Ήγγικεν η ώρα της κάλπης. Οι εκλογές που θα αναδείξουν τους Έλληνες ευρωβουλευτές, φευ δεν γίνονται για την Ευρώπη, η οποία βρίσκεται σε σημείο εσωτερικής πολιτικής ανακατάταξης, με τις αντιενωτικές δυνάμεις να είναι έτοιμες να εγκατασταθούν στα θεσμικά της προπύργια. Σε μια έξυπνη μεταστροφή τους, δεν θα αναπτύξουν πλέον κεντρόφυγες τάσεις. Νομιμοποιημένες από τη λαϊκή επιδοκιμασία, θα υψώνουν εμπόδια που θα δυσχεραίνουν την ενιαία πολιτική λειτουργία.

Σε αυτό το κλίμα και με αυτό το διακύβευμα, οι εκλογές στη χώρα μας διεξάγονται μέσα σε μία υπερβολικά ελληνοκεντρική στόχευση. Με τον προσανατολισμό που τους έχουν προσδώσει τα κόμματα, θα τις χρησιμοποιήσουν ως σηματωρούς εσωτερικών εξελίξεων και ενδεχόμενης ήσσονος αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού.

Λέμε ήσσονος αναδιάταξης γιατί θα επηρεάσουν πρωτίστως τον χώρο της ήσσονος αντιπολίτευσης και δευτερευόντως την κυβερνητική επικυριαρχία. Δεν βρισκόμαστε στο 2009 όπου οι ευρωεκλογές ανέδειξαν την άνοδο του ΠΑΣΟΚ, στο 2014 όπου προμήνυαν την ορμητική επέλαση του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε στο 2019 όπου το άστρο του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα χλώμιασαν, και ο Μητσοτάκης επήλθε τροπαιοφόρος. 

Όποιο και να είναι το αποτέλεσμα, η διακυβέρνηση της χώρας δεν θα επηρεασθεί. Ο ορίζοντας τριετίας είναι ανοιχτός και θεσμικά ανεμπόδιστος. Θα κληθεί να δείξει την ικανότητα προγραμματικής διακυβέρνησης. Ωστόσο, με ένα ποσοστό που δεν θα έχει προσημείωση το τρία, η αντιπολίτευση θα βρει πεδίο δόξης λαμπρόν να ισχυρίζεται ότι ο Μητσοτάκης (γιατί αυτό τους καίει, όχι η ΝΔ), αποδοκιμάστηκε από την κοινωνία.

Εξ ου και έθεσε ως στόχο το 33% των προηγούμενων ευρωεκλογών, ή σε κάθε περίπτωση να υπερκεράσει το 30%. Δεν μίλησε και ο ίδιος πολύ για την Ευρώπη, προέβαλε τα επιτεύγματα της κυβέρνησής του και περιέγραψε μελλοντικές προγραμματικές δράσεις. Ωστόσο, πιστεύουμε ότι την ατζέντα της προεκλογικής ρητορικής την καθόρισε ο Κασσελάκης.

Ο Stefanos επιδόθηκε σε ένα ανοίκειο ντελίριο πρωτοφανούς προσωπικής επιθετικότητας προς τον Πρωθυπουργό. Προς το ίδιο πρόσωπο που εξυμνούσε από τις σελίδες του Εθνικού Κήρυκα. Παράλληλα με χυδαίο τρόπο εκμεταλλεύτηκε τα Τέμπη, επιδόθηκε σε μικροπολτική για την τιμή της φέτας, και τελευταία ευτελώς φερόμενος ενέπλεξε και το «σπίτι του Βολταίρου». Ήτοι τη Μαρέβα, την ίδια στιγμή στην ίδια ομιλία, που απαιτούσε από τους αντιπάλους να μην εμπλέξουν τον σύζυγό του Τάιλερ στην εκλογική διαμάχη!

Ωστόσο, αν ο Μητσοτάκης έχει μια μικρή ανησυχία μήπως πέσει κάτω από 30%, οι αρχηγοί ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, Κασσελάκης και Ανδρουλάκης, βρίσκονται στην κόψη του ξυραφιού. Ο εξ Αμερικής ορμώμενος, ευειδής και επικοινωνιακός, με πασιφανή έλλειψη πολιτικής και θεωρητικής σκευής, με μοναδικό προσόν την άμετρη φιλοδοξία του, κινδυνεύει να χάσει το έδαφος κάτω από τα πόδια του, εάν δεν ξεπεράσει το 17%.

Ήρθε με την αυτοπεποίθηση ότι είναι ο μόνος που μπορεί να νικήσει τον Μητσοτάκη και έπεισε ένα φανατισμένο κοινό το οποίο δεν μπορούσε να δεχθεί ότι το όραμα γενιών και γενιών, να κυβερνήσει η Αριστερά, έγινε στάχτη σε 4,5 χρόνια. Πως ο λαός υπέρ του οποίου αγωνίζονταν – και στη φαντασία τους εκπροσωπούσαν – τους έδειξε τόσο πρόωρα της πόρτα της εξόδου.

Με το καταστατικό συνέδριο που σχεδιάζει το Φθινόπωρο θα οικειοποιηθεί το κόμμα στο οποίο έκανε επιθετική εξαγορά (στη γλώσσα του) με ένα δίευρο. Εάν αγγίξει το 20%, όπως ο ίδιος διακηρύσσει τις τελευταίες ημέρες, ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει το ιδιωτικό κόμμα του. Εάν πέσει κάτω από 17% τον περιμένουν στη γωνία εσωτερικοί επικριτές που ως τώρα σιωπούσαν για να μην κατηγορηθούν ως δολιοφθορείς του κόμματος.

Την ίδια στιγμή τα αναιμικά δημοσκοπικά ποσοστά της Νέας Αριστεράς, που είναι αυθεντική συνέχεια του τσιπρικού ΣΥΡΙΖΑ, δείχνουν την έκπτωση και την αποϊδεολογικοποίηση του χώρου.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης, άχρους και άοσμος, με ελλιπές επικοινωνιακό χάρισμα και μια εσάνς παλιού ορθόδοξου ΠΑΣΟΚ, θεωρούμε ότι έκανε μια προσπάθεια να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Δεν έκανε σόου, δεν έγινε “ευχάριστος διασκεδαστής” όπως χαρακτήρισε τον Κασσελάκη. Ωστόσο, δεν έπεισε το κοινό στο οποίο απευθυνόταν γιατί τον βάραινε η προηγούμενη αντιπολιτευτική του θητεία. Όπως τα ήξεις αφήξεις για τα μη κρατικά πανεπιστήμια. Αντί να απευθυνθεί σε ένα κεντρώο κοινό που ήταν δυσαρεστημένο από τη ΝΔ και έψαχνε διέξοδο, προσπάθησε να επαναπατρίσει τους απολωλότες αυριανιστές ψηφοφόρους που βρήκαν στέγη στον ΣΥΡΙΖΑ.

Το μέλλον του στην ηγεσία του πάλαι ποτέ «κινήματος» είναι επίφοβο. Δεν θα εξαρτηθεί μόνο από το ποσοστό που θα λάβει αλλά και από τη διαφορά με τον ΣΥΡΙΖΑ. Η διαφορά υποτίθεται ότι θα προδιαγράψει τον μελλοντικό ηγήτορα της κεντροαριστεράς (λέμε υποτίθεται γιατί κατά την ταπεινή προσωπική μας γνώμη, είναι δύσκολο οι σοβαροί κεντροαριστεροί να αποδεχθούν ως ηγέτη τον Κασσελάκη).

Εν τέλει, είναι κρίμα που καταναλώθηκε ολόκληρη προεκλογική περίοδος χωρίς να μιλήσουμε για το ποια Ευρώπη θέλουμε. Βλέπετε εδώ είναι Μπαλκάνια με επίφαση Ευρώπης. Και οι λουσάτοι εξ Αμερικής το ίδιο Βαλκάνιοι είναι.