Ταυτόσημοι με τους μεζέδες που στολίζουν τα καλοκαιρινά μας τραπέζια οι κολοκυθοανθοί, κοινώς οι κολοκυθοκορφάδες, αρχίζουν σταδιακά και καθώς οι υψηλές θερμοκρασίες μπαίνουν για τα καλά στην καθημερινότητά μας, να διεκδικούν θέση στις κουζίνες των νοικοκυριών μας. Σε αυτό συνεισφέρει εξαιρετικά και η αγροτική οικογένεια Φλόκαρη, μια οικογένεια με μακραίωνη ιστορία στην καλλιέργεια κηπευτικών στο χωριό της, τη Νέα Μαγνησία Θεσσαλονίκης, η οποία φέρνει από την παραγωγή στο τραπέζι μας τους πιο τρυφερούς, χρυσαφένιους και αγνούς κολοκυθοανθούς της ελληνικής υπαίθρου.

Τέταρτης γενιάς αγρότης, ο Γιώργος Φλόκαρης συνεχίζει και εξελίσσει το όραμα του προπάππου του που έφτασε μετανάστης από τη Μικρά Ασία στο μικρό αυτό χωριό της Θεσσαλονίκης αγοράζοντας το πρώτο κομμάτι γης και σπέρνοντας τα δικά του κηπευτικά. Στην πορεία των χρόνων, τα χωράφια αυτά πέρασαν στα χέρια του παππού του Γιώργου, ο οποίος ασχολήθηκε κυρίως με τη σπορά και την καλλιέργεια ντομάτας και αυτό ήταν κάτι που το συνέχισε -προσθέτοντας και άλλα κηπευτικά στην πορεία- και ο πατέρας του Γιώργου.

Και κάπως έτσι φτάνουμε στο σήμερα που πλέον ο νεαρός αγρότης (είναι μόλις 28 ετών) με πτυχίο στη Διοίκηση Επιχειρήσεων, με πολλά όνειρα και με ακόμα περισσότερη όρεξη να ασχοληθεί με την πατρογονική του γη παράγει από το οικογενειακό τους αγρόκτημα ετησίως πάνω από 200.000 τεμάχια σε κολοκυθοανθούς. Τους συλλέγει και τους διανέμει αυθημερόν στο εργαστήρι παρασκευής σπιτικών εδεσμάτων, Deli Blosssoms, που βρίσκεται επίσης στη Θεσσαλονίκη και μάλιστα πολύ κοντά στο αγρόκτημα ώστε αυτός ο «θησαυρός» της γης του να μεταποιηθεί σε νοστιμιές με ατόφιο ελληνικό χαρακτήρα.

Οι ιδιαίτερες απαιτήσεις της συγκομιδής και η πρόκληση της κλιματικής αλλαγής

Όπως σχεδόν όλα τα άνθη, έτσι και τα άνθη της κολοκυθιάς απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή και φροντίδα ειδικά στη φάση της συλλογής τους. «Η συγκομιδή των κολοκυθοανθών» μου εξηγεί ο Γιώργος «απαιτεί μια συγκεκριμένη διαδικασία και αυτό γιατί πρόκειται για ένα λουλούδι με ιδιαίτερες απαιτήσεις. Σηκωνόμαστε νωρίς το πρωί, την ώρα της ανατολής του ήλιου γιατί τότε μόνο ανοίγουν τα άνθη του κολοκυθιού –έπειτα κλείνουν ξανά– και πρέπει να προλάβουμε να τα συλλέξουμε ενώ ακόμα είναι ανοιχτά. Τα κόβουμε ένα-ένα με το χέρι πολύ προσεχτικά, δε τα στοιβάζουμε άτσαλα το ένα πάνω στο άλλο γιατί μπορεί να σπάσουν, να σκιστούν ή να τσαλακωθούν και επί τόπου τα μεταφέρουμε στο εργαστήρι για την μεταποίησή τους».

Αυτές τις ημέρες, ο Γιώργος με τη βοήθεια του πατέρα του –που είναι άλλωστε και άριστος γνώστης των αγροτικών θεμάτων– ακολουθεί καθημερινά το ίδιο πρόγραμμα και θα συνεχίσει να το ακολουθεί μέχρι τα τέλη Νοέμβρη, εφ’ όσον οι υψηλές θερμοκρασίες τους το επιτρέπουν. «Σύμμαχός μας είναι πάντα ο καιρός» με διαβεβαιώνει και δεν κρύβει το άγχος του για τα τερτίπια της κλιματικής αλλαγής που ούτως ή άλλως έχει φέρει τα πάνω-κάτω στις περισσότερες καλλιέργειες. «Αυτό που σε καμία περίπτωση δε θέλουμε είναι οι ακραίες διακυμάνσεις των θερμοκρασιών και τα ακραία καιρικά φαινόμενα. Κάποτε η συγκομιδή διαρκούσε μέχρι τις αρχές του Σεπτέμβρη. Τώρα πια καθώς οι ζέστες παρατείνονται, έχει σίγουρα επεκταθεί μέχρι και τον Νοέμβρη».

Οι καλλιέργειες του αγροκτήματος Φλόκαρη-«Κολοκύνθη» μπορεί να μη διαθέτουν πιστοποιήσεις βιολογικής γεωργίας, όμως όπως μου εξηγεί και ο Γιώργος «θα μπορούσαν έως ένα βαθμό τα κηπευτικά μας και ειδικά τα κολοκύθια και οι κολοκυθοανθοί μας να θεωρηθούν βιολογικά καθώς δε χρησιμοποιούμε φάρμακα και επίσης οι εκτάσεις μας είναι εκτεθειμένες έξω στην ύπαιθρο χωρίς την υποστήριξη κλειστών θερμοκηπίων. Και όμως, είμαστε οι μόνοι καλλιεργητές που παράγουμε και διανέμουμε μαζικά τόσο μεγάλες ποσότητες κολοκυθοανθών αυτή τη στιγμή στη χώρα».

Επόμενος στόχος, όπως μαθαίνω, να επεκταθούν και στον αγροτουριστικό τομέα καθιστώντας τα συνολικά 40 στρέμματα γης του αγροκτήματος επισκέψιμα σε ένα οργανωμένο πλαίσιο, αν και ήδη γίνονται σποραδικά επισκέψεις από ανθρώπους που ενδιαφέρονται να μάθουν την πορεία της τροφής τους από το χώμα μέχρι το τραπέζι και το πιάτο τους. «Ειδικά οι άνθρωποι που ζουν στις μεγαλουπόλεις» μου εξηγεί ο Χρήστος «έχουν ακόμα μεγαλύτερη περιέργεια να ανακαλύψουν από κοντά πώς μεγαλώνει αγνά ένα φυτό και στη δική μας περίπτωση τα κηπευτικά, τα κολοκύθια, τα φρέσκα κρεμμυδάκια, ο άνηθος, τα μπρόκολα και τα λάχανα».

Κολοκυθοανθοί στο τηγάνι ή στο φούρνο

Οι καλλιέργειες των κολοκυθιών δεν είναι ιδιαίτερα διαδεδομένες στην ευρύτερη περιοχή που βρίσκεται το αγρόκτημα Φλόκαρη. «Οι Θεσσαλονικείς» παραδέχεται ο Γιώργος «δεν είναι πολύ εξοικειωμένοι με τη χρήση κολοκυθοανθών στις κουζίνες τους. Τους κολοκυθοανθούς τους συναντάμε κυρίως ως μεζέ σε ταβέρνες και μεζεδοπωλεία στα τουριστικά στέκια της συμπρωτεύουσας, κυρίως δε στην περιοχή της Χαλκιδικής». Από την άλλη «οι Μυτιληνιοί» συμπληρώνει ο Γιώργος «καθ’ ότι και η μητέρα μου τυγχάνει να είναι Μυτιληνιά, αγαπούν ιδιαίτερα τους κολοκυθοανθούς και μάλιστα τους μαγειρεύουν συχνά πυκνά στα σπίτια τους, είτε γεμιστούς με ρύζι και μυρωδικά στο φούρνο, είτε γεμιστούς με μπόλικη φέτα στο τηγάνι που εκεί πλέον παίζει σημαντικό ρόλο και το κουρκούτι».

info
Αγρόκτημα Φλόκαρης- «Κολοκύνθη»: kolokynthi.webnode.gr

Το άρθρο της εβδομάδας

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ