Ρεπορτάζ εφημερίδα Μακελειό

Τις τελευταίες δύο ημέρες, γίνεται ένα ατελείωτο πάρτι στην πολιτική σκηνή αναφορικά με το μαύρο πολιτικό χρήμα. Μα, όποιος γυρίζει το χρόνο πίσω και διαβάσει λίγο τι έχει συμβεί, θα διαπιστώσει πως το μαύρο χρήμα και στα κόμματα, ζει και βασιλεύει.

Τι να πρωτοθυμηθείς; Τον Τσουκάτο; Έφτασε στο σημείο να πει και… συγγνώμη: «Θέλω να ζητήσω συγνώμη από τον Ελληνικό λαό, από τους ψηφοφόρους που μας στήριξαν , από την Ελληνική Δικαιοσύνη αλλά και τους 12 ανθρώπους που ενεπλάκησαν άθελά τους για να έρθουν τα
χρήματα από τη Siemens στο κόμμα. Δεν ζητώ συγνώμη από την ηγεσία του κόμματός μου, που με εγκατέλειψε και με έκανε αποδιοπομπαίο
τράγο, σάκο του μποξ για τα άλλα κόμματα, και στόχο της τρομοκρατίας. Απαιτώ να μου ζητήσει συγνώμη γιατί δεν είπε την αλήθεια».

Ποιον; Τον Τάσο Μαντέλη, ο οποίος το 2017 κρίθηκε ομόφωνα ένοχος από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων για το αδίκημα του ξεπλύματος
βρόμικου χρήματος;

Ποιος θα ξεχάσει άλλωστε το «ντοσιέ των Ολυμπιακών Αγώνων», με την διαδρομή από τα μαύρα ταμεία της SIEMENS (Σίκατσεκ – Κούτσενρόιτερ) στα πολιτικά κόμματα με ενδιάμεσο τον Χριστοφοράκο που ζει ζωή χαρισάμενη πλέον στην Γερμανία υπό τις ευλογίες της… Ντόρας;

Ποιος ξεχνάει τη δικαστική διένεξη με τον Κώστα Λαλιώτη, στη μήνυση που είχε υποβάλει ο μακαρίτης Κωνσταντίνος Μητσοτάκης για συκοφαντική δυσφήμιση για τα όσα είχε ισχυριστεί περί διακίνησης χρηματικών ποσών, τα οποία ελάμβανε ο τότε πρόεδρος της Ν.Δ. ως αντάλλαγμα άνομων επιχειρηματικών συμφερόντων μέσω τροφοδότη λογαριασμού της εταιρίας «Mayo Investments» στη διάρκεια της πρωθυπουργικής θητείας του; Ο ίδιος μάλιστα ο Λαλιώτης, σε δήλωσή του είχε αναφέρει καθαρά ότι ««αποδείχτηκε ότι υπήρχε η λιβεριανή «offshore» εταιρία «Mayo», που διακινούσε με τον τροφοδότη λογαριασμό της στη «Royal Bank of Scotland» εκατομμύρια δολάρια προς τα ταμεία της ΝΔ, μέσα από ειδικό  λογαριασμό της ΝΔ στο υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας – παράρτημα Κολωνακίου». Το γνωστό κατάστημα του Κολωνακίου. Αυτό που ήταν άντρο ξεπλύματος της φαμίλιας.

Ποιος θα ξεχάσει ακόμα τη συνέντευξη – ποταμό του Ηλία Γεωργίου (οικονομικός διευθυντής της Siemens στην Ελλάδα πριν ξεσπάσει το σκάνδαλο) στον Στέφανο Χίο για τα μαύρα στην «αγία οικογένεια; Χαρακτηριστικό το απόσπασμα: «Πρόσεξε. Έστειλα, λοιπόν, 100.000 ευρώ, 110.000.

Τα 110.000 είναι κλεμμένα. Δεν είναι κακούργημα. Και έχει παραγραφεί. Τι έκαναν; Το ’98 πήρα σύνταξη. Έφυγα. Και όταν τα έστειλα, ήδη, ήμουν
συνταξιούχος. Δύο χρόνια μετά, το 2000 στέλνει ίδια η Siemens, μέσω του υπαλλήλου της, του Ρούντολφ, 250.000 μάρκα, 125.000 ευρώ. Τι κάνανε τώρα; Παίρνουν τα 125.000 ευρώ που έστειλαν οι Γερμανοί, τα αθροίζουν με τα δικά μου τα 100. Μαζί κάνουν πάνω από 150.000, είναι κακούργημα, δεν έχει παραγραφεί και τα φορτώνουν όλα σε μένα, με το εξής σκεπτικό: ότι εγώ τα υποσχέθηκα και τα έδωσε ο Γερμανός δύο χρόνια μετά, τον οποίο δεν γνωρίζω. Πρόσεξε να συνεχίσω, δεν έχουν κάνει κατηγορούμενο τον Ρούντολφ, που έστειλε τα παραπάνω λεφτά. Διότι αν τον κάνανε κατηγορούμενο θα ήταν πλημμέλημα αυτού, πλημμέλημα και μένα.

Και θα είχε παραγραφεί. Αυτόν τον άφησαν απ’ έξω. Τα φόρτωσαν όλα σε μένα για να είναι κακούργημα και να την πληρώσω εγώ. Καταλαβαίνεις τώρα το μαγείρεμα που έχει γίνει… Όταν βλέπεις τέτοια μαγειρέματα νομικά, το παίρνεις απόφαση και λες δεν γλιτώνεις. Δεν είναι ηττοπάθεια που λέει ο συνήγορός μου, ο Κώστας Πλεύρης. Είμαι πραγματιστής, ρεαλιστής. Το κατάλαβες αυτό που σου είπα;»…

Ποιος επίσης δεν θυμάται τα όσα ανοιχτά είχε υποστηρίξει ο Αριστείδης Αλαφούζος για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη;
Είχε πει: «Τις παραμονές των εκλογών του Ιουνίου του 1989 μού ζήτησε να ενισχύσω το κόμμα. Το έκανα ευχαρίστως και με σημαντικό ποσό. Έστειλα σ’ έναν λογαριασμό στο Λονδίνο 600.000 δολάρια. Το έκανα με μεγάλη χαρά και πολλή ευχαρίστηση». Αλλά οι απαιτήσεις Μητσοτάκη, σύμφωνα με την εξιστόρηση του Αρ. Αλαφούζου, δεν σταμάτησαν: «Μετά από λίγο καιρό ο Μητσοτάκης άρχισε να ζητάει χρήματα. Μου ζητούσε, σχετικώς με το αρχικό ποσό που έδωσα, μικρά ποσά. Και επειδή του Μητσοτάκη τού ξεφεύγουν κουβέντες, κατάλαβα ότι αυτά τα μικροποσά τα διέθετε όχι για τόσο θεμιτούς σκοπούς. Εγώ δυσφόρησα κι αναρωτήθηκα πού θα πάει το πράγμα. Είπαμε να βοηθήσουμε στις εκλογές, αλλά όχι κι έτσι. Την προτελευταία φορά που τον συνάντησα, του είπα πως θα του δώσω ένα ποσό μεγάλο, κι εδώ τελειώνουμε.

Τελεία και παύλα. Πράγματι, στις 12 Οκτωβρίου τού έδωσα μια επιταγή 1.000.000. δολαρίων…».

Μάλιστα ανέφερε ότι δεν έλαβε καμιά απόδειξη, παρά μόνο «ληγμένα» κουπόνια της Ν.Δ. και ότι όλα αυτά τα χρήματα δεν πέρασαν στα ταμεία
του κόμματος…

Κι άλλα πολλά…