Ο Μίνως Μάτσας έδωσε συνέντευξη σε γνωστό περιοδικό, με αφορμή την επερχόμενη συναυλία του στο Ηρώδειο, μια μουσική παράσταση που ενώνει το ρεμπέτικο τραγούδι με το fado, το tango και το blues.

Ο γνωστός συνθέτης περιέγραψε μεταξύ άλλων την πρώτη φορά που βρέθηκε στο Ηρώδειο, ως παιδί: «Δεν θα ξεχάσω την πρώτη παράσταση, που με είχαν πάει οι γονείς μου. Ήταν Σεπτέμβριος του 1977 και είδαμε τον Bernstein να διευθύνει την Φιλαρμονική του Βερολίνου. Ήταν μια εμπειρία που με σημάδεψε. Θυμάμαι τις κινήσεις των χεριών του και την 9η του Beethoven. Επίσης, θυμάμαι ένα παρατεταμένο χειροκρότημα. Κι ένα Ηρώδειο που δεν έπεφτε καρφίτσα. Ήταν αστείο, αλλά ζήτησα στους γονείς μου να ξαναπάμε την επόμενη μέρα.

35 χρόνια μετά, βρέθηκα στο πιάνο να παίζω τις δικές μου μουσικές από τον κινηματογράφο και το θέατρο και τα τραγούδια μου! Τον Σεπτέμβριο του ’23 με τον Μίλτο Λογιάδη και την Συμφωνική ορχήστρα της ΕΡΤ έζησα μια εμπειρία τόσο δυνατή όσο και η πρώτη μου φορά. Μόνο που αυτή τη φορά δεν καθόμουν με τους ακροατές, αλλά επάνω στη σκηνή. Φέτος στις 2 Σεπτεμβρίου, με ένα τελείως διαφορετικό project, θα ξαναβρεθώ στο Ηρώδειο μαζί με εξαιρετικούς δεξιοτέχνες και τραγουδιστές, Έλληνες και ξένους σε μια βραδιά αφιερωμένη στο δικό μας ρεμπέτικο και στους… συγγενείς του, τα fado, τα tango και τα blues».

Γιατί διάλεξε να καταπιαστεί με το ρεμπέτικο αυτή τη φορά;

Ο Μίνως Μάτσας απάντησε πάνω σε αυτό: «Κοιτάξτε, θέλω να κάνω αυτή τη συναυλία πριν τον κορονοϊό. Μόλις έμαθα πως το ρεμπέτικο έχει εγγραφεί από την Unesco στον κατάλογο της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας βούρκωσα. Είπα “Θεέ μου, πόσο σημαντικό είναι αυτό για τα άγια ρεμπέτικα τραγούδια και την χώρα μας”. Γι’ αυτές τις μουσικές που είναι γεμάτες ζωή, πόνο, έρωτα, θάνατο… γι αυτά τα λόγια και τις ερμηνείες που εγώ τουλάχιστον νιώθω τόσο κοντά. Όμως με συνδέει και κάτι ακόμη πολύ σημαντικό. Ο παππούς μου, συνονόματός μου Μίνως Μάτσας, ήταν ο πρώτος που ηχογράφησε τον Μάρκο Βαμβακάρη και τους άλλους πολύ σημαντικούς συνθέτες της εποχής. Μια εποχή που μεσουρανούσαν οι “σοβαροί” συνθέτες, όπως ο Χατζηαποστόλου και άλλοι. Μάλιστα ήταν αυτός που είπε στον παππού μου, “εάν ηχογραφήσεις αυτά τα σκουπίδια εγώ θα φύγω από την εταιρία”, όπως και έγινε. Έτσι η Odeon Parlophone έχασε έναν όντως μεγάλο δημιουργό της εποχής, όμως διασώθηκε το ρεμπέτικο μέχρι τις μέρες μας και μάλιστα πρoστατεύεται πια και από την Unesco. Ακόμη, σας θυμίζω πως ο Μίνως Μάτσας έγραψε στίχους για κάποια από τα ωραιότερα ρεμπέτικα, όπως “Το μινόρε της αυγής”, “ο Αντώνης ο βαρκάρης”, “Είσαι εσύ ο άνθρωπός μου”, κ.α».