Σκληρό ροκ στη Νέα Δημοκρατία με τον Αντώνη Σαμαρά να ξεσπαθώνει κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη εν μέσω αποθέωσης και εμφανή επίδειξη ισχύος.

Από το βήμα της εκδήλωσης στο Πολεμικό Μουσείο για το βιβλίο: «οι απόρρητοι φάκελοι Καραμανλή» ο πρώην πρωθυπουργός δεν άφησε να πέσει κάτω τίποτα και μπροστά στον κυβερνητικό εκπρόσωπο Παύλο Μαρινάκη έβγαλε το «όπλο» του και «πυροβόλησε» πολλάκις ασκώντας σφοδρή κριτική τόσο στον ένοικο του Μαξίμου όσο και στην κυβέρνηση πιάνοντας το νήμα από την «επιστροφή στις ρίζες» και φτάνοντας στις αιχμές για «μικρότερη και πιο φοβική ΝΔ» μετά τις ευρωεκλογές.

Ο Αντώνης Σαμαράς ξεκίνησε την τοποθέτησή του με αναφορές στην Ευρώπη και κατέληξε με κριτική στην εγχώρια πολιτική σκηνή

Κάνοντας έναν απολογισμό στις πρόσφατες εκλογές στην Ευρώπη και την «ασυνήθιστα ιδιαίτερη σημασία» που είχαν ο Αντώνης Σαμαράς ανέλυσε το μήνυμα της κάλπης και κατέληξε στο συμπέρασμα πως η Ευρώπη «ξεκάθαρα είναι πράγματι μπροστά σε σταυροδρόμι» που οι «“καπετάνιοι” της οφείλουν να αντιληφθούν ενώπιον της “ανταρσίας των  πληρωμάτων” τους».

Η Ευρώπη σε κρίσιμο σταυροδρόμι

Εστίασε στις «συνεχείς αποκλίσεις και διαφοροποιήσεις που εμποδίζουν την πολιτική της ολοκλήρωση. Διαφοροποιήσεις που ξεκινούν από την αγροτική πολιτική μέχρι και τον πόλεμο στην Ουκρανία, αποκλίσεις που δεν επιτρέπουν την ομόφωνη  εκπροσώπηση στην Εξωτερική πολιτική και στην οικονομία».

Έχοντας βγάλει τα συμπεράσματά του υποστήριξε πως «η Ευρώπη πρέπει να αποφασίσει αν θα σεβαστεί τις αξίες της ή θα αφεθεί στην δίνη της καταστροφικής ατζέντας που λέγεται πολιτική ορθότητα και ακραίος δικαιωματισμός» και έκρινε πως «το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα ενίσχυσε τις πολιτικές δυνάμεις που υπεραμύνθηκαν της ταυτότητας, ατομικής, εθνικής και ευρωπαϊκής» φτάνοντας στο συμπέρασμα πως «αποδοκιμάστηκε η Woke Ευρώπη, η Ευρώπη της αθρόας λαθρομετανάστευσης, της ακατανόητης ενεργειακής πολιτικής της  “πράσινης μετάβασης” με τα ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα, της αποβιομηχάνισης, της ανεργίας, της διατροφικής κρίσης, της λογοκρισίας, και της κοινωνικής αποδιοργάνωσης (…)».

Γι αυτό, είπε,«υπήρξε Ευρωπαϊκή στροφή προς τα Δεξιά και όσα κεντροδεξιά κόμματα είχαν προσαρμοστεί έγκαιρα, όχι μόνο επιβίωσαν, αλλά αύξησαν και τα ποσοστά τους. Οσα πάλι παρέμειναν προσηλωμένα στην πολιτική ορθότητα κατέρρευσαν, όπως στην Ιταλία και στη Γαλλία. Και τα νεφελώδη κεντρώα ιδεολογικά σχήματα, όπως εκείνο του Μακρόν, πανηγυρικά ηττήθηκαν».

Έθεσε ως μείζον ζήτημα το θέμα του δημογραφικού και διέγνωσε «πρωτόγνωρο έλλειμμα ηγεσίας στην Ευρώπη».

«Απασφάλισε» κατά Μητσοτάκη

Μπαίνοντας στην καρδιά των όσων είχε να πει, υπό το αμήχανο βλέμμα του κυβερνητικού εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη, έκανε λόγο για τη «μικρότερη και πιο φοβική ΝΔ», ενώ χαρακτήρισε αλαζονική την κυβέρνηση. Εξέφρασε μάλιστα το παράπονο πως αντιμετώπισαν τον ίδιο και τον Κώστα Καραμανλή με απαξίωση.

«Φθάσαμε στο σημείο,  στο περιβόητο νομοσχέδιο για τον γάμο, να θέτω συγκεκριμένα ερωτήματα επί της ουσίας, κι όχι μόνο δεν μου απάντησε κανείς αλλά οργανώθηκαν “κενά έδρανα” την ώρα που μιλούσα… Και  συνεχίστηκαν τα πανηγύρια υπουργών, αγκαλιά με ΛΟΑΤΚΙ, στα θεωρεία της Βουλής την ώρα που το ένα τρίτο  των βουλευτών της παράταξής μας δεν το ψήφισε… . Αφήστε και τα γλέντια που ακολούθησαν σε μπαρ αμέσως μετά… Αφού λοιπόν η κυβέρνηση αντιμετωπίζει έτσι ακόμη και τον πρώην πρωθυπουργό και πρόεδρό της, γιατί να μην σας θεωρήσει ο κόσμος αλαζόνες κύριοι;» διερωτήθηκε εξαπολύοντας δηλητηριώδη βέλη.

«Είναι άλλο πράγμα η διεύρυνση και άλλο η μετάλλαξη»

Και τα «βέλη» έγιναν «σφαίρες». Με ένα «μανιφέστο» έξι σημείων ξεκίνησε με το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα καλώντας σε «επιστροφή στις ρίζες, επιστροφή στις ιδέες και στις αρχές των κομμάτων και των παρατάξεων. Άμεσα!»

Συνέχισε με «το χειρότερο εκλογικό αποτέλεσμα, σε αριθμό ψήφων, στην ιστορία της παράταξης» και αναφορές σε «αποϊδεολογικοποίηση» και συγκρίσεις με άλλες, τελείως διαφορετικές, εποχές που «δείχνουν αδυναμία κατανόησης της κρισιμότητας των περιστάσεων και είναι, το λιγότερο, ατυχείς».

Κάλεσε την κυβέρνηση να σκεφθεί «ότι το περιβόητο “41%” ήταν το αποτέλεσμα του φόβου που προκαλούσε στον ελληνικό λαό η πιθανότητα επιστροφής του ΣΥΡΙΖΑ (…) αλλά όταν κατέρρευσε εκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ κι εξέλιπε αυτός ο φόβος, μετά από έναν μόλις μήνα, στις δεύτερες εκλογές, ξαναπήραμε μεν 41% αλλά με 300.000 κόσμο λιγότερο που, ήδη, από τότε αρνήθηκε να μας ξαναψηφίσει…».

Οι αιχμές συνεχίστηκαν με τη Νέα Δημοκρατία που «είχε πάντοτε πόρτες ανοιχτές» αλλά «όχι πόρτες ιδεολογικά αφύλακτες» αλλά και πως «είναι άλλο πράγμα η διεύρυνση και άλλο η μετάλλαξη».

Τα ερωτήματα «μαχαιριές»

Έχοντας πάντα στο στόχαστρό του τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τις τοποθετήσεις του μετά τις ευρωεκλογές, είπε: «Συνιστά μήπως πολιτική πρόταση το “ούτε Δεξιά, ούτε Κέντρο, ούτε Αριστερά, μόνο μπροστά”; Τί σημαίνει όταν λέμε ότι τα ‘’προβλήματα δεν έχουν χρώμα’’; Πώς δεν έχουν; Για παράδειγμα, ο γάμος των ομόφυλων για την Αριστερά είναι ‘’μια χαρά’’, για εμάς είναι πρόβλημα!

Πως και γιατί δημιουργήθηκε ‘’η μικρότερη και πιο φοβική”  Νέα Δημοκρατία όλων των εποχών, σε αυτές τις εκλογές;  Μήπως ο ιστορικά μικρότερος αριθμός ψήφων δείχνει ότι το δέντρο, πράγματι, ούτε ψηλώνει, ούτε απλώνεται, ακριβώς διότι αποκόπηκε από τις ρίζες του;

Πως γίνεται όταν όλη η Δύση στρέφεται πιο Δεξιά, ορισμένοι να αναζητούν διαρκώς τους ανεμόμυλους ενός φαντασιακού κέντρου;

Πως μπορεί να λειτουργήσει  μια κεντροδεξιά παράταξη χωρίς τη Δεξιά, και με ένα κέντρο -“φάντασμα”, που ο καθένας το ορίζει όπως θέλει; Ποιες κοινωνικές συμμαχίες, ποιες παραγωγικές τάξεις, ποιες ομάδες εργαζομένων, θα υπηρετήσουμε τότε; Με βάση και την πρόσφατη εκλογική συμπεριφορά της κοινωνίας, ποιες πολιτικές συμμαχίες θα συνάψει,  αν χρειαστεί, η παράταξη, με ποιους, και  σε ποια ιδεολογική κατεύθυνση;».

Δεν αρκέστηκε μόνο σε αυτά. Αμφισβήτησε το μοντέλο διακυβέρνησης «με την ιδεολογία της παράταξης στο περιθώριο, με το αποκαλούμενο επιτελικό κράτος των 63 μελών του υπουργικού συμβουλίου, με ανακυκλούμενους υπουργούς, -πάμπολλους και πάντα ‘’αλάνθαστους’’ εξωκοινοβουλευτικούς-  και με τους βουλευτές σχεδόν απαξιωμένους (…)» σε μια εποχή «δίχως πολιτικό αντίπαλο, δίχως τρόϊκα κι επιτήρηση και σε συνθήκες πρωτοφανούς επικοινωνιακής παντοδυναμίας».

Οι πολιτικοί γιατροί χωρίς σύνορα, τα καρτέλ και τα ολιγοπώλια

Οι αναφορές του Αντώνη Σαμαρά ήταν βιτριολικές. «Ο ελληνικός λαός εμπιστεύτηκε την κεντροδεξιά να τον κυβερνήσει,  κι όχι τους ..πολιτικούς “γιατρούς χωρίς σύνορα”» ανέφερε λίγο αργότερα.

Από την κριτική Σαμαρά δεν ξέφυγαν θέματα της οικονομίας λέγοντας πως Ελλάδα άμεσα πρέπει να αποφασίσει εάν θα αντιμετωπίσει τα  διαρθρωτικά προβλήματα της οικονομίας της. «Το μεγαλύτερο δομικό πρόβλημα είναι η ανυπαρξία ουσιαστικού ανταγωνισμού σε μεγάλο πεδίο της παραγωγικής δραστηριότητας. Έχουν σχηματιστεί καρτέλ κι ολιγοπώλια σε πολλά πεδία, όπως για παράδειγμα στην ενέργεια, στην τηλεφωνία, στα σούπερ-μάρκετ», ανέφερε κόντρα σε όσα ισχυρίζεται η κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Σημείωσε πως η Ελλάδα οφείλει να σημάνει «κόκκινο συναγερμό» για τη δημογραφική μας μαράζωση και χάραξη ξεχωριστής πολιτικής, κατά προτεραιότητα, για την ενίσχυση του δημογραφικού.

Να αποφασίσει εάν θα θωρακίσει τους θεσμούς, και ειδικά τη Δικαιοσύνη «η οποία ήρθε η ώρα να ανεξαρτητοποιηθεί πλήρως από την εκτελεστική εξουσία».

Τέλος, για τα εθνικά θέματα έκρινε πως «η εικόνα της χώρας μας είναι αποκαρδιωτική» ανοίγοντας όλα τα φλέγοντα θέματα από την τραγωδία της Κύπρου, το λάθος ψήφισμα με το Κόσοβο, την ανακήρυξη ΑΟΖ και θαλάσσιων πάρκων, την Αγία Σοφία και τη Μονή της Χώρας, το «Σύμφωνο περί Φιλίας» με την Τουρκία, τον Φρέντυ Μπελέρη την Συμφωνία των Πρεσπών καλώντας τον πρωθυπουργό «να αποφασίσει, άμεσα, την αλλαγή της ακολουθούμενης εξωτερικής πολιτικής».