Ο πόλεμος κυβέρνησης και Μαρινάκη έχει και ποδοσφαιρικό υπόβαθρο. Αλλά θα ήταν αφελές να πιστέψει κανείς ότι ο πετυχημένος και παγκοσμίου βεληνεκούς επιχειρηματίας Βαγγέλης Μαρινάκης αποφάσισε γι αυτό και μόνο το λόγο να στρέψει κατά της κυβέρνησης τα μέσα ενημέρωσης που διαθέτει και τα οποία είναι σημαντικά. Όχι ότι δεν είναι σημαντικό στη ζωή μας,  ένα πέναλτι που δεν σφυρίχτηκε, αλλά σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει, μάλλον, να αναζητήσουμε πιο «πολιτικούς» λόγους.  

Είναι σαφές ότι ο κ. Μητσοτάκης «πιέζεται» προς δύο κατευθύνσεις: Η μία είναι να πάει σε διπλές εκλογές τον Ιούνιο και η δεύτερη, εφόσον αυτό αποτύχει, να αποδεχτεί ένα μοντέλο διακυβέρνησης που θα προσθέσει «συμπαίκτες» στο παιγνίδι της εξουσίας. Χωρίς να θέλουμε να υποτιμήσουμε τον κ. Μαρινάκη και αναγνωρίζοντας την επιχειρηματική του ευφυΐα, μας φαίνεται παράξενο να κινείται δίχως να έχει εξασφαλίσει ισχυρές συμμαχίες και διασφαλίσεις. Στο πρωθυπουργικοκεντρικό μας πολιτικό σύστημα χρειάζεται κανείς να έχει μετρήσει καλά τις δυνάμεις του πριν αποφασίσει να αναμετρηθεί με την αρχηγό της … αγέλης.

Ο κ. Μητσοτάκης δεν ακούει τα σενάρια για διπλές εκλογές. Δεν είναι από τους ανθρώπους που έχει μάθει να «σέρνονται» πίσω από τις επιλογές ή τις επιθυμίες τρίτων. Ούτε και υπάρχει αντικειμενικά λόγος για νέες εκλογές, ένα χρόνο μετά από τον εκλογικό του θρίαμβο. Ότι το αποτέλεσμα εκείνο δεν άρεσε σε πολλούς, αυτό είναι γνωστό. Αλλά δεν μπορεί να παραχθεί έτσι πολιτικό αποτέλεσμα. Εκτός αν! Εκτός αν επιχειρηθεί να χρησιμοποιηθεί ως μοχλός εξελίξεων η απόφαση της Δικαιοσύνης για τους Σπαρτιάτες. Αυτό είναι ένα ενδιαφέρον σενάριο! Τότε ίσως δικαιολογούνται και τα πυρά που αυτήν τη στιγμή μοιάζουν να πέφτουν στο γάμο του Καραγκιόζη…

Επίσης, όποιος ονειρεύεται ότι θα μοιραστεί την πίτα της εξουσίας με τον κ. Μητσοτάκη, απλά δεν γνωρίζει τον κ. Μητσοτάκη. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ένας άνθρωπος που θα επιλέξει τη σκληρή αντιπαράθεση αν νιώσει ότι απειλείται. Δεν είναι από εκείνους που θα συμβιβαστούν για να κερδίσει πολιτικό χρόνο. Η οικογενειακή του εμπειρία του έχει δείξει ότι ο δρόμος του συμβιβασμού είναι συνταγή καταστροφής.

Την ίδια ώρα θα πρέπει να αναγνωρίσουμε το γεγονός ότι ο κ. Μητσοτάκης παραμένει πανίσχυρος. Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι ο στόχος των επιθέσεων είναι η αποδυνάμωσή του κ. Μητσοτάκη, θα πρέπει να βάλουμε στην εξίσωση και το γεγονός ότι μετά τις ευρωεκλογές δεν έχει μπροστά του άλλη κάλπη. Και την ίδια ώρα το διάστημα που μεσολαβεί μέχρι τις ευρωεκλογές δεν είναι τέτοιο που να μπορεί να προκαλέσει ανεπανόρθωτη βλάβη στην εικόνα του κ. Μητσοτάκη!

Υπάρχει κι ένα ακόμη σενάριο που ίσως έχει ενδιαφέρον. Εφόσον ο κ. Μητσοτάκης δεν είναι ανίσχυρος και δεν υπάρχει ικανή αντιπολίτευση για να τον απειλήσει, μήπως ο στόχος είναι … εσωκομματικός; Μήπως οι εμπνευστές της επίθεσης έχουν στο μυαλό τους τον επόμενο αρχηγό της ΝΔ, όταν ανοίξει η διαδικασία διαδοχής και μήπως επιδιώκουν μια συμφωνία με τον κ. Μητσοτάκη για να εξασφαλίσουν το  δακτυλίδι;

Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@liberal.gr