Του Ηλία Ψυχογιού

Καθώς φαίνεται, οι πολίτες στις ευρωεκλογές αποφάσισαν να “σπάσουν πλάκα” με τους πολιτικούς αρχηγούς. Γι’ αυτό, όχι μόνο δεν έστειλαν ξεκάθαρο μήνυμα, αλλά φρόντισαν να ανακατατέψουν την πολιτική “τράπουλα” όπως ποτέ ξανά στο παρελθόν. 

Και όπως τελικά διαμόρφωσαν τα αποτελέσματα, κατάφεραν η κατάσταση να θυμίζει την “Ωραία Ελένη” της Τροίας: Ο Όμηρος αναφέρει ότι ήταν πολύ όμορφη, χωρίς όμως να δίνει καμία περιγραφή της. Άρα, ο καθένας τη φαντασιώνεται σύμφωνα με τα γούστα του: άλλος ξανθιά, άλλος μελαχρινή, άλλος ψηλή, άλλος κοντή! 

Αυτό ακριβώς κάνουν και οι πολιτικοί αρχηγοί και τα στελέχη των κομμάτων από το βράδυ της Κυριακής. 

Ο μεν Μητσοτάκης μεταφράζει το αποτέλεσμα ως προτροπή των πολιτών να κάνει περισσότερες και ταχύτερες μεταρρυθμίσεις. Δεν φαντάζεται, ίσως και να ξορκίζει, την πιθανότητα οι πολίτες που δεν πήγαν να ψηφίσουν τη ΝΔ αυτή τη φορά, απλά να μην συμφωνούν με τα πεπραγμένα της κυβέρνησής του τον τελευταίο χρόνο.

Ο δε Κασσελάκης ονειρεύεται πολιτικές ανατροπές, ψάχνοντας ταυτοχρόνως να εντοπίσει “εσωτερικούς εχθρούς” για να τους φορτώσει την εκλογική του αποτυχία. Αφού, όταν η κυβέρνηση χάνει ένα εκατομμύριο ψήφους και εσύ, αντί να πάρεις έναν “μεζέ”, “ταΐζεις” όσους είναι στα αριστερά σου, ε, αποτυχία είναι αυτό, όπως κι αν το βαφτίσεις.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι ο πιο πικραμένος από όλους! Τι κι αν ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ λίγο πριν από την ολοκληρωτική του διάλυση. Τι κι αν ανεβάζει ποσοστά (έστω και λίγο) σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, πάλι βρίσκεται με “την πλάτη στον τοίχο”. Μην είναι ο στόχος να είναι δεύτερο κόμμα στον οποίο απέτυχε; Μην είναι το αγέλαστο πρόσωπό του, που είναι ο εφιάλτης των επικοινωνιολόγων; Η ουσία είναι ότι ήδη αμφισβητείται η ηγεσία του στο ΠΑΣΟΚ και δύσκολα “θα βάλει χειμωνιάτικα”. Χαρακτηριστική μάλιστα είναι η ατάκα πασίγνωστου πασόκου: “Αν σε κάθε εκλογές ανεβαίνουμε μία μονάδα, θα γίνουμε κυβέρνηση σε 25 χρόνια!”.

Ο μόνος χαρούμενος είναι ο Κυριάκος Βελόπουλος. Διπλασίασε τα ποσοστά του, αύξησε τις ψήφους του και εμφανίστηκε πεπεισμένος ότι το κόμμα του βρίσκεται σε πορεία κατάληψης της εξουσίας. Μπορεί και να έχει δίκιο και σε λίγα χρόνια να τον δούμε πρωθυπουργό. Εδώ τα κατάφερε ο Τσίπρας που υποσχόταν να νικήσει την Ευρώπη και το ΔΝΤ, γιατί να μην τα καταφέρει ο Βελόπουλος που υπόσχεται συντάξεις 3000 – 4000 € σε οκτώ μήνες; Υπάρχει βέβαια και η πιθανότητα να επιβεβαιωθεί η παροιμία που αναφέρεται σε ψείρες και γιακάδες! Οψόμεθα λοιπόν…

Η ουσία είναι ότι αυτό που θα ζήσουμε στους επόμενους μήνες και μέχρι τις επόμενες εκλογές θα είναι ένα πολιτικό “jenga”. 

Αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποφασίσει να μην ασχοληθεί με το δυσαρεστημένο δεξιό του ακροατήριο, ο Βελόπουλος θα μιλάει για “γαλάζιο ΣΥΡΙΖΑ”. Αν αποφασίσει να κάνει κινήσεις που θα απαλύνουν τη δυσαρέσκεια των δεξιών ψηφοφόρων της ΝΔ, ο Κασσελάκης θα μιλάει για “ακροδεξιά στροφή” και κινδυνεύει να χάσει κεντρογενείς ψηφοφόρους.

Αν ο Κασσελάκης από την άλλη αποφασίσει να “στρίψει” τον ΣΥΡΙΖΑ πιο αριστερά, η ΝΔ θα μιλάει για τα σπίτια του, για το πόθεν έσχες του (όταν το δούμε…) και για “σαμπάνια, χαβιάρι και Βελουχιώτη Άρη”. Αν αποφασίσει να στοχεύσει στο κέντρο, οι απώλειες προς το ΚΚΕ, οι οποίες είναι ήδη παρουσιάζουν αυξητική τάση, θα θυμίζουν τσουνάμι. 

Ο Ανδρουλάκης, δυστυχώς για αυτόν, δεν μπορεί να κοιτάξει ούτε προς τα αριστερά ούτε προς τα δεξιά. Με τον μεν ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να συνεργαστεί, ακόμα κι αν θέλει, γιατί οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ δεν έχουν ξεχάσει τον “πόλεμο” που δέχτηκε η παράταξή τους από τον “παλιό ΣΥΡΙΖΑ” και τον Αλέξη Τσίπρα. Με τη ΝΔ επίσης δεν μπορεί να συνεργαστεί, γιατί οι “δελφίνοι” θα τον κατηγορήσουν ότι “συνεργάζεται με αυτούς που τον παρακολουθούσαν”. Φοβάμαι ότι η τύχη του θα είναι χειρότερη από του Βαγγέλη Βενιζέλου. Αυτός τουλάχιστον έγινε αντιπρόεδρος κυβέρνησης. Ο Νίκος πιθανότατα θα γίνει απλά πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Ούτε καν επίτιμος…

Τέλος, ο Κυριάκος Βελόπουλος, έχει και αυτός ένα σοβαρό δίλημμα: Θα κάνει το κόμμα του πιο “θεσμικό”, μειώνοντας τις υπερβολές που ξεστομίζει, με τον κίνδυνο να χάσει όσους “χάφτουν” αυτές τις υπερβολές ή θα αυξήσει την ποσότητα των υπερβολών με τον κίνδυνο να σπάσει το “λαϊκιστόμετρο”; Στην πρώτη περίπτωση θα χάσει ψηφοφόρους προς την ακραία δεξιά, στη δεύτερη θα παραμείνει στα ποσοστά που έχει τώρα, ίσως και να απωλέσει κιόλας ορισμένους μη ακραίους ψηφοφόρους προς την ΝΔ ή προς τη Φωνή Λογικής της Λατινοπούλου. Όπως κι αν έχει, θα αναγκαστεί να κάνει την επιλογή με το ανάλογο κόστος. 

Σε κάθε περίπτωση, οι επιλογές των κεντρικών παικτών του πολιτικού συστήματος θα συνοδεύονται από τον κίνδυνο της εκλογικής κατάρρευσης και το ανελέητο “ξύλο” από τους αντιπάλους τους. Είπαμε: πολιτικό “jenga”.

* Ο Ηλίας Ψυχογιός είναι αναλυτής δεδομένων με ειδίκευση στο Internet of Things