Επιμέλεια: Γιάννα Μυράτ

Η Χάλα Ράριτ, παραιτήθηκε από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ την περασμένη εβδομάδα λέγοντας, «Δεν θα είμαι εγώ ο λόγος για τον οποίο κάποιος μισεί περισσότερο την Αμερική».

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Η Χάλα Ράριτ, μια βετεράνος διπλωμάτης των ΗΠΑ λειτουργούσε πάντα στους διαδρόμους της εξουσίας και όχι στα φώτα της δημοσιότητας, όταν επέλεξε μια αλλαγή πριν από δύο χρόνια για να γίνει ένα από τα πρόσωπα της αμερικανικής διπλωματίας για τα αραβικά μέσα ενημέρωσης.

«Νόμιζα ότι θα ήταν συναρπαστικό», εξήγησε η Ράριτ σε μια από τις πρώτες της συνεντεύξεις μετά την παραίτησή της την περασμένη εβδομάδα από την 18χρονη καριέρα της στο Στέιτ Ντιπάρτμαντ επειδή, όπως είπε, δεν μπορούσε να υπερασπιστεί την πολιτική της κυβέρνησης Μπάιντεν στη Γάζα. «Δεν περίμενα καθόλου αυτό το τέλος».

Σχεδόν επτά μήνες μετά την αμέριστη υποστήριξη της κυβέρνησης προς το Ισραήλ στον πόλεμο κατά της Χαμάς, η Ράριτ έγινε η πρώτη διπλωμάτης καριέρας που παραιτήθηκε σε ένδειξη διαμαρτυρίας για μια πολιτική που θα ανατρέψει τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον στον αραβικό κόσμο για μια γενιά. Είπε στην Washington Post ότι ένιωθε ότι η συνεχής ροή αμερικανικών όπλων προς το Ισραήλ επέτρεπε την ανθρωπιστική κρίση στη Γάζα και πυροδότησε οργή προς την Ουάσιγκτον στον αραβικό κόσμο. Μέσα στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, είπε, οι διπλωμάτες φοβούνται να εκφράσουν απόψεις αντίθετες με την επίσημη πολιτική, σε αντίθεση με τα περισσότερα άλλα ζητήματα κατά τη διάρκεια της καριέρας της, όπου η έντονη συζήτηση ήταν ο κανόνας.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ αρνήθηκε να σχολιάσει τις λεπτομέρειες της παραίτησής της, επικαλούμενο θέμα προσωπικού. Ο υπουργός Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν δήλωσε ότι χαιρετίζει τις αντικρουόμενες απόψεις και διαβάζει τα μηνύματα που έρχονται από το επίσημο κανάλι διαφωνίας του υπουργείου.

Η αποκήρυξη της Ράριτ για τον χειρισμό της κρίσης από τον Πρόεδρο Μπάιντεν υπογραμμίζει πώς έχει διχάσει τόσο έντονα την Ουάσιγκτον. Ακόμη και οι κεντρώοι Δημοκρατικοί έχουν γίνει επικριτικοί για τη μεταχείριση των αμάχων στη Γάζα από το Ισραήλ και συζήτησαν τη διακοπή της στρατιωτικής βοήθειας εάν η ισραηλινή συμπεριφορά δεν αλλάξει. Οι πανεπιστημιουπόλεις σε όλη τη χώρα έχουν καταληφθεί από διαδηλώσεις. Και παρόλο που ο Μπλίνκεν βρίσκεται στη Μέση Ανατολή και επιδιώκει να μεσολαβήσει για μια κατάπαυση του πυρός και να αυξήσει τη ροή ανθρωπιστικής βοήθειας στο παλαιστινιακό έδαφος, οι Ισραηλινοί ηγέτες έχουν δηλώσει ότι σχεδιάζουν να εισβάλουν στη νότια πόλη της Ράφα ό,τι κι αν συμβεί.

Ήταν ένα μοναχικό ταξίδι για τη Ράριτ, η οποία είπε ότι πολλοί από τους πρώην συναδέλφους της φοβούνται μήπως στοχοποιηθούν ή περάσουν πειθαρχικό από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ επειδή εκφράσουν απόψεις που είναι αντίθετες με την πολιτική των ΗΠΑ. Η κυβέρνηση Μπάιντεν έχει κατευθύνει μια συνεχή ροή όπλων στο Ισραήλ, ακόμη και όταν ανώτεροι αξιωματούχοι των ΗΠΑ έχουν καταδικάσει επιδρομές που έχουν σκοτώσει εργαζομένους στον τομέα της βοήθειας, παιδιά και άλλους πολίτες. Περισσότεροι από 34.000 κάτοικοι της Γάζας έχουν σκοτωθεί κατά τη διάρκεια του πολέμου, σύμφωνα με τις τοπικές υγειονομικές αρχές.

Ακόμα δυο άλλοι υπάλληλοι του Στέιτ Ντιπάρτμεντ παραιτήθηκαν σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την πολιτική της κυβέρνησης. Και οι δύο ζούσαν στην Ουάσιγκτον, σε αντίθεση με την Ράριτ.

«Πιστεύω στη δύναμη να αλλάζεις τα πράγματα από μέσα. Πιστεύω στη δύναμη του καλού μέσω της διπλωματίας. Θέλω ακόμα να το πιστεύω», είπε η Ράριτ, η οποία μέχρι την περασμένη εβδομάδα ήταν μια από τους αραβόφωνους εκπροσώπους του Στέιτ Ντιπάρτμεντ με έδρα το Ντουμπάι. «Αλλά στο τέλος της ημέρας, ήταν απολύτως σαφές σε μένα μέσα από τόσες πολλές συζητήσεις ότι δεν είχα καμία εντός του τμήματος, ίσως μόνο ο γραμματέας, αλλά κανένας αξιωματικός της υπηρεσίας Εξωτερικών δεν μπορούσε πραγματικά να κάνει οποιαδήποτε αλλαγή».

Η Ράριτ, η οποία μεγάλωσε στη Νεβάδα και την Καλιφόρνια και ειδικεύτηκε στις διεθνείς υποθέσεις και τις σπουδές στη Μέση Ανατολή στο Πανεπιστήμιο George Washington, εντάχθηκε στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ αμέσως μετά το μεταπτυχιακό στο Georgetown. «Ήθελα να βοηθήσω τη χώρα μου. Ήθελα οπωσδήποτε να προσπαθήσω να ενισχύσω τις σχέσεις μεταξύ άλλων εθνών και των Ηνωμένων Πολιτειών», είπε.

Κατά τη διάρκεια της καριέρας της, εργάστηκε για τη χρηματοδότηση της αντιτρομοκρατίας στο Κατάρ, τον βίαιο εξτρεμισμό στη Νότια Αφρική και ως πολιτική αξιωματούχος στην Υεμένη, μεταξύ άλλων πόστων.

Όμως, ξεκινώντας τον Οκτώβριο, η Ράριτ είπε ότι είχε αρνηθεί να δώσει συνεντεύξεις στα αραβικά μέσα ενημέρωσης για τη Γάζα, επειδή ένιωθε ότι τα επίσημα σημεία συζήτησης θα φουντώσουν την κατάσταση και αντί να την κουλάρουν.

Τα σημεία συζήτησης «ήταν προκλητικά», είπε. «Συχνά αγνοούσαν εντελώς τους Παλαιστίνιους. Από την αρχή ήταν πολύ, πολύ βαρύ αυτό το «Το Ισραήλ έχει δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό του». Ναι, το Ισραήλ έχει το δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό του, αλλά δεν γινόταν κουβέντα για τα δεινά των Παλαιστινίων. Εγώ, με καλή συνείδηση, δεν μπορούσα να πάω στην αραβική τηλεόραση με αυτά τα σημεία συζήτησης. Το μόνο που θα κατάφερνα είναι να κάνω κάποιον να θέλει να πετάξει το παπούτσι του στην τηλεόραση, να θέλει να κάψει μια αμερικανική σημαία ή, χειρότερα, να ρίξει έναν πύραυλο στα στρατεύματά μας».

«Είπα: “Δεν θα είμαι ο λόγος για τον οποίο κάποιος μισεί περισσότερο την Αμερική”», είπε.

Η Ράριτ είπε ότι φοβόταν ότι τα παιδιά που έμειναν ορφανά από τον πόλεμο μπορεί τελικά να «πάρουν ένα όπλο και να ζητήσουν εκδίκηση. Προωθούμε έναν κύκλο εκδίκησης γενεών που δεν κάνει τους Ισραηλινούς πιο ασφαλείς», είπε.

Αντί να δίνει συνεντεύξεις για την πολιτική της Γάζας, η Ράριτ είπε ότι εστίασε σε άλλες πτυχές της δουλειάς της, συμπεριλαμβανομένης της παρακολούθησης των αραβόφωνων μέσων ενημέρωσης για να αναφέρει εσωτερικά σχετικά με την κάλυψη της σύγκρουσής τους και την πολιτική των ΗΠΑ.

«Έβλεπα σε καθημερινή βάση τις εικόνες που γίνονταν viral στον αραβικό κόσμο όλων των νεκρών παιδιών», είπε. «Πώς μπορεί να μην σε αγγίξει ως άνθρωπο, ως μητέρα; Και ήταν καταστροφικό να γνωρίζουμε ότι ήταν οι βόμβες μας που σκότωναν αυτά τα παιδιά. Και πιο καταστροφικό να γνωρίζουμε ότι παρά τους θανάτους τους, εξακολουθούμε να στέλνουμε περισσότερα όπλα γιατί κατά κάποιο τρόπο πιστεύουμε ότι αυτή είναι η λύση. Είναι τρελό. Διπλωματία, όχι όπλα, είναι αυτό που χρειαζόμαστε».

Στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, η έκφραση ανησυχιών για αυτή την πολιτική δεν ήταν εύκολη, είπε. Η Ράριτ είπε ότι δεν είχε ξαναδεί τέτοιο «φόβο και δυσφορία» μεταξύ των διπλωματών.

«Οι άνθρωποι φοβούνται να μιλήσουν μεταξύ τους. Οι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς νιώθουν οι άλλοι. Προσπαθούν λοιπόν να αξιολογήσουν, ξέρετε… Πώς νιώθεις; Οι άνθρωποι φοβούνται να αναφέρουν τη Γάζα στη δουλειά. Θέλουν απλώς να προσποιούνται ότι δεν συμβαίνει», είπε.

Και είπε ότι ένιωθε ότι οι συνάδελφοί της την αντιμετώπιζαν διαφορετικά λόγω της αραβοαμερικανικής καταγωγής της.

«Κάτι που πραγματικά, ειλικρινά, με εξόργισε μέχρι τα βάθη μου. Επειδή είμαι Αμερικανίδα διπλωμάτης. Τελεία και παύλα», είπε, προσθέτοντας ότι η μαροκινή κληρονομιά της δεν είχε καμία σχέση με τις συστάσεις της ως χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ.

«Δεν πρέπει να είσαι κάποιος Αμερικανός με παύλα για να επηρεαστείς από αυτό που συμβαίνει στη Γάζα», είπε.

Ο Μπλίνκεν είπε ότι συναντήθηκε με κάποιους του Στέιτ Ντιπάρτμεντ που είχαν αντίθετες απόψεις και είπε ότι χαιρετίζει μια ποικιλία απόψεων. Και το προσωπικό της Διοίκησης για τη Διεθνή Ανάπτυξη των ΗΠΑ πίεσε τη Διαχειρίστρια Σαμάνθα Πάουερ —μια διάσημη μελετήτρια της γενοκτονίας— να κάνει περισσότερα για να αλλάξει την πολιτική των ΗΠΑ.

Ερωτηθείς την περασμένη εβδομάδα σχετικά με την παραίτηση της Ράριτ, ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Βεντάντ Πατέλ, είπε ότι «καθώς σχετίζεται με αυτό το θέμα προσωπικού, δεν πρόκειται να μιλήσω για συγκεκριμένες λεπτομέρειες».

Αλλά, είπε, «μας έχετε ακούσει να μιλάμε για το κανάλι των διαφωνούντων. Αυτή η επιλογή, αυτό το κανάλι συνεχίζει να υπάρχει. Ο γραμματέας διαβάζει κάθε ένα από αυτά τα μηνύματα των διαφωνούντων και τις αντίθετες απόψεις από όλη τη διοίκηση. Συνεχίζουμε να τους καλωσορίζουμε και πιστεύουμε ότι βοηθάει σε ισχυρότερη, πιο στιβαρή χάραξη πολιτικής».

Η Ράριτ είπε ότι ένιωθε ότι το κανάλι διαφωνίας ήταν κυρίως για σόου και ότι δεν ήταν ένας ουσιαστικός τρόπος αλλαγής πολιτικής.

«Ο κόσμος φοβόταν την τιμωρία, “Τι θα έκανε αυτό στην καριέρα μου; Πώς θα αντιδράσουν οι άλλοι; ”. Και αυτό είναι κάτι πολύ ασυνήθιστο, γιατί σε όλη τη διάρκεια της 18χρονης καριέρας μου, ανεξάρτητα από το ποιος ήταν ο πρόεδρος, ανεξάρτητα από την πολιτική, υπήρχαν πάντα έντονες εσωτερικές συζητήσεις για την πολιτική, για το τι κάνουμε σωστά, για το τι κάνουμε λάθος. Αλλά τώρα υπάρχει αυτό το παράξενο ανατριχιαστικό αποτέλεσμα με αυτή τη σύγκρουση», είπε.

Με πληροφορίες από Washington Post