Το βράδυ της Πέμπτης, μετά την ομιλία Κασσελάκη στο Σύνταγμα, είχα ραντεβού με έναν γνωστό μου για μια σύντομη κουβέντα επαγγελματικής φύσεως. Έντιμος άνθρωπος και συγκροτημένος. Θα μπορούσε να είναι φίλος μου.

Ήρθε στο ραντεβού με σημαία του ΣΥΡΙΖΑ και με διάθεση για κουβέντα. Τον ήξερα ηπίων τόνων, λογικό και μετρημένο. Αλλά στο λίγο διάστημα της συζήτησης είδα έναν άνθρωπο πεπεισμένο, παθιασμένο και απόλυτο.

Τίποτε επίψογο για τον Κασσελάκη. Ούτε καν εν είδει στοιχειώδους προβληματισμού. Αντιθέτως ήταν πεπεισμένος ότι «αυτοί που έφυγαν, είχαν υπονομεύσει τον Τσίπρα». Ήταν παθιασμένος λέγοντας οτι «έφυγαν γιατί έχασαν από τον Κασσελάκη και διέπραξαν την ατιμία να κρατήσουν τις έδρες». Ήταν απόλυτος: «Οι μισοί από αυτούς της Νέας Αριστεράς θα πάνε στο ΠΑΣΟΚ».

Και εξίσου απόλυτος ήταν για τον Ανδρουλάκη: «Τον κρατάει ο Μητσοτάκης με όσα ξέρει από τις παρακολουθήσεις και γι΄ αυτό κάθεται σούζα. Και γι αυτό δεν έκανε μήνυση στον Καμμένο για την γνωστή δήλωση, αλλά του έστειλε μονάχα εξώδικο».

Δεν υπήρχε πολύς χρόνος για συζήτηση εν εκτάσει, κι έτσι περιορίστηκα να πω ότι «έφυγαν διότι είδαν από την αρχή τι εστί Κασσελάκης και καλά έκαναν που έφυγαν». Απάντηση εν επαναλήψει: Έφυγαν γιατί έχασαν κλπ κλπ.

Επιστρέφοντας στο σπίτι σταμάτησα για τσιγάρα κι έπεσα πάνω σε παρέα γνωστών μου που είχαν επιστρέψει κι αυτοί από την συγκέντρωση στο Σύνταγμα. Αποδέχτηκα την πρόσκληση και είπα να πιω ένα ποτό μαζί τους.

Τι το ‘θελα; Ακριβώς τα ίδια άκουσα. Σαν από μαγνητόφωνο. Για την υπονόμευση τουΤσίπρα, για τα στελέχη της Νέας Αριστεράς και για τον Ανδρουλάκη. Ο αντίλογος πνιγόταν στο απόλυτο. Δεν σήκωναν κουβέντα.

Ώσπου κάποιος, τον οποίο είχα δει μόνο μια φορά στη ζωή μου, και παρέμενε ολη την ώρα σιωπηλός, πετάχτηκε και εξαπέλυσε μια χυδαία επίθεση εναντίον μου, παρά τις προσπάθειες των άλλων να τον σταματήσουν.

«Εχω δεί τι γράφεις σ΄αυτό το κωλοσάιτ. Όλο χολή και ύβρεις εναντίον του Κασσελάκη. Ούτε ο Πορτοσάλτε δεν τα λέει αυτά. Όλοι σας ευθυγραμμισμένοι με την προπαγάνδα του Μητσοτάκη εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ και του Κασσελάκη».

Εχω ορκιστεί εδώ και χρόνια ότι δεν πρόκειται να εμπλακώ πια σε καυγάδες ή να χειροδικήσω. Αλλά με αυτές τις χυδαιότητες που άκουγα, ήμουν έτοιμος να του σπάσω το ποτήρι στο κεφάλι.

Με πρόλαβε όμως ένας από την παρέα και είπε στον ανόητο: «Σκάσε, ρε μαλάκα! Ξέρεις σε ποιόν μιλάς και λές τέτοιες μαλακίες;». Φυσικά σηκώθηκα αμέσως να φύγω λέγοντας στην ομήγυρη -και δείχνοντας τον ανόητο- ότι «μονάχα κάτι φασισταριά μιλάνε έτσι».

Ο γνωστός μου που παρενέβη πυροσβεστικά σηκώθηκε κι αυτός και με ξεπροβόδισε ζητώντας συγνώμη για το επεισόδιο. Όμως το πρόβλημα δεν ήταν ο ανόητος της παρέας. Ηταν-και στις δύο βραδινές συναντήσεις- το απόλυτον των πεπεισμένων. Πρώτη τάξεως καύσιμο στον κινητήρα του επικίνδυνου λαϊκιστή Κασσελάκη.