Το όνομα της Σοφίας Μπεκατώρου ήταν ανάμεσα σε εκείνα ανθρώπων που επέλεξαν να είναι υποψήφιοι στις προκριματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ για την ανάδειξη των 35 ατόμων που θα στελέχωναν, μεταξύ άλλων, το ευρωψηφοδέλτιο.

Το εντυπωσιακό ήταν πως όταν ανακοινώθηκαν τα ονόματα δίπλα στο δικό της δεν αναγραφόταν η ιδιότητά της ως ολυμπιονίκη και έπρεπε να γίνει επιβεβαίωση από τους δημοσιογράφους για το αν ήταν όντως η ίδια. Κινήθηκε διακριτικά στην εν λόγω διαδικασία, κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη των μελών και των φίλων του ΣΥΡΙΖΑ και τώρα προετοιμάζεται για τη μεγάλη μάχη της 9ης Ιουνίου.

● Εχετε δηλώσει πως προέρχεστε από μια δεξιά οικογένεια, ωστόσο επιλέξατε να ασχοληθείτε ενεργά με την πολιτική και μάλιστα μ’ ένα αριστερό κόμμα. Τι ήταν εκείνο που σας οδήγησε σε αυτή την απόφαση;

Η απόφαση να συνταχθώ με τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. είναι συνειδητή. Είναι το μόνο κόμμα της αντιπολίτευσης που διαμορφώνει έναν νέο λόγο με σκοπό να απαντήσει στα καθημερινά προβλήματα που βιώνουμε ως Ευρωπαίοι/ες πολίτες. Θέτει ένα νέο όραμα για το πώς μπορεί να είναι ένα προοδευτικό κόμμα σήμερα και στο μέλλον, βάζει τις βάσεις για να τραβήξει νέο κόσμο από την κοινωνία στην πολιτική.

Ξέρετε, ως παιδί μεγάλωσα σε μια μεσοαστική οικογένεια. Ο πατέρας μου μηχανικός, ελεύθερος επαγγελματίας, η μητέρα μου αφοσιωμένη αποκλειστικά στην ανατροφή τριών παιδιών, με ευαισθησίες και ενδιαφέρον για τα κοινά. Καθώς μεγάλωνα και είχα τις δικές μου αναζητήσεις άρχισα να ενδιαφέρομαι περισσότερο για την πολιτική. Ομως στον αθλητισμό η πολιτική ήταν συνώνυμο μιας πελατειακής λογικής, αυτής των «δικών μας παιδιών». Θεωρώντας ότι θέλω να εκπροσωπήσω τη χώρα μας με το σπαθί μου και να κριθώ από τις επιδόσεις μου, υιοθέτησα μια στάση απόστασης.

Το πρόβλημα της έμφυλης βίας έχει τεράστια έξαρση παγκοσμίως. Στη χώρα μας δυστυχώς έχει αντιμετωπιστεί ως δευτερεύον. Αυτό έχει συνέπεια να ανεβαίνουν ραγδαία τα νούμερα της κακοποίησης, με αποκορύφωμα τα εγκλήματα των γυναικοκτονιών

Κατά τη διάρκεια όμως της αθλητικής μου καριέρας κινητοποιήθηκα, διεκδίκησα αιτήματα ως εκπρόσωπος των αθλητών/τριών στην Ελλάδα και παγκοσμίως με στόχο να διασφαλίσω ίσες ευκαιρίες και δικαιώματα. Τα πανιά μου στο σκάφος έγραφαν «Διαφορετικότητα και Ισότητα». Ηταν το μήνυμά μου ότι πρέπει να αλλάξουμε πορεία, προς μια δίκαιη κοινωνία. Αυτή την ανάγκη για αλλαγή πλεύσης εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ.

● Στο παρελθόν ασκήσατε δριμύτατη κριτική στα κόμματα, ότι κανένα τους δεν έχει σταθεί απέναντι στο θέμα της σεξουαλικής κακοποίησης με σαφή τρόπο. Είδαμε και στον ΣΥΡΙΖΑ να εμφανίζεται αυτό το φαινόμενο με συνυποψήφιό σας, ο οποίος τελικά με απόφαση του Στέφανου Κασσελάκη δεν θα είναι υποψήφιος. Τελικά, τι πρέπει να αλλάξει στα κόμματα και στον λόγο τους για το συγκεκριμένο θέμα;

Το πρόβλημα της έμφυλης βίας έχει τεράστια έξαρση παγκοσμίως. Στη χώρα μας δυστυχώς έχει αντιμετωπιστεί ως δευτερεύον. Αυτό έχει συνέπεια να ανεβαίνουν ραγδαία τα νούμερα της κακοποίησης, με αποκορύφωμα τα εγκλήματα των γυναικοκτονιών. Ως εκ τούτου τα κόμματα οφείλουν να έχουν ξεκάθαρες θέσεις με έμφαση στην Παιδεία, τη Δικαιοσύνη, την κοινωνική πρόνοια ώστε να δημιουργήσει η νέα γενιά αναπαραστάσεις που θα ενισχύουν τις υγιείς σχέσεις ανάμεσα στα φύλα, τον σεβασμό και την αλληλεγγύη. Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. έχει θέσει ως προτεραιότητα τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ισότητα των φύλων και αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό.

● Η κυβέρνηση αρνείται επίμονα να αναγνωρίσει τον όρο «γυναικοκτονία», παρά τη συνεχόμενη πίεση από την αντιπολίτευση. Πώς εξηγείτε αυτή την άρνηση και πώς μπορεί ν’ αλλάξει αυτό το καθεστώς;

Ο όρος γυναικοκτονία στο λεξιλόγιο του Π.Κ. θα δώσει συμβολικά την αναγνώριση στο φαινόμενο της έμφυλης βίας. Ωστόσο την ουσιαστική αλλαγή και τον περιορισμό του φαινομένου θα τα αντιληφθούμε όταν συντονισμένα οι φορείς που ασχολούνται με την κοινωνική πρόνοια, την κοινωνική δικαιοσύνη και την Παιδεία θα συντονιστούν με ένα ενιαίο στρατηγικό πρόγραμμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. δείχνει με πράξεις ότι είμαστε έτοιμοι/ες να εργαστούμε προς την κατεύθυνση λύσεων που επενδύουν στον άνθρωπο, έχουν μια προοπτική και έχουν όραμα την ισοδύναμη κοινωνία.

Ανθρώπινα δικαιώματα, Δικαιοσύνη, χρηστή διακυβέρνηση, Παιδεία, περιβάλλον είναι η ατζέντα που γεννήθηκε μέσα από την καθημερινή επαφή μου με τον κόσμο, όλα τα χρόνια της κοινωνικής μου δράσης

● Το Ευρωκοινοβούλιο έχει παίξει σημαντικό ρόλο ώστε να αναδειχθεί η κατάλυση του κράτους δικαίου στη χώρα μας από την κυβέρνηση της Ν.Δ. Η κυβέρνηση έχει κατηγορήσει τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. για ανθελληνισμό λόγω της ανάδειξης αυτών των θεμάτων από μεριάς του. Η δική σας ατζέντα εάν εκλεγείτε ποια θα είναι; Ποιες είναι οι προτεραιότητές σας;

Ανθρώπινα δικαιώματα, Δικαιοσύνη, χρηστή διακυβέρνηση, Παιδεία, περιβάλλον είναι η ατζέντα που γεννήθηκε μέσα από την καθημερινή επαφή μου με τον κόσμο, όλα τα χρόνια της κοινωνικής μου δράσης.

Δεν μπορούμε να μιλάμε για ανάπτυξη και κοινωνική δικαιοσύνη και να μην αναγνωρίζουμε ότι για το έγκλημα των Τεμπών οι συγγενείς των θυμάτων αναγκάστηκαν να απευθυνθούν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ακριβώς επειδή η σημερινή κυβέρνηση αρνείται οποιαδήποτε ευθύνη επικοινωνώντας δημόσια τη λογική τού «όλοι φταίγαμε». Η ευθύνη ήταν και η μεγαλύτερη απόφαση που έπρεπε να διαπραγματευτώ με τον εαυτό μου πριν αποφασίσω να πολιτευτώ.

Αναλαμβάνω θέση ευθύνης σημαίνει ότι αναγνωρίζω το βάρος τού να υπερασπιστώ τα δικαιώματα των πολιτών. Ο αθλητισμός αλλά και η θάλασσα με έμαθαν από μικρή ότι για να επιτευχθεί αυτό, είναι απαραίτητα ο σεβασμός και η αναγνώριση ότι η προσωπική μας προσπάθεια είναι πολύ μικρή σε σχέση με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως σύνολο και ότι είναι απαραίτητες η συλλογικότητα, η συνεργασία, η απουσία εγωισμού και κάθε τακτικής ατομικής ανέλιξης.

● Είστε ψυχολόγος και ζούμε σε μια χώρα που μας τραυματίζει συλλογικά, αφήνοντας τους πολίτες ανυπεράσπιστους σε φωτιές, πλημμύρες, δυστυχήματα εγκληματικού χαρακτήρα όπως τα Τέμπη. Πώς μπορεί η πολιτική να συμβάλει ώστε να ιαθεί αυτό το τραύμα;

Το συλλογικό τραύμα μπορεί να επουλωθεί μόνο αν αναγνωρίζει κάθε κυβέρνηση με ειλικρίνεια τις ευθύνες της. Οταν λαμβάνει όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε όταν συμβαίνουν -και μιλώ για τις φυσικές καταστροφές αποκλειστικά- να υπάρχει κατάλληλη διαχείριση, κοινωνική πρόνοια και μέριμνα για την ουσιαστική αποκατάσταση των όποιων συνεπειών. Θεραπευτικά λειτουργεί επίσης η απόδοση δικαιοσύνης, αρκεί να μη χρειαστεί να παλέψουν για αυτήν οι επιζώντες/ώσες.