεινές σελίδες της ιστορίας αυτός ο λόγος, τον οποίο άλλοι περιγράφουν ως «νεομουσολινικό» και άλλοι ως «τραμπικό», ακόμα και μέσα στο ίδιο του το κόμμα. 

Ο Κασσελάκης επιμένει να λέει ότι εκείνος είναι που καταλαβαίνει τον λαό και θα του λύσει τα προβλήματα. Φροντίζει μάλιστα να μοιράζει τακτικά στα κανάλια περιεχόμενο που παράγει ο ίδιος, με εικόνες που τον δείχνουν να  αγκαλιάζει και να φιλάει ηλικιωμένους και ηλικιωμένες. Για τον ίδιο δεν έχει σημασία που δεν έχει επεξεργασμένες προτάσεις και δεν ξέρει σε βάθος τα θέματα της χώρας. Αρκεί που έχει «χάρισμα» και νιώθει τον κόσμο.