Από τη μία τα παζάρια και οι διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα, τόσο στη σοσιαλδημοκρατία όσο και στη ΝΔ. Και από την άλλη οι αγωνίες του λαού για τη ζωή του, η μάχη που δίνουν μεγάλα τμήματα εργαζομένων κόντρα στις επιπτώσεις της πολιτικής τους.

Δύο κόσμοι που για μια ακόμα φορά αυτές τις μέρες αποδεικνύεται ότι δεν τέμνονται πουθενά.

Τι άλλη απόδειξη χρειάζονται οι εργαζόμενοι, πέρα από το γεγονός ότι τα δικά τους βάσανα, όσα διαλύουν τη ζωή τους, οι αγώνες και οι διεκδικήσεις τους δεν περνάνε ούτε …ξυστά από τις θυελλώδεις εσωκομματικές συζητήσεις και αντιπαραθέσεις που κυριαρχούν στα ΜΜΕ, από τα μαλλιοτραβήγματα και την καμαρίλα ανάμεσα στις φατρίες της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ;

Αυτή την πραγματικότητα αναδεικνύουν οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις αυτές τις μέρες για τα οξυμένα προβλήματα εργαζομένων, τα οποία άλλωστε έχουν τη σφραγίδα των κομμάτων που τώρα (ξανα)ψάχνουν τον βηματισμό τους.

Το κουβάρι του ιμπεριαλιστικού πολέμου περιπλέκεται, η εμπλοκή της χώρας βαθαίνει στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς με ευθύνη των κυβερνήσεων των τελευταίων χρόνων, ο λαός ματώνει για τα ατέλειωτα δισεκατομμύρια ευρώ για τις δαπάνες του ΝΑΤΟ. Κι όμως, αυτά αποτελούν «άγιο δισκοπότηρο» για όλα τα αστικά κόμματα, κανένας «κλυδωνισμός» τους δεν τα επηρεάζει. Ενώ τα όποια ψελλίσματα για μια υποτίθεται «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική» ρίχνονται με δεδομένη τη στήριξη στο ΝΑΤΟ, αλλά και την αναζήτηση «ανταλλαγμάτων» για λογαριασμό της αστικής τάξης, που απλά σηματοδοτεί περισσότερους κινδύνους για τον λαό.

Σήμερα πραγματοποιείται η μεγάλη σύσκεψη οργάνωσης και συντονισμού του αγώνα για τη ΛΑΡΚΟ, για να μην ερημώσουν τα χωριά της Λάρυμνας και ολόκληρη η Φθιώτιδα, για να σταθούν στα πόδια τους οι εργαζόμενοι της περιοχής. Πώς τοποθετούνται όλοι οι παραπάνω; Η μεν κυβέρνηση ψηφίζει νόμους για το λουκέτο και το ξεσπίτωμα των εργαζομένων, οι δε του ΣΥΡΙΖΑ αναπαράγουν τη συκοφάντησή τους. Αυτή τους η εχθρική για τους εργαζόμενους στάση δεν πρόκειται να αλλάξει, όπως κι αν εξελιχθούν οι εσωκομματικές τους αντιπαραθέσεις.

Συνδικάτα κινητοποιούνται επίσης ενάντια στην «ψηφιακή κάρτα εργασίας» και την 6ήμερη δουλειά. Εδώ, η κυβέρνηση πασχίζει να εφαρμόσει τους νόμους που ψήφισε για το ξεχείλωμα του εργάσιμου χρόνου, κι αυτό δεν αλλάζει όσα «εσωκομματικά πυρά» κι αν δέχεται ο Μητσοτάκης. Το …«όλον ΠΑΣΟΚ» ζητάει …παράταση για να προετοιμαστούν καλύτερα οι εργοδότες, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ανεξάρτητα από τα αλληλοφαγώματα για τα «μαύρα ταμεία» καλεί την κυβέρνηση να εφαρμόζει τις ευρωπαϊκές Οδηγίες της «διευθέτησης» του εργάσιμου χρόνου αναπαράγοντας τα παραμύθια για την 4ήμερη δουλειά.

Μπροστά στον λαό ορθώνεται και το νέο δημοσιονομικό πλαίσιο, οι προϋπολογισμοί της «πολεμικής οικονομίας», ενώ με καινούργιο «κόφτη δαπανών» και με αιματηρές περικοπές θα «χτυπήσουν» το λαϊκό εισόδημα.

«Ψιλά γράμματα» όλα τα παραπάνω για τα κόμματα του κεφαλαίου, αποδεικνύοντας ότι τα «χαρακώματα» στο εσωτερικό τους στήνονται για την πιο αποτελεσματική εφαρμογή αυτής της ματωμένης στρατηγικής. Μιας στρατηγικής που δεν διορθώνεται, αντίθετα θα γίνεται όλο και πιο βάρβαρη, γιατί πιο βάρβαρο γίνεται το σύστημα που υπηρετούν όλοι μαζί, παλιοί και νέοι σωτήρες. Κι αυτό εξηγεί σε μεγάλο βαθμό τη φθορά όλων αυτών των κομμάτων στις πρόσφατες ευρωεκλογές, εξηγεί την απαξίωση και το πλήγμα που έχει δεχθεί, όπως και τη δυνατότητα π.χ. της σοσιαλδημοκρατίας να ενσωματώνει εργατικές – λαϊκές δυνάμεις.

Στον αντίποδα της σαπίλας των αστικών κομμάτων, της μοιρολατρίας που καλλιεργούν και των παγίδων που στήνουν, οι εργαζόμενοι έχουν στο πλευρό τους το ΚΚΕ, και μάλιστα ισχυροποιημένο από τις πρόσφατες ευρωεκλογές.

Έχουν στο πλευρό τους το Κόμμα που καθημερινά καταθέτει όλες του τις δυνάμεις σε αυτό που είναι σήμερα αναγκαίο για τον λαό και τη νεολαία, για να βρεθούν στο προσκήνιο οι δικές τους ανάγκες, να ανασυνταχθεί μέσα στη φωτιά του αγώνα το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, να οργανωθεί η αντεπίθεση. Και, κόντρα στις επιδιώξεις να παραμένει ο λαός θεατής, να οικοδομεί τη δική του συμμαχία για να αναμετρηθεί με τη στρατηγική του κεφαλαίου. Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που προβάλλει κάθε δυνατότητα που υπάρχει σήμερα για να ζει ο λαός πραγματικά καλύτερα, με βάση τον πλούτο που παράγει και που με τη δική του εξουσία μπορεί να ξεμπερδεύει με τη βαρβαρότητα των κερδών και του πολέμου. Γι’ αυτό και οι εργαζόμενοι βρίσκουν το ΚΚΕ δίπλα τους σε κάθε μάχη από την επομένη των εκλογών: Από τη ΛΑΡΚΟ μέχρι τα Μεταλλεία της Χαλκιδικής, και από τις πυρκαγιές μέχρι το ωράριο εργασίας.

Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας» του Ριζοσπάστη της Τετάρτης 3 Ιούλη 2024.