Με άπειρη υπομονή οπλισμένος, διάβασα τη μακροσκελέστατη ανακοίνωση του κ. Στασινού, προέδρου του ΤΕΕ για τα πανύψηλα κτίρια που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια στην Αθήνα και έχουν προκαλέσει την αντίδραση των δημάρχων. Δεν είμαι ούτε πολεοδόμος, ούτε μηχανικός, ούτε νομικός για να κατανοήσω το θέμα του σε όλο το βάθος και πλάτος, όμως τελικά κατέληξα ότι το καταστάλαγμα αυτής της ιστορίας εμπεριέχεται σε μια φράση του δήμαρχου Αλίμου, Ανδρέα Κονδύλη που απαντώντας τον Στασινό έγραψε, «οι εργολάβοι έχουν νεύρα».

Αν έχω αντιληφθεί ορθά την υπόθεση αυτή, σε μια περιοχή που σήμερα επιτρέπεται να χτίσεις ένα κτίριο μέχρι τέσσερις ορόφους, αν το πεις «ενεργειακό» κατ’ ευθείαν μπορείς να διπλασιάσεις τους ορόφους σου και να τους κάνεις οκτώ. Τέλεια πατέντα. Χαράς ευαγγέλια για εργολάβους, κερδοσκόπους γης, μηχανικούς και φυσικά όλο τον κύκλο εργασιών της οικοδομής. Θα μου ρωτήσετε, «κακό είναι αυτό;». Από μόνο του όχι και ούτε αμφισβητώ ότι ένα ενεργειακά βελτιωμένο κτίριο είναι πιο φιλικό προς το περιβάλλον από ένα παλιότερο που είχε κτιστεί το 1970.

Αυτό όμως είναι το θέμα; Επειδή ένα κτίριο θα ζεσταίνεται με αντλίες θερμότητας και δεν θα καίει πετρέλαιο, θα έχει καλύτερες μονώσεις και θα του φυτέψουν πρασινάδα στην ταράτσα, μπορεί να φτάσει ως τον ουρανό, όταν γύρω του όλα είναι στο μισό του ύψος; Δεν είμαι διόλου αντίθετος με τα ψηλά κτίρια ή και με τους ουρανοξύστες ακόμα, αλλά μέσα σ’ ένα πλαίσιο σχετικής αρμονίας με το υπάρχον περιβάλλον και τις υποδομές μιας περιοχής.

Ο κ. Στασινός, που υπερασπίζεται τα συμφέροντα των μηχανικών, λέει στον Κονδύλη (Άλιμος), στον Κωνσταντέλο (Βάρη Βούλα Βουλιαγμένη) ή στον Ξυπολυτά (Κηφισιά), «τι δουλειά έχουν οι δήμαρχοι να διαμαρτύρονται και να μπλοκάρουν πολυκατοικίες για το ύψος τους; Οι μηχανικοί έχουν την ευθύνη.» Ναι, αλλά όταν σ’ ένα οικόπεδο που στέγαζε δέκα οικογένειες τώρα θα στεγαστούν είκοσι, θα διπλασιαστούν τα αυτοκίνητα, τα σκουπίδια, η όχληση, η κυκλοφορία, ενώ θα απομειωθεί στο μισό η χωρητικότητα και αποδοτικότητα των πάρκιν, των υπαρχόντων τοπικών παιδότοπων, παιδικών σταθμών, νηπιαγωγείων, σχολείων και αθλητικών εγκαταστάσεων. Άρα, μια κάποια δουλειά και αρμοδιότητα επ’ αυτών, την έχει ο δήμαρχος.

Κι έπειτα, γιατί αλήθεια επαναστάτησαν αυτοί οι δήμαρχοι κι όχι άλλοι; Διότι σ’ αυτούς τους δήμους που είναι προνομιακοί γίνεται άγρια κερδοσκοπία με την ύψωση κτιρίων-τεράτων. Στην Κηφισιά έγιναν σχεδόν 400 αιτήσεις κατεδαφίσεων χαμηλών κτιρίων. Άντεξαν τόσες δεκαετίες τα αρχοντικά με τις αυλές και σαρώνονται απ’ αυτή τη ρύθμιση. Το ίδιο και στους δήμους που βλέπουν θάλασσα. Σε λίγο εκεί στην παραλία, θα γίνουν Μανχάταν δίχως να το πάρουν χαμπάρι, μέσα στον ανταγωνισμό των εργολάβων για το ποιος θα καβαλικέψει το κτίριο του άλλου για να βλέπουν τα μπαλκόνια του το απέραντο γαλάζιο. Όπερ, πολλά τα λεφτά.

Και στο τέλος-τέλος, δεν καταλαβαίνω προς τι αυτή η βαβούρα. Έβγαλε το ΣτΕ αντισυνταγματικό τον νόμο; Ναι ή όχι; Φυσικά ναι, με δυο αποφάσεις μάλιστα. Τότε τι το συζητάμε; Το αντισυνταγματικό σταματά πάραυτα, τελεία και παύλα.