Για τη μεγάλη βραδιά που διοργανώνει ο Ολυμπιακός προς τιμήν του την Παρασκευή (6/9, 21:15,  Novasports Start) μίλησε ο Γιώργος Πρίντεζης, τονίζοντας ότι θα φορτιστεί συναισθηματικά όταν θα δει τη φανέλα του να ανεβαίνει στον ουρανό του ΣΕΦ.

«Όταν πρωτοξεκίνησα δεν περίμενα κάτι τέτοιο. Ένιωθα μόνο μεγάλη χαρά και τιμή που μπόρεσα έστω να κάνω μία προπόνηση με την ομάδα που αγαπούσα από παιδί. Όσο περνούσαν τα χρόνια, όσο μεγαλώνεις και γαλουχείσαι σε έναν σύλλογο, αρχίζει και υπάρχει στο μυαλό σου, σαν μακρινό όνειρο.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Αγωνιστικά το τέλος ήταν τότε. Μια χρονιά κι ένας κύκλος που έκλεισε όμορφα. Αύριο θα είναι μια πολύ όμορφη κίνηση που κάνει η ΚΑΕ και οι πρόεδροι, τους οποίους ευχαριστώ πάρα πολύ.

Δεν είμαι καλά προετοιμασμένος. Ή μάλλον έχω προετοιμαστεί, αλλά δεν μπορώ να το διαχειριστώ. Όχι μόνο το συγκινησιακό φορτίο. Παρόλο που είναι μια στιγμή που ο κόσμος τη βλέπει και λέει ‘πόσο τυχερός είσαι’ και είμαι όντως τυχερός, επειδή είμαι και λίγο παραπάνω συναισθηματικός, θα είναι μια στιγμή που θα τη διαχειριστώ με δυσκολία. Αύριο, μεθαύριο μπορεί να βλέπω κάποια VIDEO και να με κάνει ακόμα πιο χαρούμενο και να το χαρώ πραγματικά τότε. Γιατί εκείνη την ώρα δεν ξέρω αν θα το χαρώ.

Τα πρόσωπα είναι αυτά που κάνουν τις καταστάσεις, η καθημερινή τριβή, οι επιτυχίες, οι όμορφες, αλλά και οι άσχημες στιγμές. Όλα αυτά μαζί μπορεί να συνθέσουν ένα πολύ όμορφο παζλ για τον Ολυμπιακό κι αυτό το κρατάω. Πάνω από όλα οι ανθρώπινες σχέσεις είναι αυτές που μετράνε. Κάθε φορά που συναντιόμαστε είναι σαν να πηγαίνουν όλα στον αυτόματο. Οι ανθρώπινες σχέσεις, η αγάπη και ο σεβασμός μένουν.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Δεν μπορώ να πω ότι μου λείπει κάτι. Τελείωσε ένας κύκλος πάρα πολύ όμορφα, μετά από πάρα πολλά χρόνια. Πάρα πολλές μέρες επίπονες, δύσκολες, με επιτυχίες, με ήττες. Νομίζω ότι έφυγα γεμάτος και από την αγάπη του κόσμου και από πλευράς αποτελεσμάτων, αλλά και από πλευράς χρόνου. Ελπίζω να μην κούρασα ούτε τους συμπαίκτες μου, ούτε κανέναν.

Είναι πάρα πολύ όμορφο να ακούς το σύνθημα “Γιώργο ψυχάρα Ολυμπιακάρα”. Υπάρχει ένα δέσιμο και με τον κόσμο του Ολυμπιακού. Ποτέ δεν προσπάθησα να προσποιηθώ και να δείξω παραπάνω συναισθήματα από αυτά που ένιωθα, αν και αυτά που ένιωθα μπορεί να ήταν παραπάνω από αυτά που έδειχνα.

Έχουμε περάσει πάρα-πάρα πολλά με τον Σπανούλη. Το είχα πει και πέρσι, στη δική του γιορτή, όταν με είχαν ρωτήσει αν μπορώ να απομονώσω μια στιγμή. Αν απομονώσεις μια στιγμή, είναι σαν να αδικείς χιλιάδες άλλες που έχεις ζήσει. Είναι μια πραγματικότητα αυτή. Πόσα βράδια στα ξενοδοχεία, στα αποδυτήρια, σε νίκες, σε ήττες, μετά από μεγάλες επιτυχίες.

Είναι τόσα τα συναισθήματα που σου προσφέρει ο πρωταθλητισμός και ο αθλητισμός, που πολλές φορές δεν μπορούν να μεταφραστούν με λόγια. Λέω ότι ο Μπίλης είναι μπασκετικός μου αδερφός και αδερφός, γιατί πολλές σχέσης μέσα στη δουλειά, χτίζονται διαφορετικά από ότι έξω από το γήπεδο.

Σίγουρα θα ξεχάσω πολλούς συμπαίκτες μου από τον Ολυμπιακό, αν βγάλω ένα χαρτί για να τους καταγράψω. Δεν ξέρω αν είναι λόγω ηλικίας. Υπήρξαν και χρονιές που άλλαξαν πολλοί παίκτες και επί Κορυδαλλού και μετά. Ένα 90% μπορεί να θυμηθώ».