Ο 61 ετών δικηγόρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων με την ταπεινή καταγωγή από μια μικρή πόλη στη Νότια Αγγλία, Κιρ Στάρμερ, είναι ο νέος πρωθυπουργός της Βρετανίας, για τον οποίο, ωστόσο, ακόμη και οι Βρετανοί πολύ λίγα γνωρίζουν, παρά τη θριαμβευτική του νίκη στις εθνικές εκλογές της 4ης Ιουνίου.

Ο Στάρμερ είναι πολιτικός μόνο εννέα χρόνια και από τότε που πήρε τα ηνία στους Εργατικούς το 2020,  στέφθηκε ηγέτης των Εργατικών του Ηνωμένου Βασιλείου το 2020, ανέτρεψε την πορεία του κόμματος. Το οδήγησε στην εξουσία, από τη χειρότερη ήταν του στα προηγούμενα 100 χρόνια.

Βρετανία: Η επικράτηση των Εργατικών δίνει επενδυτικό premium στη χώρα

Λίγοι θεωρούσαν πιθανή μια τέτοια εξέλιξη, όπως γράφει το Politico. Οι εχθροί του μιλούν για τύχη, υποστηρίζοντας ότι ωφελήθηκε από τη συγκυρία της συντριβής των Τόρις. Είναι, όμως, πράγματι έτσι;

Ο πατέρας του ήταν ένας σιωπηλός, αυταρχικός κατασκευαστής εργαλείων -συχνά ο Στάρμερ αναφέρεται στο επάγγελμά του- και η μητέρα του νοσοκόμα.

Στο σχολείο ήταν «σπασικλάκι». Έπαιζε φλάουτο και ποδόσφαιρο και σπούδασε στη νομική. Τα αδέρφια του τον αποκαλούσαν σούπερ αγόρι.

«Ενήλικας» από πάντα

Στο σχολείο τα έβαζε με τους νταήδες που ασκούσαν εκφοβισμό σε άλλα παιδιά.

Όπως έχει πει η αδερφή του Κάτι στον δημοσιογράφο που έγραψε τη βιογραφία του Στάρμερ και πρώην υπεύθυνο δημοσίων σχέσεων των Εργατικών, Τομ Μπάλντουιν, «πρέπει να ήταν μεγάλος σε όλη του τη ζωή».

Είναι ταυτόχροντα ρομαντικός: Αγαπάει τη μουσική του Μότσαρτ και τη Northern Soul.

Ο ίδιος ο Μπάλντουιν έχει πει: «Είναι πάρα πολύ δραστήριος, αρκετά αδυσώπητος. Έχει μια υπερμεγέθη άποψη για την ικανότητά του να φέρει την αλλαγή. Δεν πρόκειται να εμπνεύσει τον κόσμο με μεγάλες ομιλίες, αλλά αυτό που μπορεί να κάνει είναι να διορθώσει τα πράγματα».

Ως δικηγόρος, υπερασπιζόταν αναρχικούς vegan και το 2008 έγινε επικεφαλής της Εισαγγελικής Υπηρεσίας του Στέμματος.

Ο αριστερός που στη νεότητά του εξέδιδε τροτσκιστικό περιοδικό, απέκτησε τον τίτλο του “sir” και εσχάτως έγινε αγαπημένος του Citi  του Λονδίνου, βάζοντας το επίκεντρο της προεκλογικής του εκστρατείας τη «δημιουργία πλούτου». Οι επενδυτές του City τόνιζαν πριν από τις εκλογές ότι ο Στάρμερ θα μπορούσε να δώσει στη Βρετανία ένα premium σταθερότητας στις παγκόσμιες αγορές, ενισχύοντας τη λίρα, τις μετοχές και τις επενδύσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο σε μια περίοδο αυξανόμενης πολιτικής αναταραχής σε άλλες περιοχές.

Η στρατηγική

Ήταν σοσιαλιστής, στα 16 του οργανώθηκε στους Νεαρούς Σοσιαλιστές του Εργατικού Κόμματος και σπόυδασε στη νομική. Όταν ο ηγέτης του Εργατικού Κόμματος Τζέρεμι Κόρμπιν καθαιρέθηκε το 2019, ο Στάρμερ διεκδίκησε την ηγεσία του κόμματος, απευθυνόμενος στα μέλη του με ένα αριστερό πλαίσιο 10 δεσμεύσεων, για να κάνει στη συνέχεια την «κωλοτούμπα», υποστηρίζοντας ότι η πανδημία, ο πόλεμος στην Ουκρανία και η κατάσταση των δημόσιων οικονομικών του απαγορεύουν να προχωρήσει στο αρχικό του πλάνο διακηρύξεων. Το Politico γράφει σκωπτικά ότι στην πραγματικότητα ήθελε να κερδίσει τις γενικές εκλογές και δεν υπάρχει σοσιαλιστικός δρόμος προς αυτό σε μια συνταγματική μοναρχία.

Η εκστρατεία του επικεντρώθηκε στους ταλαντευόμενους ψηφοφόρους σε εκλογικές περιφέρειες που θεωρούνται κατά κάποιον τρόπο περιθωριακές. Στην κορυφή της ατζέντας του, έχει τοποθετήσει το κόστος ζωής, την Εθνική Υπηρεσία Υγείας και τη μετανάστευση. Πιστεύει ότι το Westminster είναι… ασήμαντο και προτιμάει την πολιτική στον δρόμο.

No drama Starmer

Το προφίλ της διακυβέρνησής του αναμένεται από πολλούς πως θα μοιάζει με τον χαρακτήρα του: “No drama Starmer” έγραψε ο Guardian, προβλέποντας μια διακυβέρνηση χωρίς εξάρσεις, χωρίς δράματα, όπως αυτά που βίωσαν οι Βρετρανοί από το Brexit και μετά.

Και, ενώ μπορεί να κατηγορείται από τους πολιτικούς τους αντιπάλους ότι δεν είναι σαφής ως προς τις λεπτομέρειες των προεκλογικών του εξαγγελιών, έχει υπάρξει αρκούντως σαφής ως προς το πώς φαντάζεται την προσωπική του ζωή ως πρωθυπουργός. Όπως έχει πει, σκοπεύει να μην εργάζεται τις Παρασκευές μετά τις 6 το απόγευμα, ώστε να έχει χρόνο με την οικογένειά του και να συνεχίσει να παίζει το αγαπημένο του άθλημα, ποδόσφαιρο, μία φορά την εβδομάδα, όπως κάνει πολλά χρόνια τώρα.

Ο Στάρμερ θα μπορούσε να είναι ένας σπουδαίος μεταρρυθμιστικός πρωθυπουργός των Εργατικών. Ή θα μπορούσε να είναι, όπως τον αποκαλούν οι ηττημένοι αντίπαλοί του, ένας Τόρις με κόκκινα, που ακολουθεί τα σχέδια δαπανών των Τόρις και απλώς παίζει στα άκρα. Ή θα μπορούσε να χάσει την εξουσία σύντομα υπό το βάρος της προβληματικής οικονομίας, καθώς δεν έχει ισχυρό έρεισμα τους Εργατικούς και εάν αποτύχει στην άσκηση οικονομικής πολιτικής, δεν έχει φίλους να τον στηρίξουν.