Ο Γιώργος Κούβαρης ακολούθησε την αποστολή του Παναθηναϊκού AKTOR στο Βελιγράδι ενόψει των Game 3 και Game 4 απέναντι στην Μακαμπι Τελ Αβίβ και αφού εξηγεί ότι θα είναι δύο τελείως διαφορετικά παιχνίδια σε σχέση με αυτά του ΟΑΚΑ, στέκεται σε μια λεπτομέρεια με… σημειολογική σημασία.

Έχουμε και λέμε: Τρία είναι τα σενάρια ενόψει των δύο αγώνων του Παναθηναϊκού στο Βελιγράδι κόντρα στη Μακάμπι Τελ Αβίβ.

1. Το εξαιρετικό: Να κάνει ο Παναθηναϊκός το 1/2 που είναι ο πρωταρχικός στόχος (σ.σ. και μάλιστα κερδίζοντας το Game 3 ώστε να αποβάλλει εντελώς το άγχος από πάνω του) ώστε να ανακτήσει το αβαντάζ της έδρας και να στείλει τη σειρά σε 5ο ματς.
2. Το ιδανικό: Να κάνει ο Παναθηναϊκός το 2/2 και να επιστρέψει τα ξημερώματα της ερχόμενης Παρασκευής (3/5) έχοντας στις αποσκευές το εισιτήριο για το Final Four του Βερολίνου.
3. Το απευκταίο και συνάμα εφιαλτικό: Να κάνει ο Παναθηναϊκός το 0/2 και να αποκλειστεί πρόωρα από το Final Four.

Σύσσωμη η ομάδα και όλο το σταφ

Στον Παναθηναϊκό ναι μεν θα ήθελαν όσο τίποτε άλλο το 2/2 στο «Aleksandar Nikolic Hall» (σ.σ. βέβαια εμείς… «Hala Pionir» έχουμε μάθει το γήπεδο και έτσι μας αρέσει να το λέμε και να το γράφουμε) ωστόσο δεν βιάζονται. Δεν προτρέχουν και ούτε σκέφτονται το Game 4. Όλο το βάρος έχει πέσει (και σωστά έχει πέσει) στην 3η αναμέτρηση της σειράς το βράδυ της Μεγάλης Τρίτης (30/4) στις 20:00. Κάτι που φάνηκε και από τις δηλώσεις του Εργκίν Αταμάν λίγο πριν από την αναχώρηση για το Βελιγράδι.

«Πάμε βήμα βήμα. Τώρα προσπαθούμε να πάρουμε το πρώτο ματς. Στην τελική μόνο η τρίτη νίκη θα μας στείλει στο Final Four» ήταν η χαρακτηριστική απάντηση του Τούρκου τεχνικού στην ερώτηση που του έκανα εάν και εφόσον η δουλειά του Παναθηναϊκού στο Βελιγράδι θα τελειώσει και η αποστολή θα θεωρείται πετυχημένη με το 1/2 ή μόνο με το 2/2. Και στην τελική, έτσι ακριβώς είναι τα πράγματα. Κερδίζουν οι «πράσινοι», παίρνουν προβάδισμα, διώχνουν το άγχος και τη πίεση και στη συνέχεια τα πάντα είναι στο χέρι τους.

Το πόσο σημαντική είναι η αποστολή του Παναθηναϊκού στο Βελιγράδι αποτυπώθηκε και στο γεγονός ότι σύσσωμη η ομάδα με όλο το σταφ ταξίδεψε στο Βελιγράδι. Φυσικά εξαιρείται ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ, ο οποίος παραμένει για εξετάσεις στην Ισπανία. Και όπως είπε ο Αταμάν δεν πρόκειται να δώσει το «παρών» στις αναμετρήσεις με την Μακάμπι. Από εκεί και πέρα όλοι οι υπόλοιποι είναι άπαντες παρόντες.

Συγκεκριμένα οι «πράσινοι» βρέθηκαν στη Σερβία με 14 παίκτες καθώς ακολούθησαν κανονικά την αποστολή και οι Μαντζούκας, Μωραΐτης, Σαμοντούροβ (σ.σ. με έναν εκ των τριών να παίρνει θέση στην 12άδα) οι οποίοι συμπληρώνουν τους Καλαϊτζάκη, Βιλντόζα, Μπαλτσερόφσκι, Σλούκα, Παπαπέτρου, Γκραντ, Ναν, Λεσόρ, Αντετοκούνμπο, Γκριγκόνις και Μήτογλου: «Μόνο η καθαρίστρια του ΟΑΚΑ δεν ήρθε..» ήταν η χαρακτηριστική ατάκα που ακούστηκε, δείγμα και του πόσο έντονο είναι το «Must Win» σε αυτά τα δύο παιχνίδια. Εγώ επιμένω. Μπορεί στην ομάδα (ορθώς) να μην το λένε αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού είναι το 2/2.

Τα «must do» του Παναθηναϊκού

Θέλετε λόγω και των όσων είχαν προηγηθεί στα δύο ματς του ΟΑΚΑ; Τα όσα έγιναν; Η ένταση που υπήρξε; Όλα αυτά μαζί; Όσο να ‘ναι θα έπαιξαν το ρόλο τους. Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε και κάτι πολύ σημαντικό. Η Μακάμπι απέδειξε ότι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ καλή ομάδα. Έχει συγκεκριμένο πλάνο, συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού και οι παίκτες το τηρούν κατά γράμμα και με την παραμικρή λεπτομέρεια. Οπότε το έργο του Παναθηναϊκού μόνο… εύκολο δεν θα είναι στο Βελιγράδι.

Ούτε πήρε από το τώρα το αβαντάζ της έδρας πίσω, ούτε εξασφάλισε τη συμμετοχή στο Final Four, αλλά ούτε και γύρισε στην Αθήνα με παντελώς άδεια τα χέρια. Η σειρά είναι μεγάλη, δύσκολη και με πολλές εναλλαγές των συναισθημάτων. Οι «πράσινοι» ωστόσο πρέπει να κάνουν δύο πράγματα και πρέπει να τα κάνουν καλά. Να ελέγξουν τα ριμπάουντ όπως έκαναν στο Game 2 και να είναι σκληροί στην άμυνα. Είναι αυτό που έγραψα μετά το δεύτερο ματς του ΟΑΚΑ: Τίποτα εύκολο!

Οι παίκτες της Μακάμπι θα πρέπει να δεινοπαθούν για να βάλουν καλάθι. Από εκεί και πέρα, εάν βγουν οι άμυνες και δεν φτάσει στο σημείο ο Παναθηναϊκός να «κυνηγάει» το σκορ από νωρίς, θεωρώ δεδομένο ότι θα μπορέσει να βρει ρυθμό στην επίθεση. Με τον Σλούκα στην πεντάδα, εκτός του ότι οι «πράσινοι» έχουν πάντα τις σωστές αποστάσεις και δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για το καλύτερο δυνατό σουτ, μπορεί να «ταϊζει» τον Λεσόρ μέχρι να… σβήσει ο ήλιος.

Και είδαμε ότι όταν παίρνει τη μπάλα ο Γάλλος στο σωστό σημείο, την κατάλληλη στιγμή, δεν προβληματίζεται ιδιαίτερα από τον Νίμπο. Δεν λέω, πολύ καλός παίκτης ο Αμερικανός, αλλά ο Λεσόρ μπορεί να τον βάλει μέσα στα καλάθια. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις πολύ δύσκολα θα προλάβει το ματς Γουέιντ Μπάλντγουιν. Πλήγμα για τη Μακάμπι. Και φάνηκε και στο Game 2. Απλούστατα θα χρειαστεί καλύτερη αναχαίτιση (από τον Γκραντ) στο εκτελεστικό και δημιουργικό κομμάτι του Λορέντζο Μπράουν, ενώ θα πρέπει να δοθεί προσοχή στα μακρινά σουτ του Μπλατ ο οποίος δεδομένα θα πάρει περισσότερο χρόνο συμμετοχής εάν απουσιάζει ο Αμερικανός γκαρντ.

Όσο για το «ματς απ» του Παπαπέτρου με τον Κόλσον; Μακάρι ο «Παπ» να κάνει εξίσου καλό ματς όπως στο Game 2 και να (απο)δείξει ότι έχει επιστρέψει για τα καλά. Σίγουρα θα «πατήσει» για πολύ ώρα στο παρκέ, έχει ψυχολογία και μπορεί να προσφέρει τόσο από το «τρία» όσο και από το «τέσσερα».

Πτήσεις με το πρώτο και το τελευταίο ευρωπαϊκό!

Θέλω, τέλος, να σταθώ σε κάτι σημειολογικό. Λένε ότι τίποτα στη ζωή δεν είναι τυχαίο. Ή ότι τα πάντα γίνονται για κάποιον λόγο. Προσωπικά μιλώντας, και επειδή είμαι αρκετά λεπτολόγος, το πρωί της Δευτέρας (29/4) και λίγη ώρα πριν «πετάξει» η αποστολή του Παναθηναϊκού για τη Σερβία, το μάτι μου έπεσε σε έναν αριθμό.

Κοιτάζοντας, λοιπόν, τις πτήσεις προκειμένου να εντοπίσω τη συγκεκριμένη που θα επιβιβαζόταν η ομάδα για το ταξίδι στο Βελιγράδι, το μάτι μου έπεσε πάνω στον αριθμό της πτήσης: «CQ 1996». Μα γιατί 1996 και όχι 1908 όπως ήταν όλες οι πτήσεις τσάρτερ τη φετινή σεζόν; Ε, με έβαλε το «ζιζάνιο» για να το ψάξω και να το ρωτήσω. Το 1996 στην πτήση συμβολίζει το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο του Παναθηναϊκού στο Παρίσι.

Περιμένετε έχει και συνέχεια. Η πτήση με την οποία θα επιστρέψει ο Παναθηναϊκός από η Σερβία τα ξημερώματα της Παρασκευής (3/5) είναι η αντίστοιχη «CQ 2011». Μαντέψατε; Το 2011 συμβολίζει το τελευταίο ευρωπαϊκό τρόπαιο που είχε κατακτήσει το «τριφύλλι» στο Final Four της Βαρκελώνης. «Τυχαίο; Δεν νομίζω» όπως έλεγε και ένα παλιό διαφημιστικό σποτάκι.

Σε αντίθεση με όλες τις προηγούμενες πτήσεις τσάρτερ, στο Βελιγράδι δεν ακολούθησαν οι φίλοι του Παναθηναϊκού την αποστολή της ομάδας. Δεν την ακολούθησαν για τον απλούστατο λόγο του ότι δεν μπορούσαν να βρεθούν στο γήπεδο από τη στιγμή που τα ματς της Μακάμπι διεξάγονται κεκλεισμένων των θυρών. Βέβαια οι Ισραηλινοί θα έχουν κατόπιν άδειας κάποιον αριθμό φιλάθλων. Το σίγουρο είναι ότι δεν μπορούσαν να ταξιδέψουν αυτοί της ελληνικής ομάδας.

Γιατί το λέω αυτό; Το αεροσκάφος που μετέφερε την «πράσινη» αποστολή ήταν μικρό και 72 θέσεων, ελικοφόρο τύπου ATR. Μόνο η ομάδα και οι εκπρόσωποι του Τύπου για τις ανάγκες του ρεπορτάζ. Αν μη τι άλλο το κλίμα στις τάξεις της ομάδας είναι κάτι παραπάνω από οικογενειακό, οι παίκτες είναι δεμένοι μεταξύ τους και ακόμα και στα πηγαδάκια δεν σκέφτονται τίποτε άλλο εκτός από την επίτευξη του στόχου.

Τα υπόλοιπα μετά το Game 3 στην «Hala Pionir».

ΥΓ: Η Σερβία είναι μπασκετοχώρα. Ζουν και αναπνέουν οι άνθρωποι για την πορτοκαλί μπάλα. Και φάνηκε αυτό από το γεγονός που οι παίκτες του Παναθηναϊκού αποτέλεσαν πόλο έλξης για πολλούς στο αεροδρόμιο. Μικρούς και μεγάλους. Μέχρι και οι υπάλληλοι του αεροδρομίου επιζητούσαν μια φωτογραφία και ένα αυτόγραφο. Ο Παπαπέτρου ίσως να έκλεψε και λίγο περισσότερο την παράσταση, φαντάζομαι λόγω της περσινής παρουσίας του στην Παρτίζαν.