Ομόφωνα ένοχος κρίθηκε από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Ηρακλείου στην Κρήτη ο 74χρονος παππούς που κακοποίησε σεξουαλικά τα εγγόνια του. Η κόρη του αποκαλύπτει με ανατριχιαστική ειλικρίνεια ότι σκέφτηκε να τον σκοτώσει γι’ αυτό που τόλμησε να κάνει τα παιδιά της.

«Τον έβλεπα στο δικαστήριο και ένιωθα μίσος, δεν θέλω να έχω το όνομά του, δεν θέλω να τον ξαναδώ»

Στον 74χρονο επιβλήθηκε συνολική ποινή κάθειρξης 19 ετών. Τα τέσσερα παιδιά που κακοποίησε είναι μίας από τις κόρες του. Μια φτωχή γυναίκα που δούλευε σκληρά για να στηρίξει την οικογένειά της και επειδή απουσίαζε ώρες από το σπίτι, είχε τον πατέρα της να την βοηθάει με τα παιδιά και τις εξωσχολικές δραστηριότητές τους.

Όπως αναφέρει το cretalive.gr, η γυναίκα στο τηλέφωνο μοιάζει διαλυμένη. «Ξέρετε, είμαι η μαμά των παιδιών…», λέει, αφήνει μια μικρή παύση, κομπιάζει… «Είμαι δυστυχώς κόρη του. Εκείνου που ούτε το όνομα του δεν θέλω να έχω. Εκείνου που δεν θέλω να ξαναδώ ποτέ στη ζωή μου…».

«Του είχα τυφλή εμπιστοσύνη»

«Σε αυτόν τον άνθρωπο είχα τυφλή εμπιστοσύνη. Ήταν ο πατέρας μου… ο ΠΑΤΕΡΑΣ μου… ποιος θα το περίμενε, πού να το φανταστώ ότι θα έκανε τόσο κακό στο ίδιο του το αίμα, στα εγγόνια του. Τον έβλεπα στο δικαστήριο και ένιωθα μίσος. Αυτοί οι άνθρωποι θέλουν κρέμασμα. Είναι ένα κτήνος…». Η φωνή της ξεχειλίζει πόνο, πίκρα, προδοσία, οργή.

Ο γιος της ήταν εκείνος που εκμυστηρεύτηκε πρώτος τι είχε συμβεί με τον παππού του. Έτσι «λύθηκαν» και τα άλλα παιδιά, πήραν θάρρος και άνοιξαν την ψυχή τους. Η γυναίκα έπαθε σοκ. Τρελάθηκε. «Σκέφτηκα να τον σκοτώσω. Με κράτησαν τα παιδιά μου. Έμεινα ξύπνια όλη τη νύχτα. Έπρεπε να σκεφτώ να δω τι θα κάνω. Ουδεμία στιγμή δεν σκέφτηκα ότι τα παιδιά μου έλεγαν ψέματα. Έπρεπε να τα προστατεύσω πάση θυσία».

Η στήριξη από τον Ξενώνα Κακοποιημένης Γυναίκας

Έτσι, έψαξε και βρήκε το τηλέφωνο του Συνδέσμου Μελών Γυναικείων Σωματείων Ηρακλείου και Νομού Ηρακλείου (Ξενώνας Κακοποιημένης Γυναίκας) που υπήρξε για εκείνη όπως και για τόσες άλλες γυναίκες φύλακας-άγγελος.

Όπως λέει, στήριξαν και στηρίζουν εκείνη και τα παιδιά σε όλα τα επίπεδα και έτσι η υπόθεση έφθασε μέχρι τις Αρχές και πήρε το δρόμο της δικαιοσύνης.

«Χωρίς την υποστήριξη του Συνδέσμου, δεν θα ήμουν σήμερα εδώ. Νιώθω απεριόριστη ευγνωμοσύνη. Να μιλάμε. Ποτέ δεν είναι αργά. Να μην κρατάμε το στόμα μας κλειστό. Όχι άλλη βία στα παιδιά του κόσμου. Ούτε στον εχθρό μου τέτοιο κακό. Καμιά φορά λέμε τώρα είναι αργά. Ποτέ δεν είναι αργά. Να το θυμάστε…». Ξεσπά σε λυγμούς. «Ποτέ δεν είναι αργά…» επαναλαμβάνει.

Τώρα ο εφιάλτης πέρασε, όμως δεν διαγράφεται από την σκέψη και την ψυχή τους. Κάποιες φορές το κακό κρύβεται στα πιο αγαπημένα πρόσωπα, ωστόσο η οικογένεια παλεύει και ελπίζει σε μία καλύτερη ζωή.