Γλώττα λανθάνουσα τ’αληθές λέγει. Προφανώς αυτό ισχύει για την παραδοχή του Πρωθυπουργού ότι υπάρχουν κενά στην άμυνα μας.

Του Ευθ. Π. Πέτρου
ΠΗΓΗ: ΕΣΤΙΑ

Πράγματι, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, σε συνέντευξη που έδωσε στην Ουάσιγκτων, είπε επί λέξει: «Ταυτόχρονα, όμως, πρέπει να εξετάσουμε τα κενά που έχει δημιουργήσει αυτό στις δικές μας αμυντικές ικανότητες. Όσο κι αν μιλάμε για εξελιγμένα συστήματα, πρέπει επίσης να βεβαιωθούμε ότι διαθέτουμε τα στοιχειώδη.

»Η Ουκρανία έδειξε πόσο σημαντικά είναι, για παράδειγμα, τα βλήματα 155 χιλιοστών και ότι σε έναν σύγχρονο πόλεμο δεν είναι όλα τόσο τεχνολογικά καθοδηγούμενα, όσο πολλοί πίστευαν. Να διασφαλίσουμε επίσης ότι θα εξορθολογήσουμε την παραγωγή, θα αυξήσουμε τα αποθέματά μας, ενώ ταυτόχρονα θα έχουμε την ικανότητα να στηρίξουμε την Ουκρανία, είναι μια πρόκληση στην οποία πρέπει να αντεπεξέλθουμε».

Η αναφορά αυτή πυροδότησε μια πολιτική αντιπαράθεση στην Αθήνα, με τον ΣΥΡΙΖΑ να εκφράζει ανησυχίες, λέγοντας ότι είχε επισημάνει το πρόβλημα επικρίνοντας τις αποφάσεις παραχωρήσεως πολεμικού υλικού στην Ουκρανία. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος «απήντησε» κατηγορώντας το κόμμα της αριστεράς για «φτηνή αντιπολίτευση. Εν τέλει όμως το επίπεδο του πολιτικού διαλόγου είναι στην Ελλάδα συνολικά «φτηνό».

Διότι κενά στην άμυνα μας υπάρχουν. Μόνον που δεν φταίνε τα δέκα τουφεκάκια και πέντε σαράβαλα που στείλαμε στην Ουκρανία (το αν έπρεπε ή δεν έπρεπε είναι πολιτικό ζήτημα που δεν θα μας απασχολήσει επί της παρούσης). Φταίει η διαχρονική αδιαφορία των ελληνικών Κυβερνήσεων για την άμυνα της χώρας. Ευθύνες φέρουν και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία.

Το γεγονός ότι ένα κόμμα έκανε λιγότερα ή περισσότερα δεν αποτελεί δικαιολογία, όταν ουδέν εκ των κομμάτων έχει κάνει τα στοιχειωδώς απαραίτητα. Το να προβάλλει λοιπόν ο ένας, τι δεν έκανε ο άλλος είναι απλώς ενδεικτικό του χαμηλού επιπέδου (της φτήνιας κατά τον κυβερνητικό εκπρόσωπο) του πολιτικού διαλόγου στην Ελλάδα. Θα μείνουμε στα πλέον εξόφθαλμα:

Κενό στην άμυνα είναι η χαμηλή στελέχωσις των μονάδων, ακόμη και στην παραμεθόριο. Στρατός με θητεία εννέα και 12 μηνών δεν μπορεί να είναι αξιόμαχος. Και δεν τον σώζει ούτε το μοντέλο της Φινλανδίας ούτε του Θεού του ιδίου.
Κενό στην άμυνα συνιστά το γεγονός ότι έχουμε τα καλύτερα άρματα μάχης στον κόσμο και δεν έχουμε ένα αξιόπιστο τεθωρακισμένο όχημα πεζικού να τα πλαισιώνει στις επιχειρήσεις.

Εσχάτως αποκτήσαμε (ελέω Ουκρανίας) ολίγες δεκάδες γερμανικών οχημάτων που και αυτά είναι 30 και πλέον ετών. Κατά τα λοιπά στηριζόμαστε σε οχήματα μεταφοράς προσωπικού να μπορούν να επικοινωνούν στοιχειωδώς με τα σύγχρονα άρματα, χάρη σε ελληνικές «πατέντες» (η δημιουργοί των οποίων μάλιστα ουδέποτε ετιμήθησαν όπως πρέπει). Κενό στην άμυνα συνιστά το γεγονός ότι η νεώτερη κύρια ναυτική μονάδα του Στόλου μας παρελήφθη το 1996 και δεν έχει ποτέ εκσυγχρονισθεί.

Κενό στην άμυνα συνιστά το γεγονός ότι έχουν ληφθεί αποφάσεις του ΚΥΣΕΑ, οι οποίες ουδέποτε εφηρμόσθησαν. Χαρακτηριστική τέτοια περίπτωσις είναι το ΚΥΣΕΑ του Ιανουαρίου του 2009, που ενέκρινε την απόκτηση φρεγατών FREMM από την Γαλλία και τεθωρακισμένων BMP-3 από την Ρωσσία. Εν τέλει φθάνουμε στο 2024 για να επίκειται η απόκτησις της πρώτης φρεγάτας FDI (εξελίξεως της FREMM) ενώ ακόμη «περιμένουμε» κάποια κίνηση για τεθωρακισμένα οχήματα.

Κενό στην άμυνα αποτελεί και η ανορθολογική κατασπατάλησις πόρων. Για παράδειγμα, διετέθη μισό δισεκατομμύριο ευρώ για την επαναφορά σε πτητική κατάσταση των απηρχαιωμένων αεροπλάνων ναυτικής περιπολίας P-3 Orion. Το πρόγραμμα άρχισε το 2015 και ακόμη δεν έχουμε (και πιθανώτατα δεν θα έχουμε ποτέ) ένα P-3 σε κατάσταση επιχειρησιακής ετοιμότητος. Θα θέλαμε να μιλήσει ο κ. Ευάγγελος Αποστολάκης που σήμερα ασκεί κριτική, αφού ως αρχηγός ΓΕΕΘΑ είχε χειρισθεί το συγκεκριμένο πρόγραμμα.

Κενό στην άμυνα αποτελεί τέλος η απαξίωσις της αμυντικής μας βιομηχανίας για την οποία είναι όλοι συνυπεύθυνοι. Δεν είναι δυνατόν να οργανώνουμε κέντρα καινοτομίας και την ίδια στιγμή να μην μπορεί η αεροπορική μας βιομηχανία να συντηρήσει τα μεταφορικά αεροπλάνα. Η ΠΑ, στερείται στην ουσία μεταφορικών δυνατοτήτων και δεν ανησυχεί κανείς.

Πιο πάνω αναφέρουμε αυτό που είπε ο Πρωθυπουργός για τα πυρομαχικά: «Η Ουκρανία έδειξε πόσο σημαντικά είναι, για παράδειγμα, τα βλήματα 155 χιλιοστών». Διερωτώμεθα αν έχει συναίσθηση των ευθυνών που φέρει ο ίδιος για το γεγονός ότι η χώρα απεμπόλησε την δυνατότητά της να παράγει αυτονόμως τέτοια (και πολλά ακόμη) πυρομαχικά. Διότι ήταν ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης ο οποίος εξήγγειλε πομπωδώς τον Απρίλιο του 2021 την εγκατάσταση εννέα υπουργείων στους χώρους των εργοστασίων της «πρώην ΠΥΡΚΑΛ» στον Υμηττό, όπου θα εδημιουργείτο «Πάρκο Υπουργείων».

Σε αυτούς τους χώρους όμως γινόταν η παραγωγή μεταλλικών μερών αυτών των πυρομαχικών των 155 χιλιοστών για τα οποία «η Ουκρανία έδειξε πόσο σημαντικά είναι». Τρία χρόνια τώρα τα κυβερνητικά σχέδια δολιχοδρομούν. Η παραγωγή έχει ανασταλεί ενώ και το πρόγραμμα του «Πάρκου Υπουργείων» βαίνει από αναβολής σε αναβολή. Αυτό βεβαίως δεν συνιστά κενό στο αμυντικό μας σύστημα. Είναι όμως ένα εξόφθαλμο κενό στην κυβερνητική λειτουργία. Ένα κενό που δείχνει ανεπάρκεια και αναποτελεσματικότητα.