Ο υδράργυρος σκαρφαλώνει στους 42 βαθμούς Κελσίου, η ζέστη είναι αποπνικτική και οι επιστήμονες κάνουν λόγο για ακραία θερμική επιβάρυνση, επικίνδυνη για τον ανθρώπινο οργανισμό. Κι όμως για κάποιους η ξεκούραση αναβάλλεται μέχρι νεωτέρας…

Είναι εκείνοι που εργάζονται χωρίς διάλειμμα όλο το καλοκαίρι. Εργαζόμενοι στην εστίαση, ξενοδοχοϋπάλληλοι, οδηγοί λεωφορείων, μπαρίστες κάνουν βάρδιες στην καρδιά του καλοκαιριού και επιβαρύνονται διπλά όταν οι πόλεις μετατρέπονται σε «καμίνι».

Η Μαρία Απλαδά Κοκολογιαννάκη εργάζεται τα τελευταία 35 χρόνια ως σερβιτόρα σε ξενοδοχεία του Ηρακλείου Κρήτης. Μέσα στη ζέστη κάνει χιλιάδες βήματα καθημερινά για να εξυπηρετήσει τους πελάτες, γεγονός που έχει καταπονήσει τον οργανισμό της. «Αγαπάμε πολύ τη δουλειά μας και σεβόμαστε τον επισκέπτη. Η Κρήτη, ευτυχώς, έχει βουλιάξει από τουρισμό», λέει στα «ΝΕΑ».

«Ο συνάδελφός μας στη Χαλκίδα πέθανε πέρυσι μία ώρα αφότου είχε επιστρέψει στο σπίτι του»

«Ομως το καλοκαίρι μπορεί να εργάζεσαι όρθιος και δέκα ώρες συνεχόμενα. Ολοι δουλεύουν φουλ. Η ξεκούραση πηγαίνει για τον χειμώνα, κι αυτό για όσους δεν έχουν γιατρούς. Γιατί οι περισσότεροι τον χειμώνα τον βγάζουν στους ορθοπεδικούς με σοβαρά προβλήματα υγείας λόγω της δουλειάς», εξηγεί.

«Τα νέα παιδιά δεν μπορούν να αντέξουν και φεύγουν. Αλλωστε, μιλάμε για παιδιά που δουλεύουν τόσες ώρες συνεχόμενα, σε αυτές τις συνθήκες, χωρίς συλλογική σύμβαση, με προσωπικές συμφωνίες – που καταλαβαίνετε για τι συμφωνίες μιλάμε –, και ακόμη κι αυτές δεν τηρούνται. Αν είσαι σε έναν καλό εργοδότη, όπως συμβαίνει σε μένα, είσαι τυχερός. Λέμε ότι ο τουρισμός είναι η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας, όμως, αν είναι έτσι, θα πρέπει να στηριχθούμε κι εμείς που από τα χέρια μας περνάει αυτή».

Μεσαιωνικές συνθήκες

Η κατάσταση είναι ακόμη δυσκολότερη για τους εποχικά εργαζόμενους, οι οποίοι εκτός από την επιβάρυνση του καλοκαιριού έχουν να αντιμετωπίσουν ενίοτε και μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας. Νωπές είναι ακόμη οι εικόνες του περσινού καλοκαιριού με σερβιτόρους σε beach bar της Ρόδου, οι οποίοι βουτούσαν μέχρι τον λαιμό στη θάλασσα για να εξυπηρετήσουν πελάτες ξαπλωμένους σε ξύλινες εξέδρες.

Αυτό τονίζει και ο 32χρονος Στέφανος, μπαρίστας από 18 ετών σε τουριστικές επιχειρήσεις στην Κρήτη. «Υστερα από τόσα χρόνια έχει γίνει συνήθεια η δουλειά το καλοκαίρι, κι ας περιλαμβάνει Κυριακές, αργίες και μέρες διακοπών για τους άλλους. Το παν είναι να βρεις ένα σωστό περιβάλλον εργασίας, να μπορείς να παίρνεις τα ρεπό σου και να σε αντιμετωπίζουν ανθρώπινα. Αν ισχύει αυτό, όλα αντέχονται. Αλλωστε, για εμάς δεν είναι μόνο το καλοκαίρι η εντατική δουλειά, είναι και τα Χριστούγεννα, την Πρωτοχρονιά, έχουμε συνηθίσει να δουλεύουμε όταν οι άλλοι ξεκουράζονται και διασκεδάζουν», προσθέτει.

Ο αγώνας για το μεροκάματο

Με κίνδυνο της ζωής τους εργάζονται, όμως, τις καυτές μέρες του καλοκαιριού οι διανομείς που κινούνται με δίκυκλα επί ώρες πάνω στην πυρακτωμένη άσφαλτο. Μιλώντας στα «ΝΕΑ», υπενθυμίζουν ότι πέρυσι στη Χαλκίδα ένας 46χρονος διανομέας ψητοπωλείου πέθανε από θερμοπληξία έπειτα από ένα εξαντλητικό μεροκάματο σε συνθήκες έντονης ζέστης.

«Η έκθεσή μας στην άσφαλτο, για πολλές ώρες, με τη ζέστη και τα καυσαέρια, δημιουργεί αφόρητες συνθήκες που κάνουν επικίνδυνη τη δουλειά μας. Η εντατικοποίηση, με το κυνήγι του μεροκάματου, την πίεση από τον εργοδότη, τις μεγάλες ακτίνες παραγγελιών, φέρνει κάθε διανομέα στα όριά του», αναφέρει το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Τουριστικών – Επισιτιστικών Επιχειρήσεων.

«Κανένας δεν βγαίνει για δουλειά στους 40 βαθμούς Κελσίου επειδή το θέλει, είναι ο οικονομικός εξαναγκασμός που σε βγάζει», λέει στα «ΝΕΑ» ο Παναγιώτης Αρβανιτίδης, διανομέας στην efood και πρόεδρος του σωματείου των εργαζομένων της efood στη Θεσσαλονίκη. «Στις εγκυκλίους αναφέρεται παύση εργασιών στους 40 βαθμούς Κελσίου, τη στιγμή που εμείς, μένοντας 8 και 10 ώρες εκτεθειμένοι στους 37 βαθμούς, διατρέχουμε τον ίδιο κίνδυνο να πάθουμε κάτι σοβαρό. Αν γίνει μέτρηση στην άσφαλτο, η θερμοκρασία μπορεί να φτάνει και τους 90 βαθμούς. Επίσης, δεν είναι μόνο η θερμική καταπόνηση της ημέρας αλλά πολλών εβδομάδων. Τα αρνητικά παραδείγματα είναι πολλά. Ο συνάδελφός μας στη Χαλκίδα πέθανε πέρυσι μία ώρα αφότου είχε επιστρέψει στο σπίτι του. Ολα έχουν να κάνουν με το χρήμα. Δυστυχώς, οι αιτίες για ό,τι έγινε στα Τέμπη υπάρχουν ακόμη εκεί έξω, κινδυνεύει κόσμος επειδή δεν υπάρχουν μέτρα προστασίας», λέει.

«Γι’ αυτό ζητούμε να σταματούν οι παραδόσεις τουλάχιστον κάποιες ώρες τις ημέρες αυτές και παράλληλα να αποζημιωνόμαστε, καθώς είμαστε εν δυνάμει διαθέσιμοι για εργασία, όμως οφείλουμε ως κοινωνία να προστατεύουμε ο ένας τον άλλον. Για πρώτη φορά φέτος στην πλατφόρμα διεκδικούμε αυτή η αποζημίωση να δίνεται και σε όσους εργάζονται με καθεστώς freelance και όχι μόνο στους μισθωτούς. Μόνο με συλλογική οργάνωση μπορούμε να καταφέρουμε κάτι καλύτερο».

Ο αγώνας για το μεροκάματο χωρίς διάλειμμα τους καλοκαιρινούς μήνες – και μάλιστα εν μέσω καύσωνα – για τους περισσότερους δεν είναι επιλογή αλλά μονόδρομος. Και κάπως έτσι το ελληνικό καλοκαίρι μετατρέπεται σε άπιαστο όνειρο για πολλούς από τους κατοίκους αυτής της χώρας.

PREMIUM ΕΚΔΟΣΗ «ΤΑ ΝΕΑ»