Δεν θα αρνηθώ πως δεν έχω απολαύσει στο παρελθόν περιπτώσεις που έγινε η απόλυτη buzz killer. Έντιμα ωστόσο, θα ομολογήσω πως αυτήν τη φορά δεν είναι ο στόχος μου να διαλύσω τη φάση του Πάσχα. Καλά να είσαι να περνάς υπέροχα αυτές τις ημέρες -όπως έχεις στο μυαλό σου το ‘υπέροχα’.

Στο δικό μου, η διάθεση μου βελτιώνεται τα μάλα όταν πέφτω πάνω σε μια θαυμάσια ιδέα. Όπως αυτήν που είχαν ερευνητές του University of Bristol.

Προς τα τέλη του 2023 σκέφτηκαν πως θα είχε μια λογική να χρησιμοποιήσουν τον πιο περίπλοκο και γρήγορο υπολογιστή που υπάρχει στη Γη (ένα supercomputer),  για να εκτιμήσει πότε θα ολοκληρωθεί αυτό που έχει αρχίσει εδώ και δεκαετίες. Δηλαδή, η πρώτη μαζική εξαφάνιση ειδών για την οποία ευθύνεται ο άνθρωπος -και έκτη στο σύνολο της ιστορίας της Γης.

Όσα εκτίμησε η πιο εξελιγμένη μηχανή που έχει φτιάξει ποτέ ανθρώπινο χέρι βάσει των πρώτων κλιματικών μοντέλων που δημιουργήθηκαν για υπερυπολογιστές, δημοσιεύτηκαν στο Nature Geoscience.

Έχω για εσένα και καλά και κακά νέα. Θα αρχίσω όμως, από το τι είναι supercomputer, για την καλύτερη κατανόηση της δυναμικής του ως προς τις προγνώσεις για το μέλλον μας.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ SUPERCOMPUTER

Οι υπερυπολογιστές χρησιμοποιούνται για μια ευρεία ποικιλία επιστημονικών και μηχανικών εφαρμογών, από την πρόγνωση του καιρού και τη μοντελοποίηση κλίματος, έως την ανακάλυψη φαρμάκων (επιτάχυναν δραστικά τις διαδικασίες που έδωσαν το εμβόλιο για τον Covid-19), την επιστήμη υλικών και την τεχνητή νοημοσύνη.

• Ένα supercomputer μπορεί να κάνει 200.000 τρισεκατομμύρια υπολογισμούς σε ένα δευτερόλεπτο.
• Ο μέσος άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει έναν ανά δευτερόλεπτο.
• Η σούπερ μηχανή λύνει σε μια ώρα ένα πρόβλημα που ένα desktop θα έλυνε σε 30 χρόνια.
• Είναι κι ένα εκατομμύριο φορές πιο «δυνατή» (έχει 1.000.000 φορές περισσότερη επεξεργαστική ισχύ) από το πιο γρήγορο laptop.

Με περισσότερα λόγια (σύμφωνα με μεγάλη παραγωγό υπολογιστών) το supercomputing είναι μια μορφή υπολογιστών υψηλής απόδοσης που καθορίζει ή υπολογίζει, χρησιμοποιώντας έναν ισχυρό υπολογιστή (υπερυπολογιστή), μειώνοντας το συνολικό χρόνο μέχρι τη λύση.

Πώς γίνεται όμως, αυτό.

Τα supercomputers αποτελούνται από διασυνδέσεις, συστήματα I/O, μνήμη και πυρήνες επεξεργαστών. Σε αντίθεση με τους παραδοσιακούς υπολογιστές, χρησιμοποιούν περισσότερες από μία κεντρικές μονάδες επεξεργασίας (CPU).

Πιο συγκεκριμένα, εκτελούν τρισεκατομμύρια υπολογισμούς ανά δευτερόλεπτο, χάριν της χρήσης χιλιάδων ή και δεκάδων χιλιάδων επεξεργαστών που δουλεύουν παράλληλα. Ένας τυπικός προσωπικός υπολογιστής έχει από 1 έως 8 επεξεργαστές. Ένας υπερυπολογιστής έχει χιλιάδες περισσότερους.

Επιπροσθέτως, έχει τεράστια μνήμη. Είναι τέτοια που μετριέται σε petabyte. Ένα petabyte είναι ένα εκατομμύριο gigabytes. Αυτό επιτρέπει στις πιο εξελιγμένες μηχανές να αποθηκεύουν και να έχουν γρήγορη πρόσβαση σε μεγάλα σύνολα δεδομένων.

Οι προκλήσεις των supercomputers

Η ανάπτυξη των υπερυπολογιστών είναι ταχεία, με τις ταχύτητες και τις δυνατότητες να διπλασιάζονται περίπου κάθε δυο χρόνια.

Τη σήμερον ημέρα, ο πιο γρήγορος είναι ο Frontier, που βρίσκεται στο Oak Ridge Leadership Computing Facility στο Τενεσί των ΗΠΑ. Κάνει ένα πεντάκις εκατομμύριο πράξεις κινητής υποδιαστολής ανά δευτερόλεπτο και ασχολείται με επιστημονικές ανακαλύψεις.

Η πιο περίπλοκη, ισχυρή και γρήγορη μηχανή που έχει κατασκευάσει ποτέ άνθρωπος (με 60.000.000 διαφορετικά μέρη και κόστος στα 600.000.000 δολάρια), χρειάζεται ένα δευτερόλεπτο για μια πράξη που όλος ο παγκόσμιος πληθυσμός θα χρειαζόταν τέσσερα χρόνια για να λύσει.

Το κόστος των supercomputers είναι απίστευτα υψηλό, ως προς την κατασκευή, αλλά και τη συντήρηση. Για παράδειγμα, λόγω της τεράστιας ποσότητας ενέργειας που καταναλώνουν, οι υπερυπολογιστές παράγουν πολλή θερμότητα. Για να αποφευχθεί η υπερθέρμανση, απαιτούν πολύπλοκα συστήματα ψύξης.

Ο ΥΠΕΡΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ «ΕΙΔΕ» ΤΡΙΠΛΟ ΧΤΥΠΗΜΑ

Λαμβάνοντας υπ’ όψιν όλα τα δεδομένα και εφαρμόζοντας τα πρώτα κλιματικά μοντέλα που δημιουργήθηκαν για αυτόν, ο υπερυπολογιστής που επιστρατεύτηκε για να «δει» το μέλλον μας, κατέληξε στο ότι το είδος μας θα αντιμετωπίσει «τριπλό χτύπημα» που θα είναι γράψει το the end.

Κοντολογίς, ο κόσμος θα έχει περισσότερες ηφαιστειακές εκρήξεις, άρα εκπομπή τεράστιων νεφών διοξειδίου του άνθρακα που θα αυξήσουν περαιτέρω τη θερμοκρασία.

Πάμε και στις λεπτομέρειες.

Οι άνθρωποι θα ζήσουν την απόλυτη βαρβαρότητα της ψύχρας του ανέμου στον πλανήτη. Σε θερμοκρασίες κάτω από τους -10 βαθμούς Κελσίου, ο άνεμος μπορεί να ‘σπάσει’ το δέρμα και τα οστά μας και να προκαλέσει ισχαιμική νέκρωση. Πρόκειται για τύπο κυτταρικού θανάτου και είναι γνωστή και ως οστεονέκρωση. Όπως εξηγεί ο ορθοπαιδικός χειρουργός, Αντώνιος Παρτσινέβελος «η οστεονέκρωση ή άσηπτη νέκρωση ή ισχαιμική νέκρωση είναι μια παθολογική διαδικασία η οποία οφείλεται σε διάφορες αιτίες ή και θεραπευτικές παρεμβάσεις.

Αρχικά παρατηρείται της οστικής αγγείωσης, που οδηγεί σε θάνατο των οστικών κυττάρων και του οστικού μυελού (οστικό έμφρακτο).

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη μηχανική αποτυχία του οστού με προοδευτική κατάρρευση και τελική καταστροφή της άρθρωσης».

Μαζί με τον ψυχρό άνεμο, θα υπάρχει μέση ημερήσια θερμοκρασία μεταξύ 40 και 50 βαθμών Κελσίου, με τον ήλιο να είναι ανυπόφορος.

Αυτό θα επιδεινώνεται από ένα ολόκληρο φορτίο περισσότερων ηφαιστειακών εκρήξεων σε ολόκληρο τον πλανήτη, που θα ‘πετούν’ τόνους διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα του πλανήτη.

Όλα αυτά μαζί, θα έχουν ως συνέπεια να μην υπάρχουν πηγές τροφής και νερού για τα θηλαστικά.

Σε συνδυασμό με την υψηλή υγρασία και τις καθημερινές ακραίες συνθήκες, θα γίνει το αναπόφευκτο «καθώς οι άνθρωποι όπως και πολλά άλλα ζώα δεν θα μπορούν να ρίξουν τη θερμοκρασία του σώματος τους μέσω του ιδρώτα», εξήγησε στο LaBible ο Δρ Alexander Farnsworth, επικεφαλής συγγραφέας και ερευνητής.

Στη δημοσίευση αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι «σε συνδυασμό με τεκτονικές-γεωγραφικές διακυμάνσεις στο ατμοσφαιρικό Cο2 και ενισχυμένη ηπειρωτική επίδραση για τις υπερηπείρους, η Γη μπορεί να φτάσει σε ένα σημείο καμπής που θα την καταστήσει ακατοίκητη για τα θηλαστικά. Τα γεγονότα θα οδηγήσουν πιθανώς σε ένα σημείο καμπής για το κλίμα και τη μαζική εξαφάνισή τους».

Μπορούμε να σώσουμε την ανθρωπότητα;

Σύμφωνα πάντα με την έρευνα, ακόμη και αν η ανθρωπότητα σταματήσει σήμερα να χρησιμοποιεί ορυκτά καύσιμα, δεν θα σταματήσει την εξαφάνιση.

Επίσης, ακόμα κι αν η ανθρωπότητα επιβιώσει μέχρι το «τριπλό χτύπημα», τότε θα ζήσει την πλήρη εξαφάνιση.

Το μόνο ευχάριστο είναι πως το τέλος απέχει 250 εκατομμύρια χρόνια, πάντα σύμφωνα με την πρόβλεψη.

Η εκ των συγγραφέων της μελέτης και ερευνήτρια της κλιματικής αλλαγής, Δρ Eunice Lo σημείωσε ότι «είναι ζωτικής σημασίας να μην ξεχνάμε την τρέχουσα κλιματική μας κρίση, η οποία είναι αποτέλεσμα των ανθρώπινων εκπομπών θερμοκηπίου. Ενώ προβλέπουμε έναν ακατοίκητο πλανήτη σε 250 εκατομμύρια χρόνια, σήμερα βιώνουμε ήδη ακραία ζέστη που είναι επιζήμια για την ανθρώπινη υγεία».

Καλή τύχη με αυτό, το οποίο συζητούν οι αξιωματούχοι όλου του κόσμου για τουλάχιστον δυο δεκαετίες, αλλά ακόμα προβάλλονται αντιστάσεις από αυτούς που ευθύνονται περισσότερο από όλους για την κλιματική κρίση.