Ο Αντώνης Καλκαβούρας επέστρεψε στην Αθήνα και καταγράφει τα συν και τα πλην της ετήσιας κορυφαίας γιορτής του ευρωπαϊκού μπάσκετ, η οποία έμελλε να χαρίσει στον Παναθηναϊκό το έβδομο αστέρι και να στρέψει στο ελληνικό μπάσκετ τους προβολείς της διεθνούς μπασκετικής κοινής γνώμης.

Το εφετινό ραντεβού των τεσσάρων καλύτερων ομάδων της Euroleague πέρασε στην ιστορία – και μάλλον δεν ξεχαστεί ποτέ – με την Ελλάδα να επιστρέφει στο πρώτο σκαλί του ευρωπαϊκού βάθρου μετά από 11 χρόνια, φτάνοντας σε διψήφιο αριθμό (10) τροπαίων στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση (επτά έχει ο Παναθηναϊκός και τρία ο Ολυμπιακός).

Οι «πράσινοι» είχαν μακράν την πιο πειστική απόδοση στην “Uber Arena”, επέβαλαν την κυριαρχία τους και στα δύο παιχνίδια και παίζοντας αποτελεσματικά σε δύο διαφορετικά στυλ μπάσκετ (περιορίζοντας στους 57 πόντους την Φενερμπαχτσέ και σκοράροντας 95 πόντους κόντρα στην Ρεάλ), εκθρόνισαν την πρωταθλήτρια Ευρώπης και διατήρησαν το απόλυτο (7/7) σε τελικούς της Euroleague.

Επιτυχημένη, όμως, ήταν και η παρουσία του Ολυμπιακού, ο οποίος με το μικρότερο budget εκ των τεσσάρων φιναλίστ και με χαμηλότερη επιθετική ποιότητα από το περυσινό ρόστερ, κατάφερε να φτάσει για 3η διαδοχική χρονιά στο Final 4 και «πληρώνοντας» ένα πολύ κακό πρώτο ημίχρονο στον ημιτελικό με την «βασίλισσα», επέστρεψε στην βάση του με την 3η θέση στην Ευρώπη.

Για ένα γεμάτο τετραήμερο, οι απανταχού μπασκετοφιλοι της «Γηραιάς Ηπείρου» έδωσαμ ξεχωριστό χρώμα στην γερμανική πρωτεύουσα, με το ελληνικό στοιχείο να έχει την αυτοδυναμία και κάνει έντονη την παρουσία σε κεντρικά σημεία της πόλης, όπως η Πύλη του Βραδεμβούργου, η “Alexanderplatz” και φυσικά η “Uberplatz”, όπου βρισκόταν το γήπεδο των αγώνων.

Με τους πρωταθλητές Ευρώπης αλλά και τις υπόλοιπες τρεις ομάδες του Final 4, να έχουν επιστρέψει στα πάτρια εδάφη και να προετοιμάζονται για τις επόμενες αγωνιστικές τους υποχρεώσεις στα play off, έφτασε η ώρα του μίνι απολογισμού της διοργάνωσης, έτσι όπως κατέγραψε τα γεγονότα η 5μελής αποστολή του Gazzetta.

Τι μας άρεσε

• Το εκπληκτικό μπάσκετ που έπαιξε ο Παναθηναϊκός σε συνδυασμό με την επιστροφή του ελληνικού μπάσκετ στην κορυφή της Ευρώπης. Η εφετινή διαδρομή του «τριφυλλιού» από το ξεκίνημα του σχεδιασμού μέχρι την κορύφωση της ευρωπαϊκής σεζόν στο Βερολίνο αποτελεί μία από τις κορυφαίες αθλητικές ιστορίες που θα μνημονεύονται για χρόνια!

• Η είσοδος του Κώστα Σλούκα στο κλειστό club των Ελλήνων (Παπαλουκάς, Σπανούλης και Διαμαντίδης) με την σπουδαία ατομική διάκριση του πολυτιμότερου παίκτη σε Final 4! Ο 34χρονος Θεσσαλονικιός guard είναι ο μοναδικός συμπατριώτης μας με 12 προκρίσεις σε Final 4 (και 10 αγωνιστικές παρουσίες), ενώ οι τέσσερις τίτλοι που έχει κατακτήσει (με τρεις διαφορετικές ομάδες), τον βάζουν στην ίδια μοίρα με τον Φραγκίσκο Αλβέρτη, που ναι μεν έχει σηκώσει πέντε τρόπαια σαν παίκτης, αλλά στο τελευταίο του στο Βερολίνο (2009), δεν έπαιξε καθόλου (ήταν και στα δύο ματς εκτός 12άδας).

• Το γήπεδο των αγώνων, ο περιβάλλων χώρος της “Uberplatz” με τα καφέ, τα εστιατόρια και τους πολυχώρους, το καλλιτεχνικό πρόγραμμα των διοργανωτών και γενικότερα η ατμόσφαιρα μέσα αλλά και στα πέριξ της “Uber Arena”. Επειδή ήμουν και στα τρία Final Four που έχουν γίνει στην γερμανική πρωτεύουσα (2009, 2016 και 2024), μιλάμε για ένα γήπεδο, που όταν φτιάχτηκε (2008), έμοιαζε με. διαστημόπλοιο που κατέβηκε στην γη και σήμερα, 16 χρόνια αργότερα, είναι τόσο καλοδιατηρημένο, που μοιάζει ολοκαίνουριο και υπερσύγχρονο.

• To Βερολίνο σαν πόλη! Εκτός του ότι πλέον είναι γούρικο για τον Παναθηναϊκό και το ελληνικό μπάσκετ κατ’ επέκταση, πρόκειται για μία πανέμορφη, καταπράσινη και πεντακάθαρη σύγχρονη πόλη, με την δική της ιστορία αλλά και κυρίως με πολλές επιλογές για τον μόνιμο κάτοικο και τον επισκέπτη. Σε σχέση με το 2009, έχει ραγδαία ανάπτυξη και έχει ακριβύνει αρκετά, ωστόσο, καλύπτει όλα τα γούστα, ενώ ο ποταμός Σπρεε της δίνει επιπλέον φυσική ομορφιά. Η πρόσβαση είναι εύκολη (περίπου 2,5 ώρες πτήση από την Αθήνα), ενώ το εντυπωσιακό νεότευκτο αεροδρόμιό της, αναμένεται σύντομα να εξελιχθεί σε κέντρο της Ευρώπης.

• Η παρουσία του Γιάννη Αντετοκούνμπο στο γήπεδο (παρακολούθησε και τους 4 αγώνες του Final 4) και η ενεργή συμμετοχή του σαν μπασκετόφιλος στα παιχνίδια. Ο “Greek Freak” κάθισε στα court seats διπλα στον Σκότι Πίπεν, απόλαυσε με την ψυχή του τους αγώνες, χειροκροτούσε όλες τις ωραίες προσπάθειες των Ελλήνων συμπαικτών του στην Εθνική ομάδα και φυσικά ενθάρρυνε συνεχώς τον αδελφό του Κώστα. Μου έκανε πολύ θετική εντύπωση ότι την μέρα του τελικού ήρθε από νωρίς την “Uber Arena” και είδε όλο το ματς του Ολυμπιακού με την Φενερμπαχτσέ, εκδηλώνοντας την ικανοποίησή του για τη νίκη των «ερυθρόλευκων». Ούτε λόγος φυσικά για την παρουσία του στο παρκέ, αμέσως μετά την απονομή του τροπαίου στον Παναθηναϊκού και τους πανηγυρισμούς του αδελφού του και των Ελλήνων παικτών.

• Η πολύ καλή διάθεση της πλειοψηφίας των φιλάθλων που ταξίδεψαν στην Γερμανία για να παρακολουθήσουν τους αγώνες. Παρεϊστικό κλίμα ανάμεσα σε Παναθηναϊκούς και Ολυμπιακούς, ειρηνική και αρμονική συνύπαρξη σε χαλαρό κλίμα τόσο στην “Alexanderplatz” όσο και στα πέριξ του γηπέδου και σεβασμός στην συλλογική προτίμηση του καθενός. Κι αυτό δεν ίσχυε μόνο για τους Έλληνες, αλλά φυσικά και για τους Τούρκους και τους Μαδριλένους εκδρομείς. Γενικά μία ωραία ευρωπαϊκή ατμόσφαιρα με τους φιλάθλους όλων των ομάδων να βγάζουν μεταξύ τους φωτογραφίες και να ανοίγουν κουβεντούλες.

• Για τους λάτρεις του μπάσκετ στις μικρές ηλικίες, η τελική φάση του καθιερωμένου Adidas Next Generation Tournament, ήταν πολύ ανταγωνιστική με πέντε ομάδες να βρίσκονται σε εξαιρετικά υψηλό επίπεδο (Ρεάλ, INSEP, Μέγκα, Elite Overtime και Μπαρτσελόνα). Οι Μαδριλένοι και οι Γάλλοι έκλεψαν την παράσταση με τον πολύ συναρπαστικό τελικό που κρίθηκε στην παράταση, ενώ η πρώτη παρουσία αμερικανικής ομάδας προσέλκυσε στην Γερμανία περισσότερους Αμερικανούς scouter από ποτέ. Συγκρατήστε τα παρακάτω ονόματα γιατί πολύ σύντομα θα μας απασχολήσουν και στο αντρικό επίπεδο: Ο Ισπανός Ούγκο Γκονζάλες (MVP) και ο Ρώσος δίμετρος play maker, Ιγκόρ Ντέμιν (2,04) της Ρεάλ (μ.ο. 15,3π., 8,7ρ. & 3,3κλ.), ο Γάλλος combo guard, Νόλαν Τραορέ (είχε 45π., 6ρ. & 9ας. κόντρα στην Μπάρτσα) της INSEP, ο Λιθουανός point guard της Μπαρτσελόνα, Κασπάρας Γιακουτσιόνις (1ος πασέρ με μ.ο. 19,0π. & 12,7ας.) και ο 13χρονος σέντερ (2,08) των Καταλανών από την Μπουρκίνα Φάσο, Μοχάμεντ Νταμπόνε (μ.ο. 11,3π. & 5,3ρ.).

Τι μας «χάλασε»

• Η ασυνεννοησία των διοργανωτών με την αστυνομία κατά την άφιξη της αποστολής του Παναθηναϊκού από το αεροδρόμιο στο ξενοδοχείο! Η απουσία ισχυρής αστυνομικής δύναμης και η αδράνεια της υπάρχουσας για να απομακρύνει του 25-30 Τούρκους που είχαν μείνει έξω από το Hilton, με προφανή σκοπό να αποδοκιμάσουν τον Αταμάν, λίγο έλλειψε να προκαλέσει σύρραξη μεταξύ παικτών και οπαδών και να δημιουργήσει διπλωματικό επεισόδιο.

• Επειδή ήμουν παρών το 2009 και θυμάμαι καλά τα τρομερά μέτρα ασφαλείας και την επιβλητική παρουσία των αστυνομικών δυνάμεων έξω και μέσα από το γήπεδο πριν, κατά την διάρκεια και μετά τον εμφύλιο ημιτελικό των «αιωνίων αντιπάλων», με εξέπληξε αρνητικά η απουσία τους από την κεντρική είσοδο των φιλάθλων, λίγες ώρες πριν την έναρξη του αγώνα Παναθηναϊκού-Φενερμπαχτσέ. Αυτή την «ευκαιρία» έψαχναν οι 20-25 Τούρκοι από το Βερολίνο, για να μπουκάρουν στο γήπεδο με τσαμπουκά και χωρίς εισιτήρια και να προκαλέσουν επεισόδια εντός της “Uber Arena”. Ευτυχώς, μετά την αρχική σύγκρουση με την ασφάλεια του γηπέδου και ανυποψίαστους που εισέρχονταν και την βεβιασμένη εισβολή μερικών εξ’ αυτών στους εσωτερικούς χώρους, η δεύτερη αντίδραση της αστυνομίας υπήρξε καταλυτική, με αποτέλεσμα να συλληφθούν όλοι. Ωστόσο για να συμβεί αυτό, χρειάστηκε να κλείσουν τις πόρτες και για τουλάχιστον μιάμιση ώρα να διακοπεί η προσέλευση του κόσμου

• Επιπροσθέτως, δεν υπήρξε έγκαιρη συνεννόηση με τους διοργανωτές, με αποτέλεσμα να βγουν οι ομάδες για ζέσταμα σε σχεδόν άδειες κερκίδες και να καθυστερήσει για περίπου 25 λεπτά η έναρξη του 1ου ημιτελικού, χωρίς να υπάρξει επίσημη ενημέρωση. Παρά μόνο ετεροχρονισμένα!

• Η εξαιρετικά ατυχής απόφαση των διοργανωτών να τοποθετήσουν τις θέσεις των διαπιστευμένων δημοσιογράφων του γραπτού Τύπου στον «περιστερώνα» του γηπέδου και σαν να μην έφτανε αυτό να προσθέσουν μπροστά στα δημοσιογραφικά έδρανα και έξτρα κάγκελα, τα οποία δυσχέραιναν ακόμη περισσότερο την θέαση του αγώνα. Μεγάλο “foul” από πλευράς Euroleague, που έδειξε έλλειψη σεβασμού και αναγνώρισης στην δουλειά των ανθρώπων, οι οποίοι μεταδίδουν όλα όσα γίνονται και παίζουν σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση της εικόνας του Final 4 στο κοινό!

• Η δεύτερη «γκέλα» όσον αφορά στην μεταχείριση των εκπροσώπων του Τύπου (για το φαγητό δεν ανοίγω κουβέντα) είναι ότι οι θέσεις τους ήταν τοποθετημένες ανάμεσα στις θύρες που κάθονταν οι οπαδοί του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, με αποτέλεσμα για να κατέβουν στην μικτή ζώνη, την αίθουσα εργασίας και την συνέντευξη Τύπου, έπρεπε να περάσουν μέσα από τον κόσμο και να κατέβουν τρεις ορόφους. Είτε με ασανσέρ, είτε με κυλιόμενες σκάλες! Δηλαδή έπρεπε να χάσουν τουλάχιστον πέντε λεπτά στο κατέβασμα. Κι όλα αυτά για να εξοικονομηθούν περισσότερες θέσεις για εισιτήρια.