Το ομηρικό «Αιέν αριστεύειν» ενδεχομένως διδάσκεται ακόμη στα σχολεία αλλά ως σλόγκαν άνευ περιεχομένου. Μάλλον έτσι το εκλαμβάνει η αρειμάνια συνδικαλιστική ηγεσία των εκπαιδευτικών, οι οποίοι κήρυξαν στάση εργασίας για να μην γίνουν οι εξετάσεις της «ελληνικής Pisa».

Μια κατάσταση συνδικαλιστικής κυριαρχικής ανευθυνότητας που πήγασε από τα ωραία χρόνια της δεκαετίας του 80, επωάστηκε με την θαλπωρή των κομμάτων, συνεχίζει να εκδηλώνεται, όντας αποκομμένη από τις ανάγκες της εποχής. Αποκομμένη και από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, όπου η πλειοψηφία των πολιτών έχει κατανοήσει ότι έχουμε εισέλθει σε αδυσώπητο περιβάλλον παγκόσμιας ανταγωνιστικότητας.

Έτσι ΟΛΜΕ και ΔΟΕ κήρυξαν στάση εργασίας για να εμποδίσουν να γίνει η εξέταση για την ελληνική Pisa. Η στάση κρίθηκε παράνομη αλλά ήρθε η ΑΔΕΔΥ ως συνδικαλιστική «ομπρέλα» να τους καλύψει νομικά!

Σύμφωνα με την ανακοίνωση της ΟΛΜΕ, οι εξετάσεις θα «αφορούν στα γνωστικά αντικείμενα της Νεοελληνικής Γλώσσας και των Μαθηματικών και θα υλοποιηθούν σε αντιπροσωπευτικό δείγμα τουλάχιστον 6.000 μαθητών σε ανώνυμη βάση, από τουλάχιστον 600 συμμετέχουσες σχολικές μονάδες».

Μα αφού θα ήταν δειγματοληπτική και σε ανώνυμη βάση από τουλάχιστον 600 σχολικές μονάδες, όπως παραδέχονται οι ίδιοι, σημαίνει ότι δεν θα αξιολογούνταν προσωπικά μαθητές, και επομένως δεν θα στοχοποιούνταν.

Ένα γενικό συμπέρασμα θα εξαγόταν, από ενδεικτικές εξετάσεις της 6ης δημοτικού και 3ης γυμνασίου, στα γνωστικά αντικείμενα της Νεοελληνικής Γλώσσας και των Μαθηματικών. Τα αποτελέσματα θα στέλνονταν στο «Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής», προκειμένου να διαπιστωθούν τα όποια προβλήματα υπάρχουν στην εκπαίδευση.

Ποιος είδε τους… πούρους προστάτες της φτωχολογιάς (και της αμάθειας…) και δεν φοβήθηκε!  

Στην ανακοίνωσή τους κατηγορούν το υπουργείο Παιδείας ότι «συνεπές στη στείρα επικοινωνιακή πολιτική του, διακηρύσσει ότι το εξεταστικό πρόγραμμα έχει σχεδιαστεί με βάση το διεθνές πρόγραμμα P.I.S.A. του ΟΟΣΑ (…) η χρησιμοποίησή του ως ερευνητικού εργαλείου οδηγεί σε έναν ακραίο και αφόρητο ανταγωνισμό ανάμεσα στην εκπαιδευτική κοινότητα (…) ενώ προσανατολίζει τη διδασκαλία σε προσχεδιασμένα μαθήματα και ενισχύει τη στείρα αποστήθιση σε βάρος της κριτικής και δημιουργικής μάθησης».

Ο ΟΟΣΑ τον οποίο καταγγέλλουν, είναι Οργανισμός  που αντιπροσωπεύει δεκάδες χωρών, από την Χιλή ως την Σιγκαπούρη, συμπεριλαμβανομένων όλων των χωρών της Ε.Ε. Και οι ΟΛΜΕ και ΔΟΕ, ως φιλολαϊκές προστάτιδες των φτωχών και καταφρονημένων, κατηγορούν τον ΟΟΣΑ ότι προβάλει τον «ακραίο και αφόρητο ανταγωνισμό ανάμεσα στην εκπαιδευτική κοινότητα, ενώ αντιστρατεύεται βασικές παιδαγωγικές αρχές ενός ανθρωπιστικού σχολείου».

Οι ίδιοι στην ανακοίνωση υποστηρίζουν ότι «Τα αποτελέσματα του διεθνούς διαγωνισμού είναι αποκαλυπτικά και μεταξύ άλλων αποδεικνύουν την άμεση σύνδεση των μαθησιακών αποτελεσμάτων με την κοινωνικο-οικονομική προέλευση των μαθητών/τριών».

Μα ακριβώς! Αυτό το τελευταίο τους εκθέτει! Εφόσον ισχύει ότι οι μαθησιακές δυνατότητες είναι εις βάρος των κατώτερων οικονομικά τάξεων, δεν θα έπρεπε να σημάνει συναγερμός και να τους ενεργοποιήσει; Να το εκλάβουν ως καμπανάκι κινδύνου των τάξεων που υπερασπίζονται;

Αφού υπερασπίζονται τα δικαίωμα στην ισότιμη εκπαίδευση των φτωχότερων στρωμάτων, δεν θα έπρεπε ο αγώνας τους να εστιαστεί εκεί;  Να προσανατολίσουν την επαγγελματική, ταξική και πολιτική στόχευσή τους στην ενίσχυση των σχολείων υποδεέστερης κοινωνικής κατηγορίας; Των σχολείων που υπολείπονται ευκαιριών λόγω της «Κοινωνικο-οικονομικής προέλευσης των μαθητών/τριών»;  

Όχι! Η εύκολη και ανέξοδη αγωνιστική «απάντηση»  ήταν η καταγγελία του υπουργού Παιδείας Πιερρακάκη και η κήρυξη 3ωρης στάση εργασίας, πασπαλισμένης με ηρωικές φιλολαϊκές διακηρύξεις, προκειμένου να μη διεξαχθεί ο διαγωνισμός! (επαναλαμβάνουμε: Ενδεικτικός και ανώνυμος).

Εν τω μεταξύ καθόλου δεν προβληματίστηκαν, ούτε απολογήθηκαν, για τα απογοητευτικά αποτελέσματα του διαγωνισμού PISA 2022, που ανακοινώθηκαν τον Δεκέμβρη του 2023 από τον ΟΟΣΑ,  σύμφωνα με τα οποία οι Έλληνες μαθητές κατέγραψαν επιδόσεις  χαμηλότερες του μέσου όρου του Οργανισμού,  και από τις χαμηλότερες στην Ευρώπη!

Σαφώς δεν φταίνε μόνο οι εκπαιδευτικοί. Και σίγουρα δεν φταίνε όλοι οι εκπαιδευτικοί, πολλοί εκ των οποίων, παρά τους γλίσχρους μισθούς, αντιμετωπίζουν τη δουλειά τους ως λειτούργημα με επαγγελματική συνέπεια και όραμα.

Αναφερόμαστε στους συνδικαλιστές που  δημιουργούν δυσχέρεια και σε όσους εκπαιδευτικούς εκλαμβάνουν το επάγγελμά τους ως αποστολή. Και κάθε άλλο παρά είμαστε κατά του συνδικαλισμού. Όμως μοιάζει σαν στον χώρο του δημοσίου, να υπάρχει μια αδιάσπαστη συνδικαλιστική νοοτροπία  από τη δεκαετία των 70s και 80s.

Τότε που οι ηρωικές φιλολαϊκές εκφράσεις έκρυβαν, με πρόσχημα τη ρωμαλέα αγωνιστική φρασεολογία, τα μικροπρεπή συντεχνιακά συμφέροντα κάθε κλάδου. Και όπου στις ηγεσίες των συνδικαλιστικών οργανώσεων αναδεικνύονταν οι έχοντες τις ευλογίες των κομματικών ιερατείων, επειδή λειτουργούσαν ως ιμάντες μεταβίβασης ψήφων από την κοινωνία στο κόμμα.

Δεν είναι σίγουρο αν το ίδιο συμβαίνει και τώρα. Συχνά οι συνδικαλιστικές ηγεσίες αυτονομούνται, και δρουν για ίδια – κακώς εννοούμενα – συμφέροντα.   

Μόνο που έχουν αλλάξει οι εποχές. Τότε οι συνδικαλιστικές οργανώσεις, παρά την κομματική τους εγγύτητα, ήταν πρωτοπορία εμπέδωσης ενός τρόπου αντιαυταρχικής  εκπαίδευσης που αντιστοιχούσε στα ζητούμενα της εποχής.

Τώρα, στην εποχή της Tεχνητής Nοημοσύνης, αρνούνται να υπάρξει μια στοιχειώδης ακτινογραφία για το μαθησιακό  επίπεδο των Ελλήνων μαθητών, προκειμένου να υπάρξουν δράσεις -αν υπάρξουν- βελτίωσής του. Και αντί να συστρατευθούν σε αυτό, εμποδίζουν να γίνει η ακτινογραφία!