Το πολιτικό στοίχημα του Γάλλου προέδρου Emmanuel Macron θα μπορούσε να αποτύχει και να φέρει τη Γαλλία ένα βήμα πιο κοντά στην αποχώρηση από το ΝΑΤΟ.
Ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Jens Stoltenberg, αν και ισχυρίστηκε ότι δεν θα σχολιάσει τη συνεχιζόμενη εσωτερική κρίση στη Γαλλία, δήλωσε ότι είναι προ το συμφέρον και του Παρισιού να διατηρηθεί το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο ισχυρό γιατί ζούμε σε έναν «επικίνδυνο κόσμο».
«Η Γαλλία αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή μια πολιτική κρίση – ίσως την πιο άγρια εδώ και δεκαετίες», γράφει ο Arnaud Bertrand, επιχειρηματίας και σχολιαστής.
Ο Macron διέλυσε το Κοινοβούλιο της χώρας του και αποφάσισε να παίξει ένα επικίνδυνο στοίχημα με πρόωρες εκλογές, ως αντίδραση ενάντια στην άνοδο της λεγόμενης «ακροδεξιάς».
Το πρόβλημα είναι ότι το κόμμα Εθνική Συσπείρωση της Marine Le Pen παλαιότερα γνωστό ως Εθνικό Μέτωπο, προβλέπεται να κερδίσει το 31,5% των ψήφων, το οποίο είναι διπλάσιο από το 14,7% της Αναγέννησης του Macron.

Ο Bardella πρόεδρος του κόμματος Εθνική Συσπείρωση από το 2022, και επί του παρόντος μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και πιθανώς ο επόμενος πρωθυπουργός της Γαλλίας, έχει δεσμευτεί να διατηρήσει το Παρίσι εντός του ΝΑΤΟ τουλάχιστον όσο συνεχίζεται η κρίση στην Ουκρανία.
Ο Jordan Bardella έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν θα στείλει όπλα στην Ουκρανία, που θα μπορούσαν να πλήξουν τη ρωσική επικράτεια.
«Δεν σχεδιάζω την παράδοση, ειδικά, πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς ή όπλων που θα μπορούσαν να επιτρέψουν στην Ουκρανία να πλήξει το ρωσικό έδαφος», ξεκαθάρισε εκ νέου ο Bardella.
Στο σημείο αυτό, ο γνωστός γεωπολιτικός αναλυτής Uriel Araujo, υπενθυμίζει ότι η Ουκρανία δεν έχει κηρύξει τον πόλεμο στη Ρωσία.
Τον Απρίλιο, ο απόστρατος στρατηγός Igor Romanenko, πρώην αναπληρωτής αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας, δήλωσε ότι κάτι τέτοιο θα ήταν αντίθετο προς τα συμφέροντα της Ουκρανίας: «Εάν πηγαίναμε σε κατάσταση πολέμου, τότε η βοήθεια για όπλα και εξοπλισμό θα έπαυε όχι μόνο από τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και από τους περισσότερους συμμάχους».
Αυτό θα μπορούσε να είναι απλώς μια νομική τεχνική, αλλά καθιστά δύσκολο να χαράξουμε τη γραμμή για το πότε ακριβώς τελειώνει ή ξεκινά ένας «πόλεμος».
Για παράδειγμα, η Ουκρανία βομβαρδίζει την περιοχή Donbass από το 2014.
Ακόμη και με μια ρωσική de facto νίκη, το Κίεβο θα μπορούσε απλώς να διεκδικήσει την Κριμαία και το Donbass επ’ αόριστον με τρομοκρατικές επιθέσεις με τις πολιτοφυλακές που διαθέτει.
Αυτή η ασάφεια μπορεί να επιτρέψει σε μία υποθετική προεδρία της Εθνικής Συσπείρωσης στη Γαλλία να θεωρήσει ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία τελείωσε όποτε το κρίνει σκόπιμο και στη συνέχεια να προχωρήσει στην αποχώρηση από το ΝΑΤΟ.
Δεν περνά απαρατήρητο το γεγονός ότι ο Bardella έχει κάνει αυτή την προειδοποίηση σχετικά με έναν συνεχιζόμενο «πόλεμο» στη χώρα της Ανατολικής Ευρώπης.

Η έξοδος από το ΝΑΤΟ ήταν πάντα μία πρόταση της Le Pen

Εκτός από αυτό, ισχυρίζεται ότι η αποχώρηση από το ΝΑΤΟ ήταν πάντα πρόταση του κόμματός του.
Μόλις το 2022, η υποψήφια για την προεδρία της Γαλλίας Marine Le Pen (η οποία είναι μέλος του κόμματος του Bardella) υποσχέθηκε να αποσύρει τη Γαλλία από τη στρατιωτική δομή διοίκησης του ΝΑΤΟ.
Θα πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη ότι η Γαλλία πράγματι αποχώρησε από την ολοκληρωμένη στρατιωτική δομή της Ατλαντικής Συμμαχίας το 1966, αν και δεν εγκατέλειψε εντελώς τη Συνθήκη του ΝΑΤΟ, και μάλιστα έδιωξε όλες τις μονάδες και τα στρατηγεία της Συμμαχίας από το γαλλικό έδαφος τότε.
Η «αποξένωση» της χώρας από το ΝΑΤΟ έληξε μόλις το 2009 με τον τότε πρόεδρο Nicolas Sarkozy, πράγμα που σημαίνει ότι χρειάστηκαν τουλάχιστον 43 χρόνια για να αλλάξει πορεία η Γαλλία.
Η σημερινή Πέμπτη Γαλλική Δημοκρατία είναι ένα σύστημα στο οποίο ο Γάλλος Πρόεδρος (ο εκτελεστικός αρχηγός του κράτους) έχει περισσότερες εξουσίες σε ό,τι αφορά την εξωτερική πολιτική, καθώς είναι και ο ανώτατος διοικητής των Γαλλικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Ο πρωθυπουργός, με τη σειρά του, ως επικεφαλής της κυβέρνησης, ασχολείται κυρίως με εσωτερικά ζητήματα.
Φυσικά, μια κυβέρνηση της Εθνικής Συσπείρωσης, εάν επιτύχει πολιτικά, θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο και για μια μελλοντική προεδρία του εθνικού κόμματος.
Επιπλέον, η γαλλική κυβέρνηση, υπό την ηγεσία του πρωθυπουργού της, ελέγχει τον προϋπολογισμό και ως εκ τούτου θα μπορούσε να εμποδίσει τη στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία με διάφορους τρόπους – αυτό, παρεμπιπτόντως, θα ήταν ένα πολύ δημοφιλές μέτρο στη Γαλλία, δεδομένου ότι μόλις πρόσφατα, τον Μάρτιο του 2023, ο Macron επέβαλε ένα πολύ αντιδημοφιλές νόμο για την αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64 έτη, επικαλούμενος ασυνήθιστα ειδικές συνταγματικές εξουσίες και ουσιαστικά παρακάμπτοντας το Κοινοβούλιο.

Το θανάσιμο λάθος Macron

Ακόμη και ο Sarkozy, στην πρόσφατη συνέντευξή του, χαρακτήρισε την τελευταία απόφαση του Macron να διαλύσει το κοινοβούλιο ως «μεγάλο κίνδυνο για τη χώρα».
Πρόσθεσε ότι η «ατελείωτη διεύρυνση της Ευρώπης προς την Ουκρανία» είναι ένα λάθος για το οποίο «προειδοποίησε»: «Τόλμησα ακόμη και να κάνω μια σύγκριση, και με επέκριναν ευρέως, υποστηρίζοντας ότι η Ουκρανία κινδύνευε να γίνει, για τον Macron, αυτό που ήταν η Τουρκία για τον πρόεδρο Chirac …
Η διεύρυνση προς την Ουκρανία είναι μια αντίφαση, γίνεται ενώ οι βαλκανικές χώρες , που είναι ευρωπαϊκά κράτη, περίμεναν τόσο καιρό».
Στη Γαλλία, ο Πρόεδρος ορίζει τον πρωθυπουργό, αλλά στην πράξη αναγκάζεται να κάνει μια επιλογή που θα μπορούσε να λάβει την υποστήριξη της πλειοψηφίας στην εθνοσυνέλευση,  η οποία δύναται να επιβάλλει την πτώση μίας κυβέρνησης.
Ως εκ τούτου, ο Macron έχει πράγματι φέρει τον εαυτό του σε μια πολύ δύσκολη και επικίνδυνη θέση.
Ορκίστηκε να παραμείνει στην προεδρία ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών (στις 7 Ιουλίου) που προκάλεσε ο ίδιος.
Επομένως, μπορεί να χρειαστεί να διορίσει μια ακροδεξιά κυβέρνηση, ανάλογα με τα αποτελέσματα.
Τέτοια αποτελέσματα πρόκειται να έρθουν λίγες μέρες πριν από τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στην Ουάσιγκτον, στην οποία φυσικά αναμένεται να παραστεί ο Macron.
Σε ένα τέτοιο σενάριο, θα έφτανε εκεί σε μια εντελώς αδύναμη θέση.
Η πρόταση της Marine Le Pen το 2022 (να αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ) ακολουθούσε ακριβώς τα βήματα του Charles de Gaulle.

Κατέρρεσε ο… μπαμπούλας της Ακροδεξιάς

H Le Pen  η πιο διάσημη πολιτικός της «ακροδεξιάς» στη Γαλλία είναι κατά βάση μία συντηρητική πολιτικός.
Υποστηρίζει τις αριστερές οικονομικές πολιτικές, τάσσεται υπέρ των αμβλώσεων και είναι έντονη επικρίτρια της τρέχουσας μεταναστευτικής πολιτικής των «ανοιχτών συνόρων».
Για χρόνια, η ταμπέλα της «ακροδεξιάς» ήταν ένα πολιτικό όπλο στην Ευρώπη και, ευρύτερα, στη Δύση.
Πρόκειται για μία ταμπέλα που έχει χρησιμοποιηθεί ως όπλο κατά εθνικιστών πολιτικών.
Σε διάφορες περιπτώσεις, αυτή η διευρυμένη έννοια της ακροδεξιάς έχει εξυπηρετήσει τον σκοπό της δημιουργίας κεντρικών συνασπισμών του κατεστημένου παντού.
Η σημερινή ενσωμάτωση της λεγόμενης «ακροδεξιάς» υπηρετεί έτσι τη δικαιοσύνη – κατά κάποιο τρόπο.
Ταυτόχρονα, ανοίγει επίσης το δρόμο για την αποκατάσταση των πραγματικών φασιστών – εφόσον παραμένουν πιστοί στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
Μέρος του ευρωπαϊκού κεντροδεξιού και του συντηρητικού κατεστημένου ήλπιζε να κάνει καλή χρήση μιας εξημερωμένης «ακροδεξιάς» – όπως φαίνεται με την πολιτική Συμμαχία Meloni-Von der Leyen.
Η συνεχιζόμενη κατάσταση στη Γαλλία επαναφέρει το φάσμα μιας ανερχόμενης σκεπτικιστικής πολιτικής εναλλακτικής του ΝΑΤΟ και βασικά βραχυκυκλώνει το σύστημα.
Κάποτε ο Macron είχε χαρακτηρίσει το ΝΑΤΟ «εγκεφαλικά νεκρό», τώρα το σκοτώνει με μία τη νίκη Le Pen στις εκλογές και την έξοδο της Γαλλίας από τη Βορειοατλαντική Συμμαχία.

www.bankingnews.gr