Ο Κρόνος θεωρείται ένας εμβληματικός πλανήτης και αυτό οφείλεται κατά 90% στους δακτυλίους του, επειδή ο ίδιος ο πλανήτης δεν έχει πολλά άλλα διακριτικά χαρακτηριστικά. Η ομορφιά της Γης είναι πολύ διαφορετική, αλλά έχει πλάκα να αναρωτιέται κανείς αν θα μπορούσε να ενισχυθεί από την παρουσία δακτυλίων.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το IFL Science, οι δακτύλιοι σχηματίζονται από στερεά σώματα που πλησιάζουν πολύ κοντά σε έναν πλανήτη. Υπάρχει ένα εύρος που ονομάζεται Όριο του Ρος: Εντός του ορίου αυτού, οι παλιρροϊκές δυνάμεις του πρωτεύοντος σώματος – στην περίπτωσή μας της Γης – θα ήταν πολύ ισχυρές και θα διέλυαν έναν δορυφόρο. Εξαρτάται από την ακτίνα του πρωτεύοντος σώματος και την πυκνότητα των δύο σωμάτων, οπότε δεν πρόκειται για μια ενιαία τιμή. Αν πάρουμε, για παράδειγμα, τη Γη και τη Σελήνη, τότε η Σελήνη θα μπορούσε να περιστραφεί σε τροχιά 9.500 χιλιομέτρων πριν καταστραφεί.

Η υποτιθέμενη δημιουργία των δακτύλιων του Κρόνου στη Γη

Ένα φεγγάρι με την παγωμένη επιφάνεια και με την πυκνότητα του φεγγαριού του Εγκέλαδου, για παράδειγμα, θα έπρεοε να πλησιάσει πολύ κοντά στον πλανήτη για να διαλυθεί – περίπου 5.300 χιλιόμετρα. Βέβαια, δεν χρειάζεται ένα τόσο μεγάλο ουράνιο σώμα όσο ένα φεγγάρι. Ακόμη και ένας κομήτης τόσο μεγάλος όσο ο μεγαλύτερος που έχει βρεθεί ποτέ, θα ήταν αρκετός για να κάνει έναν ωραίο δακτύλιο γύρω από τη Γη.

Υπάρχει, όμως, ένα μικρό πρόβλημα με αυτόν τον δακτύλιο. Ο πάγος δεν θα διατηρείτο καλά στην τροχιά μας, γι’ αυτό και τα σώματα του εσωτερικού ηλιακού συστήματος είναι τόσο ξηρά. Επομένως, ίσως θα χρειαζόταν να μείνουμε στους βράχους. Μπορεί να μην είναι τόσο λαμπεροί όσο ο πάγος, αλλά η Σελήνη είναι εξ ολοκλήρου από πέτρα και εξακολουθεί να αντανακλά περίπου το ένα δέκατο του φωτός που δέχεται. Αυτό είναι αρκετό για να έχουμε μερικούς φωτεινούς δακτυλίους.

Στη συνέχεια, οι παλιρροϊκές δυνάμεις σε συνδυασμό με την πάροδο του χρόνου, θα δημιουργούσαν έναν δακτύλιο. Άλλωστε, αστεροειδείς όπως ο Chariklo έχουν δακτυλίους και μπορεί να είναι σταθεροί για 10 εκατομμύρια χρόνια.

Πώς συντηρούνται και πώς καταστρέφονται οι δακτύλιοι

Οι δακτύλιοι δεν είναι για πάντα. Για παράδειγμα, οι δακτύλιοι του Κρόνου μπορεί ούτε 400 εκατομμυρίων νεότεροι, δηλαδή σχετικά «νέοι». Άλλωστε, για έναν πλανήτη 4,5 δισεκατομμυρίων ετών, τα ούτε 400 εκατομμύρια χρόνια είναι λιγότερο από το 10% της ζωής του. Επομένως, το χαρακτηριστικό αυτό είναι προσωρινό.

Μερικά σωματίδια θα φύγουν, αλλά πολλά από αυτά θα πέσουν σαν βροχή πάνω στον πλανήτη. Το εσωτερικό τμήμα των δακτυλίων θα δημιουργήσει μια αέναη βροχή μετεωριτών πάνω από τον ισημερινό. Στον Κρόνο, η αργή καταστροφή των δακτυλίων θερμαίνει ένα συγκεκριμένο τμήμα της ανώτερης ατμόσφαιρας. Το χαμηλότερο υψόμετρο για τους δακτυλίους είναι πιθανό να είναι περίπου τα 1.000 χιλιόμετρα, εφόσον τα σωματίδια κάτω από αυτό το ύψος θα παρασύρονταν πολύ γρήγορα από την εξαιρετικά λεπτή ατμόσφαιρα.

Οι συνέπειες της «βροχής» των δακτυλίων είναι αβέβαιες, καθώς δεν είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Ωστόσο, θα υπήρχαν σίγουρα κάποιες. Αυτό θα ήταν ένα αρκετά σταθερό φαινόμενο στην ανώτερη ατμόσφαιρα, οπότε δεν θα ήταν μια συνηθισμένη κατάσταση. Και δεν είναι μόνο στις περιοχές του ισημερινού. Παρά τον αυθαίρετο διαχωρισμό που επιβάλλουμε στον πλανήτη, κάθε περιοχή του κόσμου συνδέεται με τις υπόλοιπες. Η θέρμανση πάνω από τον ισημερινό θα επηρέαζε σε ένα αντίστοιχο σενάριο ολόκληρη τη Γη.

Αν θέλουμε να δούμε τι συμβαίνει σε έναν βραχώδη πλανήτη όταν αποκτήσει δακτυλίους, μπορούμε απλά να περιμένουμε να συμβεί στον Άρη. Σε μερικές δεκάδες εκατομμύρια χρόνια, το φεγγάρι του Άρη, ο Φόβος, θα διαλυθεί από τον πλανήτη και ένα σύστημα δακτυλίων με όλη την ομορφιά και τους κινδύνους που υπάρχουν, θα σχηματιστεί γύρω από τον λεγόμενο «Κόκκινο Πλανήτη».

{https://youtu.be/6Bv8g5xBJSo}