Ο σεβασμός στην προσωπική οδύνη των ανθρώπων για την απώλεια οικείου προσώπου, ισχύει και μετά τη λήξη του τριήμερου πένθους.

Αλλά ο βουλευτής της ΝΔ Γιάννης Καλλιάνος δεν μπορεί να διεκδικήσει αυτόν τον σεβασμό, όταν συνδέει τη νοσηλεία προσώπου της οικογενείας του με πολιτική συμπεριφορά του τύπου «ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;».

Απειλεί γιατρούς και νοσηλευτές στο Αττικό Νοσοκομείο – «δεν έχουν φανταστεί τι έχουν να πάθουν από εμένα» – επειδή δεν κατάφεραν να αποτρέψουν το μοιραίο για τον πατέρα του.

Μεταξύ άλλων τους καταλογίζει ότι δεν δέχθηκαν τις δικές του υποδείξεις νοσηλείας. Ειδικά στον γιατρό που τον χειρούργησε, απέδωσε χρηματισμό, που στη συνέχεια μετέτρεψε σε «δώρο που δεν αρνήθηκε».

Ο βουλευτής αποκάλυψε ότι προηγουμένως είχε χρησιμοποιήσει την ιδιότητά του για να προκαλέσει παρέμβαση του υπουργού Υγείας. Για πόσους από τους ψηφοφόρους του το έκανε ως τώρα;

Προς τιμή του, ο Άδωνις Γεωργιάδης του είπε ότι δεν είναι γιατρός για να διατάσσει νοσηλείες σε ΜΕΘ.

Ο Καλλιάνος παραβλέπει ότι στα κρατικά νοσοκομεία οι γιατροί προσπαθούν να κάνουν τη δουλειά τους στις τραγικές συνθήκες που διαμόρφωσε η κυβέρνηση που στηρίζει ο ίδιος.

Αμέτρητες οικογένειες κάθε χρόνο αγωνιούν για οικεία τους πρόσωπα που νοσηλεύονται. Αλλά δεν έχουν την ευχέρεια να κινητοποιούν υπουργούς. Ούτε την πολιτική «ισχύ» να υποσχεθούν τιμωρίες γιατρών.

Θα τιμούσε περισσότερο τον απελθόντα γονέα του αν υπέβαλε την παραίτηση του από βουλευτής ως έμπρακτη διαμαρτυρία. Έστω αν έδινε υπόσχεση να στρατευθεί στην αναβάθμιση του ΕΣΥ. Στρέφοντας την καταγγελία του ιατρού αδελφού του – «δεν υπάρχει ΕΣΥ» – εναντίον όσων το έκαναν να μην υπάρχει.

Επιλέγει να επιτίθεται σε όσους πασχίζουν να κρατήσουν όρθια την έννοια της δημόσιας περίθαλψης και σώζουν ζωές, χωρίς τα στοιχειώδη στη διάθεση τους.

Με τον τρόπο του κλονίζει περισσότερο την εμπιστοσύνη στο ΕΣΥ, τροφοδοτώντας την κυβερνητική προτίμηση στον ιδιωτικό τομέα.

Ο Καλλιάνος μπορεί να εμφανίζεται ως εξαιρετικός συγγενής, αλλά είναι αρνητικό υπόδειγμα πολιτικού. Νοιάζεται για τους δικούς του, άλλα με την υπογραφή του τους καταδίκασε, μαζί με τους υπολοίπους, να υποστούν αυτό που ο ίδιος θεωρεί ότι τον έβλαψε.

Οι γιατροί βεβαιώνουν ότι έκαναν ότι μπορούσαν, όπως για κάθε ασθενή τους. Αν πράγματι «χειρουργούν δίπλα στο κρεβάτι», δεν είναι επιλογή τους. Ούτε γιατί οι ασθενείς μένουν σε ράντζα, χωρίς προσωπικό να τους φροντίσει…

Το Σωματείο Εργαζομένων του νοσοκομείου στηλίτευσε την «υποκρισία» του, αφού ως μέλος του κοινοβουλίου έχει ψηφίσει μέτρα που επιδεινώνουν τα προβλήματα στο δημόσιο σύστημα υγείας.

Ο ίδιος «ντρέπεται να μιλήσει για πράγματα που είδε σε αυτό το νοσοκομείο». Αλλά δεν ντρέπεται για τη σιωπή του ως τώρα, ή για την υπογραφή του στην κατεδάφιση του ΕΣΥ.

Ο άνθρωπος που από ακόλουθος του Βασίλη Λεβέντη βρέθηκε οπαδός του Μητσοτάκη, αξιοποίησε ανεύθυνα το βουλευτικό του αξίωμα εναντίον επιστημόνων που εργάζονται με αυταπάρνηση.

Κατανοητό ίσως. Αλλά υποδηλώνει έκπτωση στην αποστολή των δημοσίων προσώπων…