Την αποκαλούσαν και εξακολουθούν να την αποκαλούν «ακροδεξιά» και «νεοφασίστρια». Είναι γνωστή η ευκολία με την οποία η Αριστερά μοιράζει χαρακτηρισμούς στους πολιτικούς της αντιπάλους. Και από δίπλα της οι γνωστές αριστερές ψυχούλες. Αν κάποιος πολιτικός, γυναίκα ή άνδρας, πριν από μερικές δεκαετίες είχε περάσει από το χώρο της ακροδεξιάς, αυτή η αμαρτία του τον ακολουθεί ισοβίως, ανεξάρτητα αν στη συνέχεια προσχώρησε σε θέσεις πολύ πιο φιλελεύθερες και μετριοπαθείς.

Από την άλλη, αν κάποια ή κάποιος από το χώρο της Αριστεράς στον οποίον ήταν ενταγμένη/ος στα νιάτα του, τον εγκατέλειψε για να μετακινηθεί προς το Κέντρο ή τη Δεξιά, είναι ένας αποστάτης, ηθικά στιγματισμένος. Δηλαδή οι αριστερές ψυχούλες παίζουν εκ του ασφαλούς, μονά -ζυγά δικά τους, καθώς δεν έχει παρατηρηθεί αντίστροφη ιδεολογική διαδρομή. Από τη Δεξιά κάποιος/α να προσχωρήσει, μεταγενέστερα, στην Αριστερά. Προσωπικά, γνωρίζω μόνον μια τέτοια περίπτωση, γένους θηλυκού. 

Για να επανέλθω στην Τζόρτζια Μελόνι, η οποία με τις πολιτικές της αποσυντόνισε όλον αυτόν τον ιδεολογικό και πολιτικό χώρο που την προσεγγίζει σήμερα με όρους δεκαετίας του 2000. Τι έκανε η Μελόνι; 

Πρώτα – πρώτα έλαβε ταχύρρυθμα μαθήματα από τον Μάριο Ντράγκι πριν αναλάβει την πρωθυπουργία της Ιταλίας. Στη συνέχεια ο σούπερ – Μάριο εγγυήθηκε για τη Μελόνι στο ευρωιερατείο της Κομισιόν ότι θα κινηθεί μέσα στα αποδεκτά πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χωρίς εξτρεμιστικές πολιτικές και συμπεριφορές. Και η Μελόνι δεν τον διέψευσε. Στήριξε αναφανδόν την Ουκρανία και το ΝΑΤΟ – κάτι για το οποίο υπήρχαν αρχικά πολλές αμφιβολίες αν θα το έκανε – και στο μεταναστευτικό πολύ γρήγορα αντιλήφθηκε πως οι προεκλογικές της εξαγγελίες απέχουν έτη φωτός από την πραγματικότητα. Έτσι, προσέφυγε στους θεσμούς της Ε.Ε. τους οποίους αγωνίζεται να αλλάξει και όχι να αγνοήσει.

Αυτή η πολιτική της, δηλαδή η πλήρης ενσωμάτωση του κόμματός της «Αδέλφια της Ιταλίας» στους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς, ενίσχυσε σημαντικά την ευρωομάδα των Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών (ΕCR) στην οποία ανήκουν τα «Αδέλφια της Ιταλίας» και φαίνεται πως η ψήφος τους θα επηρεάσει καθοριστικά την εκλογή προέδρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

Στην Ιταλία, το κόμμα της Τζόρτζια Μελόνι, προηγείται με 27% έναντι 20% του συνασπισμού των κομμάτων της Κεντροαριστεράς εν όψει των ευρωεκλογών, κάτι που την καθιστά απόλυτο κυρίαρχο του παιχνιδιού. Στον βαθμό που θα μπορέσει να επηρεάσει και άλλο τη μεταναστευτική πολιτική της Ε.Ε., παρά την αντίδραση των Πράσινων και μέρους των Φιλελεύθερων, τότε θα στερήσει από τα άλλα κόμματα του δεξιού – συντηρητικού χώρου στην Ιταλία το βήμα της κριτικής πως για να κυβερνήσει, εγκατέλειψε τις πάγιες θέσεις του κόμματός της.  

Ανακεφαλαιώνοντας, η «ακροδεξιά» και η «νεοφασίστρια» Τζόρτζια Μελόνι ήρθε για να μείνει στην πατρίδα της και για να πρωταγωνιστήσει, μέσω της ECR, στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όσον αφορά αυτούς τους χαρακτηρισμούς, είναι κανόνας πως όποιος δεν μπορεί να αντιληφθεί τις ρεαλιστικές προσαρμογές που κάνει ο αντίπαλός του και τις ριζικές ιδεολογικές μετατοπίσεις του, δεν μπορεί και να τον αντιμετωπίσει. Αυτό αφορά και τους ημεδαπούς πολιτικούς και σχολιαστές, όλων των αποχρώσεων.