Ο Απόστολος Γκλέτσος έδωσε συνέντευξη σε γνωστό περιοδικό και μεταξύ άλλων μίλησε για το viral ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας που χόρεψε στο Ηρώδειο και απέσπασε θερμό χειροκρότημα, αλλά και για την ανάγκη του για συντροφικότητα.

Ο Στέφανος Κασσελάκης, μάλιστα, που ήταν παρών, τον χειροκρότησε, με τον ηθοποιό να σχολιάζει: «Και εγώ θα χειροκροτούσα. Αν είναι δυνατόν. Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει ο οποιοσδήποτε στο πλαίσιο του καθωσπρεπισμού, του πολιτισμού γενικά, του κοινωνικού πολιτισμού; Τι θα μπορούσε να κάνει κάποιος;».

Ο Απόστολος Γκλέτσος περιέγραψε και τα συναισθήματα που ένιωσε κατά τη διάρκεια του χορού: «Προσπαθήσαμε όλοι να δώσουμε σε αυτήν την ωραία ιδέα που είχε ο διοργανωτής, Μάκης Δελαπόρτας, να αναβιώσει το ελληνικό σινεμά. Όλα αυτά που τα ξέρουμε, τα έχουμε δει στην τηλεόραση εμείς, αλλά τα έχουμε αγαπήσει. Πέρα από τις ταινίες, ειδικότερα τα τραγούδια και τη μουσική. Ολο αυτό εγώ το φέρω από παιδάκι. Το φέρω στο DNA µου αυτό το πράγmα, διότι από παιδάκι τις έβλεπα αυτές τις ταινίες. Με αυτά mεγάλωσα. Αυτό mπήκε στο αίmα µου και, ενδεχοmένως, ήθελα να γίνω ηθοποιός. ∆εν το έλεγα από τότε, αλλά σίγουρα είχε µπει από τότε. Οπότε καταλαβαίνεις, όλο αυτό το έφερα. Η χορογραφία ήταν του Θοδωρή Πανά».

Ακόμη, ο ίδιος, σχετικά µε την ανάγκη του να έχει κάποια σύντροφο, αποκάλυψε: «Έχω. Πάντα υπάρχει μια γυναίκα στη ζωή µου, αλλά δεν είναι ότι μένουµε μαζί ή είμαστε από το πρωί μέχρι το βράδυ μαζί. Πάντα υπάρχει μια γυναίκα. ∆εν μπορώ, δεν γίνεται, δεν ζεις αλλιώς, πώς να ζήσεις; Πάντα θες ένα τηλεφώνημα, να βρεθείς μια-δυο φορές την εβδομάδα. Ένα τηλεφώνημα την ημέρα να πεις “Τι γίνεται; Πώς πάει; Τι κάνεις;”. Να ενδιαφερθείς και να ενδιαφερθεί».