Σχεδόν ένας στους δύο δηλώνουν στις δημοσκοπήσεις ότι έχουν αρνητική γνώμη για την ΕΕ και το Ευρωκοινοβούλιο. Το ίδιο ποσοστό καταγράφει και το τελευταίο ευρωβαρόμετρο.

Η αποδοκιμασία για την ΕΕ του πολέμου και της εκμετάλλευσης, για το Ευρωκοινοβούλιο του κεφαλαίου και των λόμπι αυξάνεται. Κι αυτό είναι ελπιδοφόρο.

Ομως ποια ψήφος μπορεί να εκφράσει αυτήν την αποδοκιμασία στις επερχόμενες ευρωεκλογές, για να μην σκορπίσει και να μην τολμήσει να την καπηλευθεί κανένα από τα κόμματα της ΕΕ;

ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ ψήφισαν τα ίδια στο προηγούμενο Ευρωκοινοβούλιο σε ποσοστό 74%. Ψηφίζουν ή στηρίζουν τις στρατηγικές επιλογές της ΕΕ και τσακώνονται μεταξύ τους για το ποιος είναι πιο «ευρωπαϊστής».

Η ΝΔ δηλώνει «το πιο ευρωπαϊκό κόμμα» και οι άλλοι δυο την κατηγορούν ότι «απομακρύνει τη χώρα από την ευρωπαϊκή κανονικότητα». Ολοι μαζί ξεπλένουν την ΕΕ. Στηρίζουν τη «στρατηγική αυτονομία» της, που σημαίνει περισσότερα όπλα, μεγαλύτερη εκμετάλλευση.

Ψήφος σ’ αυτά τα κόμματα είναι ψήφος στην αντιλαϊκή ΕΕ. Είναι ψήφος – συγχωροχάρτι στην πολιτική που μας έφερε έως εδώ, με κυβερνήσεις ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και τη συναίνεση των υπολοίπων.

Οποιος είναι δυσαρεστημένος από την ΕΕ και ψηφίσει αυτά τα κόμματα, η κάλπη θα μεταμορφώσει την ψήφο του από ψήφο αποδοκιμασίας σε ψήφο εμπιστοσύνης και κλιμάκωσης της πολιτικής που διαλύει τη ζωή των εργαζομένων και του λαού. Το έργο άλλωστε το έχουμε ξαναδεί…

Ψήφος στα κόμματα που ξεθάβουν παραμύθια για μια «άλλη» ΕΕ, είναι ψήφος στην ίδια ΕΕ που βρίσκεται σήμερα απέναντι στον λαό, στα δικαιώματα και τις ανάγκες του.

Δυνάμεις όπως η Νέα Αριστερά, τα στελέχη της οποίας ήταν ο κορμός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, καλούν σε ψήφο για μια «άλλη» ΕΕ, με αλλαγή του συσχετισμού στο Ευρωκοινοβούλιο υπέρ των «προοδευτικών» – σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων.

Νομίζουν ότι ο λαός τρώει …λωτούς και δεν θυμάται ότι άλλοι συσχετισμοί υπήρξαν και παλιότερα στο Ευρωκοινοβούλιο. Ομως με πλειοψηφία των σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων ψηφίστηκε το 1992 η Συνθήκη του Μάαστριχτ, το «εικόνισμα των εικονισμάτων» του κεφαλαίου και της ΕΕ, που την ψήφισε και ο τότε ΣΥΝ, παρέα με τους ΝΔ – ΠΑΣΟΚ.

Με «προοδευτική» κυβέρνηση στη Γερμανία ψηφίστηκαν στις αρχές του 2000 οι πιο σκληροί αντεργατικοί νόμοι. Το ίδιο γίνεται σήμερα σε Ισπανία, Πορτογαλία και αλλού.

Οποια «άλλη» ΕΕ κι αν υπάρξει, θα είναι το ίδιο και περισσότερο αντιδραστική, ακόμα πιο αντιλαϊκή. Ψήφος σ’ αυτές τις δυνάμεις σημαίνει νέες απογοητεύσεις και χαμένος χρόνος για όσους θέλουν να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους στην ΕΕ.

Λύση δεν είναι ούτε ο Βελόπουλος, ούτε άλλες δυνάμεις που το παίζουν «αντισυστημικές». Οι ευρωβουλευτές της Ελληνικής Λύσης στέκονται σούζα μπροστά σε στρατηγικές επιλογές της ΕΕ, όπως η αναθεώρηση της ΚΑΠ.

Τέτοιες δυνάμεις σε όλη την Ευρώπη είναι σάρκα από τη σάρκα του συστήματος, εφεδρείες του κεφαλαίου. Γαβγίζουν αντισυστημικά, αλλά είναι τα καλύτερα σκυλάκια στον καναπέ του συστήματος. Ποιος δεν βλέπει την Μελόνι της Ιταλίας, που τους την έβγαινε τάχα αντισυστημικά και σήμερα είναι περιζήτητη, ακόμα και από την πρόεδρο της Κομισιόν.

Τέτοια «αντισυστημική» ψήφο την έχει καταπιεί και την έχει χωνέψει το σύστημα πριν καν φτάσει στην κάλπη!

Η αποχή σίγουρα δεν είναι λύση. Η ερμηνεία της είναι «πασπαρτού» για κάθε κόμμα, που την επόμενη μέρα θα προσπαθήσει να φέρει στα μέτρα του το πολιτικό της μήνυμα. Αλλωστε, η αποχή ξεπέρασε το 40% και στις προηγούμενες ευρωεκλογές. Αυτό δεν εμπόδισε ούτε την ΕΕ να γίνει πιο αντιλαϊκή, ούτε τα κόμματά της να γίνουν πιο επιθετικά απέναντι στον λαό. Κάθε άλλο. Τους διευκόλυνε.

Ψήφος στο ΚΚΕ λοιπόν η μόνη πραγματική επιλογή για όποιον θέλει να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του για την ΕΕ! Η μόνη ψήφος που δεν παρερμηνεύεται, επειδή μόνο το ΚΚΕ είναι απέναντι στην ΕΕ, πρωταγωνιστής στην πάλη για να σπάσει ο λαός τα δεσμά της.

Με πιο ισχυρό ΚΚΕ το μήνυμα αποδοκιμασίας της ΕΕ περνάει ατόφιο, χωρίς μεσάζοντες και διερμηνείς. Φτάνει εκεί που πρέπει δυνατό και ξεκάθαρο, και γι’ αυτό μπορεί να τους τρομάξει. Με ΚΚΕ πιο ισχυρό, η ψήφος δεν «παρκάρεται» στην κάλπη μέχρι τις επόμενες εκλογές. Γίνεται δύναμη στα χέρια του λαού, ενισχύει το λαϊκό ρεύμα που αμφισβητεί την ΕΕ και παλεύει για την ανατροπή της βαρβαρότητάς της.

Αναδημοσίευση από τη στήλη «Η Άποψή μας» του «Ριζοσπάστη», Παρασκευή 31 Μάη 2024