Ζούμε τις περσινές μέρες. Λίγο πριν τις εκλογές και πάλι τα γνωστά τρολ, μαζί με κάποιους φανατισμένους βουλευτές θέλουν να ξαναστήσουν το σκηνικό της έντασης και του διχασμού. Από κοντά και οι συνήθεις χρήσιμοι ηλίθιοι. Δε διδάχτηκαν από το περσινό πρωτοφανές χαστούκι, συνεχίζουν απτόητοι την ίδια τακτική. Οι πρόσφατες μετρήσεις δείχνουν πως είναι άδικος ο κόπος τους. Η διαφορά της Νέας Δημοκρατίας από τα κόμματα που έπονται είναι σημαντική, αν και το χρονικό διάστημα μέχρι τις ευρωεκλογές είναι σχετικά μεγάλο. 80 περίπου μέρες είναι πολιτικός χρόνος μέσα στον οποίον ενδέχεται να συμβούν πολλά. 

Οι πολίτες, στη συντριπτική πλειοψηφία τους, νοιάζονται για την ακρίβεια και γενικότερα για την οικονομική τους κατάσταση. Αυτό είναι γνωστό και απορώ πώς τα σαΐνια της αντιπολίτευσης δεν το έχουν καταλάβει ακόμα και ρίχνουν άσφαιρα πυρά. Ξαναζεσταμένα φαγητά δεν αρέσουν. Κάποιοι ανόητοι επινόησαν συγκαλύψεις, μετά από μισόν αιώνα θυμήθηκαν τη βουλευτική ασυλία και μέσα από διαδικασίες λαϊκού δικαστηρίου, έχουν καταδικάσει έναν πρώην υπουργό. Και νομίζουν πως έτσι θα φθείρουν την κυβέρνηση. 

Η κυβέρνηση θα έχει απώλειες λόγω της αναπόφευκτης κυβερνητικής φθοράς και διότι στις ευρωεκλογές η ψήφος είναι χαλαρή. Επιπροσθέτως θα καταβάλει ένα κόστος, μάλλον μικρό, για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και τη ρήξη με την Εκκλησία. Συνεπώς, ο στόχος του 33% είναι εφικτός, αλλά θέλει προσπάθεια και κυρίως σοβαρότητα και όχι ανοησίες σαν αυτές των τελευταίων ημερών. Είπαμε, η σύγκριση θα γίνει με τις ευρωεκλογές του 2019. 

Να μην ξεχνάμε πως μετά τις ευρωεκλογές η επόμενη εκλογική αναμέτρηση θα γίνει τον Ιούνιο του 2027, δηλαδή η κυβέρνηση θα έχει μια γεμάτη τριετία να αναπτύξει το έργο της, ουσιαστικά χωρίς αντιπολίτευση. Όταν από το δεύτερο κόμμα θα τη χωρίζουν 16-20 μονάδες δε θα υπάρχουν αντιστάσεις στις μεταρρυθμίσεις που θα πρέπει να γίνουν. Αυτή η κατάσταση βέβαια, με μια άλλη ανάγνωση, δε θα δικαιολογήσει καμιά αποτυχία στο κυβερνητικό έργο.

Αυτή τη στιγμή το πρόβλημα βρίσκεται στο χώρο της αντιπολίτευσης, όπου η τρίτη θέση ισοδυναμεί με υποβιβασμό σε κατηγορία. Για αυτό, αυτός ο διαγκωνισμός σε υπερβολές, σε fake news εντελώς χοντροκομμένα, στη γνωστή εργαλειοποίηση του ανθρώπινου πόνου και στα παραληρήματα κάποιων ευρωβουλευτών στην ευρωβουλή. Επί πλέον, το τρίτο κόμμα μάλλον θα βρεθεί μπροστά σε εσωκομματική κρίση, με πιθανότερη εξέλιξη την εκπαραθύρωσή του ηγέτη. Η ζωή του ενός, ο θάνατος του άλλου. 

Τα κόμματα που βρίσκονται στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας κινούνται περί το 18% που είναι μια λογική και αναμενόμενη επίδοση, αν λάβουμε υπ’ όψη δύο παράγοντες. Η χαλαρή ψήφος τα ευνοεί, όπως τα ευνοεί και η διεθνής συγκυρία με την ενίσχυση των δεξιών κομμάτων σχεδόν σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

Δια ταύτα: κάθε κόμμα βάζει και το στοίχημά του. Με μικρότερα ρίσκα αναμφίβολα το στοίχημα της Νέας Δημοκρατίας. Πάντως, το παρήγορο είναι πως αυτή τη φορά δεν αμφισβητούνται οι δημοσκοπήσεις, αν και παρουσιάζουν σημαντικές αποκλίσεις μεταξύ τους. Εδώ το πάθημα έγινε μάθημα.