Η αλήθεια είναι πως όταν οι αστρονόμοι κοιτούν γαλαξίες, συχνά διεξάγουν ένα είδος αρχαιολογίας, ή καλύτερα κοσμικής αρχαιολογίας.

Βασικά, εξατάζοντας πως μοιάζει ένας γαλαξίας και πως αλληλεπιδρά με τους κοντινούς τους γαλαξιακούς γείτονες, μπορούν να ανακατασκευάσουν την ιστορία του εν λόγου γαλαξία.

Και ένα εργαλείο που μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι αστρονόμοι για τέτοιου είδους εργασίες είναι το VLT Survey Telescope (VST), το μεγαλύτερο τηλεσκόπιο ορατού φωτός στον κόσμο. Πριν από λίγες ημέρες, το τηλεσκόπιο έδωσε τρεις φωτογραφίες που απεικονίζουν μερικούς από αυτούς τους μακρινούς γαλαξίες.

Η μια εικόνα απεικονίζει τον ESO 510-G13 έναν γαλαξία που βρίσκεται 150 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά, στη κατεύθυνση του αστερισμού Ύδρα. Μέσα από τα σημεία φωτός που αντιπροσωπεύουν τα αστέρια του Γαλαξία, διακρίνεται καθαρά η κεντρική άλω και ο δίσκος σχήματος S του ESO 510-G13 στο κέντρο αριστερά. Η μορφή του δίσκου είναι ιδιόμορφη και οι επιστήμονες πιστεύουν ότι μπορεί να οφείλεται σε μια αρχαία σύγκρουση που είχε αυτός με άλλον Γαλαξία.

Μια δεύτερη εικόνα απεικονίζει τέσσερα μέλη ενός σμήνους γαλαξιών γνωστού ως Hickson Compact Group 90, που βρίσκονται σε απόσταση 100 εκατομμυρίων ετών φωτός στον αστερισμό Piscis Austrinus. Τρεις από τους γαλαξίες βρίσκονται κοντά στο κέντρο – οι NGC 7173, NGC 7176 και ο σπειροειδής NGC 7174. Ανταλλάσσουν αστέρια και αέρια μεταξύ τους, δημιουργώντας ένα λαμπερό φωτοστέφανο. Ένας τέταρτος Γαλαξίας, ο NGC 7172, βρίσκεται μόνος του στην κορυφή της εικόνας. (αρχική φωτογραφία)

Η τρίτη και τελευταία φωτογραφία, απεικονίζει ένα σμήνος γαλαξιών δέκα φορές πιο μακρινούς από τους άλλους δυο: Ο Abell 1689, που βρίσκεται περισσότερα από 2.3 δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά στον αστερισμό Virgo. Το σμήνος γαλαξιών Abell 1689 περιέχει περισσότερους από 200 γαλαξίες, οι οποίοι με τη μάζα τους παραμορφώνουν τον χοροχρόνο στο Σύμπαν δημιουργώντας βαρυτικούς φακούς που παραμορφώνει το φως των γαλαξιών από πίσω.

ΠΗΓΗ