Οι συνιδρυτές της Google, Λάρι Πέιτζ και Σεργκέι Μπριν, λάτρευαν να κάνουν φάρσες, τόσο πολύ που άρχισαν να παρουσιάζουν παράξενες ιδέες κάθε Πρωταπριλιά, λίγο μετά την ίδρυση της εταιρείας τους πριν από 25 περίπου χρόνια.

Μια χρονιά, η Google δημοσίευσε μία θέση εργασίας για ένα ερευνητικό κέντρο του Κοπέρνικου στο φεγγάρι, ενώ, μια άλλη, η εταιρεία δήλωσε ότι σχεδίαζε να αναπτύξει μια λειτουργία «ξύσε και μύρισε» στη μηχανή αναζήτησης.

Τα αστεία ήταν πάντα τόσο υπερβολικά, που ο κόσμος έμαθε να γελάει με αυτά. Κι αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο ο Πέιτζ και ο Μπριν αποφάσισαν να αποκαλύψουν κάτι που κανείς δεν πίστευε ότι ήταν δυνατό πριν από 20 χρόνια, την Πρωταπριλιά.

H επανάσταση που έφερε το Gmail

Ήταν το Gmail, μια δωρεάν υπηρεσία που καυχιόταν για 1 gigabyte αποθηκευτικού χώρου ανά λογαριασμό, ένα ποσό που ακούγεται σχεδόν μικρό σήμερα, στην εποχή των iPhone τού ενός terabyte.

Αλλά τότε ακουγόταν σαν ένα εξωφρενικό ποσό χωρητικότητας ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, αρκετό για να αποθηκεύσετε περίπου 13.500 e-mails πριν ξεμείνετε από χώρο σε σύγκριση με μόλις 30 και 60 e-mails στις τότε κορυφαίες υπηρεσίες webmail που διαχειρίζονταν η Yahoo και η Microsoft. Αυτό μεταφράζεται σε 250 έως 500 φορές περισσότερο χώρο αποθήκευσης email.

Εκτός από το κβαντικό άλμα στον αποθηκευτικό χώρο, το Gmail ήταν επίσης εξοπλισμένο με την τεχνολογία αναζήτησης της Google, ώστε οι χρήστες να μπορούν να ανακτήσουν γρήγορα ένα στοιχείο από ένα παλιό email, μια φωτογραφία ή άλλες προσωπικές πληροφορίες που ήταν αποθηκευμένες στην υπηρεσία. Επίσης, συνέδεε αυτόματα μια σειρά από επικοινωνίες για το ίδιο θέμα, ώστε όλα να ρέουν μαζί σαν να ήταν μια ενιαία συζήτηση.

«Η αρχική πρόταση που συντάξαμε αφορούσε τα τρία ”S” -storage, search και speed (αποθήκευση, αναζήτηση, ταχύτητα)» δήλωσε η πρώην στέλεχος της Google Μαρίσα Μέγιερ, η οποία βοήθησε στον σχεδιασμό του Gmail και άλλων προϊόντων της εταιρείας, πριν γίνει αργότερα διευθύνουσα σύμβουλος της Yahoo.

Όλοι πίστεψαν ότι ήταν πρωταπριλιάτικο ψέμα -Το άρθρο στο AP

Η ιδέα ήταν τόσο απίστευτη που λίγο μετά τη δημοσίευση μιας ιστορίας για το Gmail από το Associated Press, αργά το απόγευμα της Πρωταπριλιάς του 2004, οι αναγνώστες άρχισαν να τηλεφωνούν και να στέλνουν email για να ενημερώσουν το πρακτορείο ειδήσεων ότι είχε εξαπατηθεί από τους φαρσέρ της Google.

«Αυτό ήταν μέρος της γοητείας, το να φτιάχνεις ένα προϊόν που οι άνθρωποι δεν πιστεύουν ότι είναι αληθινό. Άλλαξε κατά κάποιο τρόπο τις αντιλήψεις των ανθρώπων σχετικά με τα είδη των εφαρμογών που ήταν δυνατά μέσα από ένα πρόγραμμα περιήγησης στο διαδίκτυο» θυμήθηκε ο πρώην μηχανικός της Google, Πολ Μπασάιτ, κατά τη διάρκεια μιας πρόσφατης συνέντευξης του AP σχετικά με τις προσπάθειές του να δημιουργήσει το Gmail.

Χρειάστηκαν τρία χρόνια για να γίνει ως μέρος ενός έργου που ονομάστηκε «Caribou» -μια αναφορά σε ένα τρέχον αστείο στο κόμικ Dilbert. «Υπήρχε κάτι κάπως παράλογο στο όνομα Caribou, με έκανε να γελάσω» δήλωσε ο Μπασάιτ, ο 23ος υπάλληλος που προσλήφθηκε σε μια εταιρεία που σήμερα απασχολεί περισσότερους από 180.000 ανθρώπους.

‘Όταν το AP πήγε στα γραφεία της Google για να δει από κοντά το Gmail

Το ΑΡ ήξερε ότι η Google δεν αστειευόταν με το Gmail, επειδή ένας δημοσιογράφος του ΑΡ είχε κληθεί ξαφνικά να κατέβει από το Σαν Φρανσίσκο στα κεντρικά γραφεία της εταιρείας στο Μάουντεν Βιού, στην Καλιφόρνια, για να δει κάτι που θα έκανε το ταξίδι να αξίζει τον κόπο.

Αφού έφτασε σε μια ακομα αναπτυσσόμενη εταιρική πανεπιστημιούπολη, που σύντομα θα άνθιζε σε αυτό που έγινε γνωστό ως «Googleplex», ο δημοσιογράφος του AP οδηγήθηκε σε ένα μικρό γραφείο, όπου ο Πέιτζ καθόταν μπροστά στον υπολογιστή του με ένα πονηρό χαμόγελο.

Ο Πέιτζ, τότε μόλις 31 ετών, προχώρησε στην επίδειξη των κομψά σχεδιασμένων εισερχόμενων μηνυμάτων του Gmail και έδειξε πόσο γρήγορα λειτουργούσε μέσα στο πρόγραμμα περιήγησης του Explorer της Microsoft, που έχει πλέον αποσυρθεί. Επισήμανε, ακόμη, ότι δεν υπήρχε κουμπί διαγραφής που να εμφανίζεται στο κύριο παράθυρο ελέγχου, επειδή δεν ήταν απαραίτητο, δεδομένου ότι το Gmail είχε τόσο μεγάλο αποθηκευτικό χώρο και μπορούσε να γίνει τόσο εύκολα αναζήτηση. «Νομίζω ότι αυτό θα αρέσει πολύ στον κόσμο» προέβλεψε ο Πέιτζ.

Όπως και με τόσα άλλα πράγματα, ο Πέιτζ είχε δίκιο. Το Gmail έχει τώρα περίπου 1,8 δισεκατομμύρια ενεργούς λογαριασμούς -ο καθένας από τους οποίους προσφέρει τώρα 15 gigabytes δωρεάν αποθηκευτικού χώρου, σε συνδυασμό με τις Google Photos και το Google Drive.

Παρόλο που αυτός είναι 15 φορές περισσότερος αποθηκευτικός χώρος από ό,τι προσέφερε αρχικά το Gmail, εξακολουθεί να μην είναι αρκετός για πολλούς χρήστες που σπάνια βλέπουν την ανάγκη να καθαρίσουν τους λογαριασμούς τους, όπως ακριβώς ήλπιζε η Google.

Η ψηφιακή αποθήκευση emails, φωτογραφιών και άλλου περιεχομένου είναι ο λόγος για τον οποίο η Google, η Apple και άλλες εταιρείες κερδίζουν χρήματα από την πώληση πρόσθετης χωρητικότητας αποθήκευσης στα κέντρα δεδομένων τους. (Στην περίπτωση της Google, χρεώνει από 30 δολάρια ετησίως για 200 gigabytes αποθηκευτικού χώρου έως 250 δολάρια ετησίως για 5 terabytes αποθηκευτικού χώρου).

«Προσπαθούσαμε να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι σκέφτονταν»

Η ύπαρξη του Gmail είναι επίσης ο λόγος για τον οποίο άλλες δωρεάν υπηρεσίες ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και οι εσωτερικοί λογαριασμοί ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που χρησιμοποιούν οι εργαζόμενοι στις δουλειές τους προσφέρουν πολύ περισσότερο αποθηκευτικό χώρο από ό,τι φανταζόταν κανείς πριν από 20 χρόνια.

«Προσπαθούσαμε να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι σκέφτονταν, επειδή οι άνθρωποι εργάζονταν σε αυτό το μοντέλο έλλειψης αποθηκευτικού χώρου για τόσο πολύ καιρό που η διαγραφή έγινε μια προεπιλεγμένη ενέργεια», δήλωσε ο Μπασάιτ.

Το Gmail άλλαξε το παιχνίδι με πολλούς άλλους τρόπους, ενώ αποτέλεσε το πρώτο δομικό στοιχείο για την επέκταση της αυτοκρατορίας της Google στο διαδίκτυο, πέρα από την κυρίαρχη μηχανή αναζήτησης.

Μετά το Gmail ήρθαν οι Χάρτες Google και το Google Docs με εφαρμογές επεξεργασίας κειμένου και υπολογιστικών φύλλων. Στη συνέχεια, ήρθε η εξαγορά του ιστότοπου βίντεο YouTube, ακολουθούμενη από την εισαγωγή του προγράμματος περιήγησης Chrome και του λειτουργικού συστήματος Android, που τροφοδοτεί τα περισσότερα smartphones στον κόσμο.

Με τη ρητά δηλωμένη πρόθεση του Gmail να σαρώνει το περιεχόμενο των μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου για να κατανοήσει καλύτερα τα ενδιαφέροντα των χρηστών, η Google δεν άφησε επίσης αμφιβολίες ότι η ψηφιακή επιτήρηση με σκοπό την πώληση περισσότερων διαφημίσεων θα αποτελούσε μέρος των επεκτεινόμενων φιλοδοξιών της.

Η εποχή που όλοι κυνηγούσαν μια «πρόσκληση εγγραφής στο Gmail» -Πλήρωναν όσο όσο

Παρόλο που δημιούργησε αμέσως αίσθηση, το Gmail ξεκίνησε με περιορισμένο πεδίο εφαρμογής, επειδή η Google είχε αρχικά αρκετή υπολογιστική ικανότητα μόνο για να υποστηρίξει ένα μικρό κοινό χρηστών.

«Όταν ξεκινήσαμε, είχαμε μόνο 300 μηχανήματα και ήταν πολύ παλιά μηχανήματα που κανείς άλλος δεν ήθελε» είπε ο Μπασάιτ, γελώντας. «Είχαμε αρκετή χωρητικότητα μόνο για 10.000 χρήστες, κάτι που είναι λίγο παράλογο».

Αλλά αυτή η σπανιότητα δημιούργησε έναν αέρα αποκλειστικότητας γύρω από το Gmail, που οδήγησε σε πυρετώδη ζήτηση για μια άπιαστη πρόσκληση εγγραφής.

Κάποια στιγμή, οι προσκλήσεις για το άνοιγμα ενός λογαριασμού Gmail πωλούνταν για 250 δολάρια το κομμάτι στο eBay. «Έγινε λίγο σαν ένα κοινωνικό νόμισμα, όπου οι άνθρωποι έλεγαν: «Έχω μια πρόσκληση Gmail, θέλεις μία;» δήλωσε ο Μπασάιτ.

Παρόλο που η εγγραφή στο Gmail γινόταν όλο και πιο εύκολη, καθώς όλο και περισσότερα από τα τεράστια κέντρα δεδομένων της Google έμπαιναν σε λειτουργία, η εταιρεία δεν άρχισε να δέχεται όλους τους ενδιαφερόμενους για την υπηρεσία ηλεκτρονικού ταχυδρομείου μέχρι που άνοιξε τις πύλες ως δώρο για την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου στον κόσμο, το 2007.

Λίγες εβδομάδες αργότερα, την Πρωταπριλιά του 2007, η Google θα ανακοίνωνε μια νέα λειτουργία με την ονομασία «Gmail Paper», προσφέροντας στους χρήστες την ευκαιρία να εκτυπώνουν από την Google το αρχείο των email τους σε «94% οργανική σόγια μετά την κατανάλωση» και στη συνέχεια να τους το στέλνουν μέσω της Ταχυδρομικής Υπηρεσίας.

Η Google αστειευόταν πραγματικά εκείνη την εποχή.