Το Ισραήλ, παρά τις δημόσιες ανακοινώσεις ότι θα απαντήσει με τρόπο που θα είναι και «θανατηφόρος» και κυρίως «πομπώδης», φαίνεται πως έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό να χτυπά το Ιράν, και μάλιστα στην καρδιά, χωρίς τυμπανοκρουσίες και πανηγυρισμούς.
Πηγές από το υπουργείο Εξωτερικών του Ισραήλ, αλλά και υψηλόβαθμοι στρατιωτικοί επαναλαμβάνουν όλο το τελευταίο διάστημα, σχεδόν σε αρμονική ταύτιση, τη φράση «ο πόλεμος εκδηλώνεται συνήθως με διαφορετικό τρόπο από αυτόν που μπορεί να φανταζόμαστε» και στην περίπτωση της μάχης ανάμεσα σε Ισραήλ και Τεχεράνη αυτό φαίνεται πως είναι και αληθές.
Αν βγάλουμε από την εξίσωση της ισραηλινής απάντησης το χτύπημα που σκότωσε τον επικεφαλής της Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγιε, στην Τεχεράνη στις 31 Ιουλίου, το οποίο για το Ιράν υπήρξε υπέρτατη πρόκληση και casus belli, αλλά για το Ισραήλ εντάσσεται στο πλαίσιο των δεσμεύσεών του μετά το «Μαύρο Σάββατο», τότε «αποστειρωμένα» μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι η κυβέρνηση Νετανιάχου χτυπά εδώ και καιρό συστηματικά το Ιράν – και μάλιστα σε πολλά επίπεδα.
Η μάχη κατά Χεζμπολάχ
Το προφανές είναι το μέτωπο που υπάρχει και εξελίσσεται ενάντια στη Χεζμπολάχ στον Λίβανο. Ο πόλεμος ξεκίνησε πριν από 15 ημέρες, αλλά για το Ισραήλ είναι ενεργός εδώ και τουλάχιστον μία δεκαετία.
Για το Τελ Αβίβ η σιιτική οργάνωση δεν είναι μία μάχη μερικών μηνών, αλλά μία διαχρονική απειλή. Η παράλληλη -στα όρια του κινηματογραφικού- ανατίναξη περισσότερων από 5.000 βομβητών και ασυρμάτων μικρής εμβέλειας μπορεί να σκότωσε κάποιες εκατοντάδες στελέχη της Χεζμπολάχ, αλλά ουσιαστικά έστειλε το μήνυμα στο Ιράν ότι το «μακρύ του χέρι» στην περιοχή έχει ληφθεί η απόφαση να «ακρωτηριαστεί».
Η στόχευση του Νασράλα έπληξε και πάλι τη Χεζμπολάχ, αλλά είναι δεδομένο ότι κλόνισε και την Τεχεράνη. Επί 32 ολόκληρα χρόνια κανένας δεν είχε μπορέσει να διασαλεύσει τις ισορροπίες και την «τάξη» που το Ιράν επέβαλλε στον Λίβανο. Ο θάνατος του Νασράλα έχει συνέπειες πολύ πιο σοβαρές από την απλή αλλαγή στην κεφαλή της οργάνωσης που επιχειρούν να παρουσιάσουν τόσο η Χεζμπολάχ όσο και οι Φρουροί της Επανάστασης. Η ανισορροπία που έφερε ο θάνατος Νασράλα έγινε καθαρός κλυδωνισμός όταν μετά από μόλις 48 ώρες εξαλείφθηκε με πανομοιότυπο χτύπημα και ο διάδοχός του. Ο Σιαφαντίνε δεν είχε το εκτόπισμα ή την αναγνωρισιμότητα του προκατόχου του, αλλά ήταν η επιλογή της Τεχεράνης…
Ηταν τόσο έντονη η επιθυμία ή η ανάγκη του Ιράν να στηρίξει με κάθε τρόπο τη Χεζμπολάχ ώστε να σταλεί στη Βηρυτό εν μέσω πολέμου ο επικεφαλής της ομάδας Κουντς, Ισμαήλ Καανί. Ο Καανί μαζί με τον Σιαφαντίνε συναντήθηκαν μεν, αλλά σε σημείο που το Ισραήλ γνώριζε και χτύπησε. Το Τελ Αβίβ για ακόμη μία φορά σμπαράλιασε τα σχέδια του Ιράν και κατέστησε σαφές πως πλέον έχει τον τρόπο να γνωρίζει ακόμη και τα απόρρητα των απορρήτων της Τεχεράνης.
Ο Καανί δεν σκοτώθηκε και αυτό τον μετέτρεψε -εκούσια ή ακούσια θα φανεί- σε νέο όπλο για το Ισραήλ. Και μόνο η υποψία ότι ο συγκεκριμένος ανώτατος αξιωματικός του πιο επίλεκτου στρατιωτικού σώματος του θεοκρατικού καθεστώτος είναι συνεργάτης της Μοσάντ αποτελεί, πέρα από το απόλυτο όπλο στα χέρια του Ισραήλ, και το ιδανικό αφήγημα για ό,τι κι αν αποφασίσουν ο Νετανιάχου και το στρατιωτικό συμβούλιο του Ισραήλ να πράξουν στο μέλλον.
Το σχέδιο Νετανιάχου
Σήμερα, είναι επίσης ξεκάθαρο από μία σειρά γεγονότων ότι το Ισραήλ είχε συγκεκριμένο σχέδιο μετά το τέλος της επιχείρησης στον Νότο και την εξάλειψη της Χαμάς. Ο Βορράς είναι ακόμη ένα κομμάτι του συγκεκριμένου «παζλ», με το Ιράν να είναι το βασικό διακύβευμα και η βασική επιδίωξη από την αρχή.
Ο Νετανιάχου δεν θέλει σε καμία περίπτωση να αφήσει να εκκολαφθεί στην περιοχή το αφήγημα ότι το Ισραήλ είναι ανακόλουθο και θα σταματήσει επειδή θα του ασκηθούν δυτικές πιέσεις. Ο «Μπίμπι», εκτός από ένα δικό του διαφορετικό προφίλ, χτίζει και την επόμενη μέρα σε ολόκληρη την περιοχή. Δεν είναι σήμερα υπερβολικό να ισχυριστεί κάποιος ότι ο ίδιος ο Νετανιάχου, ως ο μακροβιότερος πρωθυπουργός του Ισραήλ, κινείται και δουλεύει γνωρίζοντας ότι σε όλα υπάρχει ένα τέλος, να βάλει το όνομά του δίπλα ακόμη και σε αυτό του Μπεν Γκουριόν.
Για τον Νετανιάχου που έχει μαεστρικά κινηθεί ανάμεσα σε όλα τα εσωτερικά και εξωτερικά εμπόδια, σε πολλά από τα οποία ο ίδιος έβαλε στον εαυτό του, όλο τον τελευταίο χρόνο το έργο για το οποίο θέλει να μείνει στην Ιστορία είναι η εξάλειψη χωρίς χρονικούς περιορισμούς των εχθρών της χώρας. Το μήνυμά του προς τον λαό του Λιβάνου δεν ήταν μια τυχαία κίνηση, αλλά μία κίνηση απόλυτα υπολογισμένη.
Ο Νετανιάχου ζήτησε επανάσταση από τους πολίτες της χώρας απέναντι σε όσους τους «έχουν μετατρέψει σε στρατιωτική βάση του Ιράν». Ανάλογο ήταν το μήνυμα που είχε στείλει μερικές εβδομάδες νωρίτερα και προς τους πολίτες του Ιράν.
Οι κινήσεις του Ισραήλ είναι στρατηγικές και πολυεπίπεδες – και αυτό είναι δηλωτικό ότι η αλλαγή που έχει σχεδιαστεί δεν έχει χρονικό περιορισμό και ορίζοντα. Ενα στρατιωτικό χτύπημα από μόνο του μπορεί να προκαλέσει πληγές ή και τραυματισμούς. Για το Ισραήλ, όμως, αυτό σήμερα φαντάζει δευτερεύον άσχετα από το εάν θα το πράξει, καθώς τα έργα μιλούν πάντοτε πιο δυνατά από τα ίδια τα λόγια.
Οι κόκκινες γραμμές των ΗΠΑ
Οι ΗΠΑ, από τη δική τους πλευρά, ζουν για πρώτη φορά μία διαφορετική πραγματικότητα στις σχέσεις τους με το Ισραήλ. Από τη μία είναι δεδομένο και καταγεγραμμένο στο ενιαίο αμυντικό δόγμα ότι δεν θα αφήσουν τη χώρα της Ανατολικής Μεσογείου απροστάτευτη και από την άλλη για πρώτη φορά στο τραπέζι των συμμάχων κάθεται ένας ηγέτης ο οποίος προτάσσει το δικό του σχέδιο αγνοώντας το αμερικανικό όταν το αποτέλεσμα δεν είναι ακριβώς αυτό που ο ίδιος θέλει.
Οι ΗΠΑ της διακυβέρνησης Μπάιντεν μοιάζουν σήμερα με τους γονείς που έρχονται αντιμέτωποι με την εφηβεία του παιδιού τους και αδυνατούν, από τη μία, να βρουν την παιδικότητα στην οποία είχαν συνηθίσει και, από την άλλη, σοκάρονται με την επιμονή του «εφήβου» να έχει δικαίωμα στις αποκλειστικά δικές του επιλογές. Το Ισραήλ μπορεί να έχει συμπληρώσει 76 χρόνια ζωής, αλλά με ιστορικούς χρόνους είναι όντως στην πρώιμη εφηβική του περίοδο και οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν αρκετές φορές τον τελευταίο χρόνο βρεθεί σοκαρισμένες μπροστά στην «ανυπακοή» του.
Η Ουάσινγκτον θα ξεπεράσει, ανεξάρτητα από τον επόμενο πρόεδρο, το σοκ που της προκαλεί η στάση του Ισραήλ. Στο Οβάλ Γραφείο έχουν σήμερα κατανοήσει το πλαίσιο των κινήσεων του Τελ Αβίβ και φαίνεται πως έχουν βρει και τον τρόπο να πιέζουν όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως οι ίδιοι τα έχουν σχεδιάσει. Ο Τζο Μπάιντεν μπορεί να είναι πρόεδρος «με ημερομηνία λήξης», αλλά διαθέτει σήμερα περισσότερη εμπειρία στα ζητήματα της Μέσης Ανατολής από οποιονδήποτε άλλο ηγέτη στον κόσμο. Γνωρίζει πως οι κινήσεις του Νετανιάχου πλήττουν ήδη την Τεχεράνη, αλλά γνωρίζει πως οι κόκκινες γραμμές δεν πρέπει ποτέ να «ξεθωριάζουν».
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: AFP / Visual Hellas
Νέοι κανόνες για τα φιλοδωρήματα: Τι γλιτώνει ο εργαζόμενος και πώς θα ελέγχεται ο επιχειρηματίας
Γιάννης Χαραμίδης
Πηγές Άρθρων
Ολα τα άρθρα που θα βρείτε εδώ προέρχονται από τους μεγαλύτερους και πιο αξιόπιστους ιστότοπους ειδήσεων.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά εδώ!
