Πρόσφατα έγινε «προσβάσιμη» και άρχισε να διαφημίζεται και στην Ελλάδα μια εφαρμογή-«σύμβουλος ψήφου» με στόχο, όπως γράφεται, να βοηθήσει τους αναποφάσιστους τι κόμμα να επιλέξουν μπροστά στις επικείμενες ευρωεκλογές.

Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, η εν λόγω εφαρμογή είναι προϊόν του Robert Schuman Centre, το διεπιστημονικό τμήμα του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου της Φλωρεντίας. Σε συνεργασία με μια επιστημονική επιτροπή μελετητών που εδρεύουν στα Πανεπιστήμια της Λωζάννης και της Λουκέρνης, 150 πολιτικοί επιστήμονες και εμπειρογνώμονες σε θέματα κομματικών πολιτικών -περίπου πέντε ανά κράτος-μέλος- καλύπτουν περισσότερα από 250 πολιτικά κόμματα που συμμετέχουν στις ευρωεκλογές, μελετώντας τα προγράμματα και τις θέσεις τους.

Σύμφωνα με τον συντονιστή του συγκεκριμένου προγράμματος Lorenzo Cicchi, «είναι σημαντικό να ενημερώνονται οι πολίτες για τα βασικά θέματα της προεκλογικής εκστρατείας. Η εφαρμογή είναι πολιτικά ουδέτερη και δεν ευνοεί κανένα πολιτικό κόμμα ή ομάδα κομμάτων. Ελπίζουμε ότι η χρήση αυτού του εργαλείου θα ενθαρρύνει ανθρώπους που είναι αναποφάσιστοι ή δεν γνωρίζουν αρκετά να πάνε στις κάλπες».

Αυτά, λοιπόν, ως προς το τι λένε οι «δημιουργοί».

Η εφαρμογή, τουλάχιστον η ελληνική της εκδοχή, περιλαμβάνει 30 διατυπώσεις-διλήμματα. Σου δίνεται η δυνατότητα να απαντάς με βάση έναν διαβαθμισμένο άξονα συμφωνίας – διαφωνίας για την κάθε διατύπωση (πολύ, λίγο, ουδέτερα, καθόλου κ.λπ.).

Ας δούμε όμως τι ακριβώς εκτρωματικές, αλλά ταυτόχρονα αποκαλυπτικές διατυπώσεις περιλαμβάνονται:

«Τα προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας πρέπει να διατηρηθούν ακόμα και αν οι φόροι πρέπει να αυξηθούν». Σε τι να συμφωνήσει κάποιος δηλαδή; Στο αν για να έχουν ένα πιάτο φαΐ αυτοί που πεινάνε πρέπει να πεινάσουν και όλοι οι υπόλοιποι;

«Πρέπει να μειωθούν οι δαπάνες του κράτους προκειμένου να μειωθεί η φορολογία». Σε τι να συμφωνήσει κάποιος δηλαδή; Στο αν θέλει να μειωθεί στο ελάχιστο η φοροληστεία που δέχεται για να αυξάνονται οι χρηματοδοτήσεις στους μεγάλους ομίλους πρέπει να μειωθούν οι δαπάνες του αστικού κράτους -που και αυτές με δικά μας λεφτά γίνονται- για την Υγεία και την Παιδεία;

«Η ηλικία συνταξιοδότησης πρέπει να αυξηθεί για να καταστεί πιο βιώσιμο το σύστημα ασφάλισης». Σε τι να συμφωνήσει κάποιος; Στο αν θέλει να δουλεύει μέχρι και λίγο πριν τον τάφο ώστε να καταλήξει να παίρνει μια πενιχρή σύνταξη;

«Η χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς πρέπει να ενθαρρυνθεί μέσω “πράσινων φόρων” (π.χ. φορολόγηση χρήσης αυτοκινήτου)». Σε τι να συμφωνήσει κάποιος; Στο ότι αν θέλει να υπάρχει ένα λεωφορείο που δεν θα υπάρχει ο κίνδυνος να ανατιναχτεί, θα πρέπει να πληρώσει ο ίδιος φόρο για κάποιο αμάξι που έχει;

«Πρέπει να υποστηριχθεί η χρήση Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας ακόμη και αν αυτό οδηγήσει στην αύξηση του κόστους της». Σε τι να συμφωνήσει κάποιος; Στο ότι αν θέλει να αξιοποιούνται όλες οι πηγές Ενέργειες προς όφελος και του περιβάλλοντος πρέπει να πληρώνει τα «πράσινα» αρπαχτικά;

«Η ΕΕ πρέπει να προστατέψει τους Ευρωπαίους αγρότες από τον διεθνή ανταγωνισμό ακόμη και αν αυτό οδηγεί σε υψηλότερες τιμές στα τρόφιμα». Σε τι να συμφωνήσει κάποιος; Στο ότι αν θέλει να μην ξεκληριστεί η αγροτιά, θα πρέπει ο υπόλοιπος λαός να πληρώνει την ντομάτα για χαβιάρι;

Αυτές είναι κάποιες από τις διατυπώσεις που οι εκβιασμοί είναι ξεκάθαροι. Με τον πιο κυνικό και αποκαλυπτικό τρόπο παρουσιάζονται οι «μονόδρομοι» της ΕΕ, κρύβεται όμως η πραγματικότητα και ο άλλος δρόμος που μπορεί να βαδίσει ο λαός.

Γιατί για παράδειγμα τα προγράμματα «κοινωνικής πρόνοιας» ήδη μειώνονται, αλλά οι φόροι ήδη αυξάνονται! Η πολιτική της ΕΕ επιβάλλει περιορισμούς μέχρι και στα επιδόματα των αναπήρων τη στιγμή που δίνει δισεκατομμύρια στους μεγάλους ομίλους, τη στιγμή που έχει ανακοινώσει πως τα ματωμένα πλεονάσματα -δηλαδή η φοροληστεία- πρέπει να αυξηθούν τα επόμενα 5 χρόνια και για την Ελλάδα αυτό σημαίνει περίπου 20 δισ. ευρώ!

Γιατί, για παράδειγμα, η ΕΕ έχει διακηρυγμένο στόχο την περαιτέρω αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης. Το ζήσαμε στην Ελλάδα, στη Γαλλία και αλλού. Αυτό δεν γίνεται για τη «βιωσιμότητα» του ασφαλιστικού συστήματος. Οι εργαζόμενοι έχουν πληρώσει με το αίμα τους τις εισφορές τους που σε πολλές περιπτώσεις «επενδύθηκαν» και χάθηκαν στον τζόγο των χρηματιστηρίων ή δόθηκαν ως απευθείας χρήμα σε ομίλους.

Γιατί, για παράδειγμα και ΜΜΜ δεν έχουμε, ας μην αναφερθούμε αναλυτικά σε αυτό το θέμα στην Ελλάδα, και την ίδια στιγμή έχουν ανακοινωθεί τα νέα υπέρογκα «πράσινα» χαράτσια της ΕΕ στο περιβόητο πακέτο fitfor55.

Γιατί, για παράδειγμα, η «μονοκαλλιέργεια» των ΑΠΕ αυξάνεται συνεχώς, ειδικά η Ελλάδα είναι «πρωταθλήτρια» και το κόστος ήδη είναι υπέρογκο. Μάλιστα, στην Ελλάδα έχουν ανακοινώσει πως επειδή έχει μειωθεί η τιμή της κιλοβατώρας και το αστικό κράτος πρέπει να αποζημιώνει τα «πράσινα» αρπαχτικά σε εγγυημένες τιμές, θα αυξηθούν τα χαράτσια που πληρώνουμε!

Γιατί, τέλος, η ΚΑΠ της ΕΕ και τους αγρότες ξεκληρίζει και οι τιμές στο ράφι αυξάνονται γιατί ακριβώς είναι μια πολιτική που θέλει να προστατέψει όχι τους αγρότες, αλλά τα ευρωπαϊκά μεγαθήρια του αγροτοδιατροφικού συμπλέγματος από τον ανταγωνισμό τους με αυτά άλλων χωρών.

Όμως, οι διατυπώσεις δεν περιορίζονται μόνο σε αυτές που έχουν ξεκάθαρα εκβιαστικό αλλά ταυτόχρονα αποπροσανατολιστικό χαρακτήρα.

Στην εφαρμογή υπάρχουν και αυτές που επιδιώκουν να αναπαράγουν επίπλαστες διαχωριστικές γραμμές, προβάλλοντας την αντιδραστική και ανορθολογική ατζέντα του ατομικού δικαιωματισμού.

Ενδεικτικά να καταγράψουμε πως υπάρχει και η διατύπωση «Η νομιμοποίηση χρήσης των μαλακών ναρκωτικών είναι θεμιτή»! Μιλάμε για ερώτημα που σαφώς μπορεί να προσδιορίσει την «πρόοδο» και την «συντήρηση» σε μια εποχή που η ηλικία έναρξης χρήσης χασίς όλο και πέφτει και η τοξικοεξάρτηση αυξάνεται ραγδαία…

Ξεχωριστό τμήμα της «συμβουλευτικής» εφαρμογής αφορά τον πόλεμο. Με διατυπώσεις όπως: «Η χώρα σας πρέπει να αυξήσει τις αμυντικές δαπάνες» και «Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να συνεχίσει να προσφέρει στην Ουκρανία στρατιωτική βοήθεια, για παράδειγμα εξοπλισμό και πυρομαχικά» γίνεται ξεκάθαρο όχι μόνο πού πάει το πράγμα, αλλά και ότι θέλουν να στρατεύσουν τους λαούς στους θανάσιμους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς τους.

Υπάρχουν και άλλα ζητήματα που θα λέγαμε πως προσπαθούν να καταγράψουν άγαρμπα και αποκαλυπτικά το περιβόητο ζήτημα της «ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης» (αν πρέπει η ΕΕ να έχει μια «φωνή» στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, αν πρέπει να φορολογεί απευθείας τους Ευρωπαίους πολίτες (!) και άλλα) που δεν θα σταθούμε αναλυτικά.

Για να μην το κουράζουμε όμως. Με αυτές τις δυνατότητες απάντησης και με δεδομένη την ταύτιση των συστημικών κομμάτων στη στήριξη της πολιτικής της ΕΕ δεν θεωρούμε καθόλου πιθανό κάποιος αναποφάσιστος να αποφασίσει τι θέλει να ψηφίσει…

Αυτό που όμως είναι πραγματικά πιθανό είναι να μπορέσει να καταλάβει ότι στην πλειοψηφία των διατυπώσεων της εφαρμογής τα κόμματα του συστήματος στην Ελλάδα έχουν πραγματική ταύτιση. Από τον Καρανίκα με τον Άδωνι στην κάνναβη μέχρι τη στήριξη του αντιδραστικού καθεστώτος του Ζελένσκι και τις ανεμογεννήτριες, η ταύτισή τους… τρελαίνει τον αλγόριθμο.

Ας τους «τρελάνουμε», λοιπόν, εμείς και στις 9 Ιούνη να γίνει η έκπληξη με το ΚΚΕ όσο πιο ψηλά γίνεται!