Ένα βήμα από την πώληση βρίσκεται η Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων (ΕΛΒΟ) 2020 όπως πληροφορείται το DP, καθώς έχει διατυπωθεί ενδιαφέρον για την εξαγορά της. Η κρατική εταιρία είχε πωληθεί στις 22 Σεπτεμβρίου 2020 στην κοινοπραξία των ισραηλινών εταιριών Plasan και SK Group. Το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών (ΥΠΟΙΚ), είχε διατηρήσει το δικαίωμα εισόδου στο μετοχικό κεφάλαιο της εταιρίας σε ποσοστό 21% μετά την παρέλευση τριετίας, η οποία φέρεται να συμπληρώθηκε τον περασμένο Μάρτιο. Οι πιο πρόσφατες πληροφορίες για τον ενδιαφερόμενο, θέλουν την εταιρία Alpha Systems του Ομίλου Κουιμτζή, με έδρα τη Θεσσαλονίκη, να έχει καταθέσει προσφορά για την εξαγορά της εταιρίας από τους Ισραηλινούς.

Ας σημειωθεί ότι ο εν λόγω όμιλος έχει συνεργασία με την ισπανική εταιρία UROVESA κατασκευάστρια του υψηλής κινητικότητας τακτικού οχήματος URO VAMTAC (Vehículo de Alta Movilidad Táctico) και του φορτηγού παντοδαπού εδάφους TT URO που από το 1984 έχει ενταχθεί σε υπηρεσία με τις ένοπλες δυνάμεις της Ισπανίας. Το τίμημα εξαγοράς φέρεται να ανέρχεται περί τα 7,5 εκατομμύρια ευρώ. Υπενθυμίζεται, ότι η εταιρία, όταν ιδιωτικοποιήθηκε, παραχωρήθηκε στην ισραηλινή κοινοπραξία (Plasan & SK Group) έναντι 3 εκατ. ευρώ, ενώ είχαν δει το φως της δημοσιότητας δηλώσεις που υπόσχονταν επενδύσεις και μεταφορά τεχνογνωσίας. Πληροφορίες που είχε δημοσιοποιήσει το DP ανέφεραν, ότι οι αρχικές απαιτήσεις της σημερινής ιδιοκτησίας κυμαίνονταν περί τα 10 εκατ. ευρώ.

Πωλήσεις-εκποιήσεις
Πάντως, τα πεπραγμένα των τελευταίων ετών στην ΕΛΒΟ 2020 δεν έχουν να δείξουν κάποια παραγωγική δραστηριότητα και κάποια επένδυση. Η εταιρία φέρεται να προχώρησε στην πώληση 12 φορτηγών MAN που αρχικά προορίζονταν για την Εθνική Φρουρά της Κύπρο. Πιθανότατα να πρόκειται για υπόλοιπο της σύμβασης ύψους 38 εκατ. ευρώ που είχε αναθέσει η Εθνική Φρουρά το 2009 και η οποία προέβλεπε συνολικά την παράδοση 309 φορτηγών. Όπως είχε γίνει γνωστό το 2013 το υπουργείο Άμυνας της Κύπρου λόγω καθυστερήσεων στις παραδόσεις των οχημάτων και αδυναμία της τότε κρατικής ΕΛΒΟ να καταβάλλει τις ποινικές ρήτρες που της είχαν επιβληθεί, τερμάτισε τη σύμβαση.

Η διοίκηση της ΕΛΒΟ 2020 όμως, φέρεται να προχώρησε και στην πώληση ως σκραπ οποιουδήποτε υλικού μπορούσε να εκποιηθεί με αυτή τη διαδικασία. Μάλιστα φαίνεται ότι μεταξύ των υλικών που πωλήθηκαν ως σκραπ συμπεριλαμβάνεται και ο ανηχοϊκός θάλαμος για τις δοκιμές ηλεκτρομαγνητικής συμβατότητας των αρμάτων μάχης Leopard 2HEL, αφού στο πλαίσιο του προγράμματος η ΕΛΒΟ είχε αναλάβει την τελική συναρμολόγηση και την εκτέλεση δοκιμών.

Καλά πληροφορημένες πηγές αναφέρουν, ότι εκποιήθηκαν και αρκετοί τόνοι αλουμινίου τους οποίους είχε η εταιρία στις εγκαταστάσεις της, στο πλαίσιο προγράμματος των αρχών της δεκαετίας του ‘90 για την εγκατάσταση του περιβόητου (για τους μεγαλύτερης ηλικίας) αντιεκρηκτικού υλικού DETOSTOP στις δεξαμενές καυσίμων αρμάτων μάχης, οχημάτων και ελικοπτέρων. Για την ιστορία, αξίζει να υπενθυμιστεί, ότι η εταιρία ήταν συμφερόντων του Γεωργίου Μητσοτάκη και είχε κινηθεί εναντίον της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, που είχε αποκαλέσει το υλικό «μεγάλη απάτη». Η ουσία είναι ότι το υλικό είχε αγοραστεί και ουδέποτε χρησιμοποιήθηκε και να φέρεται πλέον πως εκποιήθηκε ως σκραπ.

ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΑΝ
Ενδιαφέρουσες είναι επίσης οι πληροφορίες που φέρουν, στη διάρκεια των σχεδόν τεσσάρων τελευταίων ετών, μεγάλο αριθμό (έως και 10) γνωστών διεθνώς προμηθευτών στρατιωτικών οχημάτων να έχουν παρελάσει από την ΕΛΒΟ 2020, στο πλαίσιο διερεύνησης των δυνατοτήτων συνεργασίας. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, η πλειοψηφία, αν όχι το σύνολο των εταιριών, εξέφρασαν ζωηρό ενδιαφέρον να υπάρξει συνεργασία, υπό την προϋπόθεση εκπλήρωσης συγκεκριμένων όρων. Στο πλαίσιο αυτό ζητήθηκε από την ΕΛΒΟ 2020 η διενέργεια συγκεκριμένων – καθ’ υπόδειξη επενδύσεων ύψους μερικών εκατομμυρίων ευρώ, καθώς επίσης και η εξασφάλιση των απαραίτητων πιστοποιήσεων. Προχώρησαν αυτές οι επενδύσεις, ή στη μη υλοποίηση;h τους οφείλεται το ότι μέχρι σήμερα δεν έχει ανακοινωθεί επίσημα η ολοκλήρωση κάποιας συμφωνίας συνεργασίας;

Πάντως με ασφάλεια μπορεί να υποτεθεί ότι εφόσον ολοκληρωθεί η πώληση, η κύρια αιτία είναι η διάψευση των υψηλών προσδοκιών που συνόδευαν την ανάληψη ελέγχου της εταιρίας από το τρέχον μετοχικό σχήμα. Ας σημειωθεί ότι δημοσιεύματα εκείνης της περιόδου, ήθελαν την ελληνική κυβέρνηση να έχει δώσει στη νέα ιδιοκτησία υποσχέσεις για την ανάθεση έργου (καθόλου ασυνήθιστο σε αυτές τις περιπτώσεις). Πληροφορίες για το επιχειρηματικό σχέδιο της νέας ιδιοκτησίας (εφόσον η πώληση ολοκληρωθεί) δεν έχουν γίνει γνωστές, αλλά είναι βέβαιο ότι αν εδράζεται σε παρόμοιες πρακτικές, για μία ακόμη φορά το εγχείρημα δεν θα μακροημερεύσει.

Αφού καταστήσουμε απολύτως σαφές ότι μετά την πώληση της η ΕΛΒΟ αποτελεί περιουσιακό στοιχείο μίας ιδιωτικής εταιρίας που τη διαχειρίζεται κατά το δοκούν, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η πιθανή πώληση εφόσον υλοποιηθεί και μάλιστα με το τίμημα που αναφέρθηκε αποκτά ενδιαφέρουσα διάσταση για τον Έλληνα φορολογούμενο. Το υπουργείο Οικονομικών το 2020 προχώρησε στην πώληση της έναντι 3 εκατ. ευρώ και τέσσερα χρόνια αργότερα χωρίς να έχει γνωστή κάποια αξιοσημείωτη δραστηριότητα πωλείται έναντι τιμήματος 7,5 εκατ. ευρώ, δυόμιση φορές υψηλότερο.

Επίσης, η ενθουσιώδης τότε ανακοίνωση του υπουργού Οικονομικών Χρήστου Σταϊκούρα, ότι «μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο, αφήσαμε πίσω μας έξι χρόνια παλινωδιών και άκαρπων διαδικασιών και η ΕΛΒΟ σήμερα γυρίζει σελίδα. Τα καταφέραμε!» και ότι «πλέον, η εταιρεία μπορεί να αποτελέσει πυλώνα ανάπτυξης για τη Βόρεια Ελλάδα, αλλά και συνολικά για την εθνική οικονομία, καθώς και πόλο στήριξης της τοπικής κοινωνίας, με τη δημιουργία πολλών νέων θέσεων εργασίας», προκαλεί τουλάχιστον θυμηδία.