Του Κώστα Στούπα

1)Ο Μακρόν με συνταγή Τσίπρα, Μητσοτάκη

O πρόεδρος της Γαλλίας είναι από τους λίγους που τόλμησαν να σηκώσουν το γάντι του ανερχόμενου λαϊκισμού στην Ευρώπη. Το βράδυ (των ευρωεκλογών) της συντριπτικής ήττας από το κόμμα της Μαρίν Λεπέν ανακοίνωσε την διάλυση της Βουλής και  προκήρυξε πρόωρες βουλευτικές εκλογές.

Η ορμή που έχει αποκτήσει η παράταξη της Λεπέν και η άνοδος των σοσιαλιστών σε συνδυασμό με την υποχώρηση της παράταξης που στηρίζει τον Μακρόν προμηνύουν επικράτηση των αντιπάλων στην νέα εθνοσυνέλευση.

Μια κυβέρνηση της παράταξης Λεπέν με κάποιους συνοδοιπόρους θα πρέπει να συμβιώσει με έναν πρόεδρο όπως ο Μακρόν, σε ένα σύστημα που ο πρόεδρος διαθέτει αυξημένες εξουσίες.

Επί της ουσίας μοιάζει πως ο Μακρόν πετάει το μπαλάκι της φθοράς που συνεπάγεται η διαχείριση της εξουσίας στη παράταξη της Λεπέν που τις τελευταίες δεκαετίες πρωταγωνιστεί εκ τους ασφαλούς στην πολιτική ζωή της Γαλλίας, χωρίς ποτέ να αναλάβει κυβερνητική εξουσία.

Ο Γάλλος πρόεδρος ποντάρει στην φθορά της παράταξης Λεπέν στα επόμενα 2-3 χρόνια έτσι ώστε να αυξηθούν οι πιθανότητες η ίδια να χάσει τις προεδρικές εκλογές του 2027.

Στο πεδίο αυτό η ελληνική εμπειρία της ανόδου και πτώσης των “εθνολαϊκιστών” την περασμένη δεκαετία είναι ανεκτίμητη. Η ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μετά την μετεωρική άνοδο και μια σύντομη παρένθεση στη εξουσία την τετραετία 2015-19 “εξαϋλώθηκαν” πολιτικά και ηθικά.

Οι ΑΝΕΛ έχουν εξαφανιστεί και ο ΣΥΡΙΖΑ “χαροπαλεύει” προκειμένου να διατηρήσει τη δεύτερη θέση έχοντας μεταλλαχτεί σε κάποιου είδους μεταπολιτικού  πειράματος  και …ιλαροτραγωδίας.

Οι “λαϊκιστές” της αριστεράς και της δεξιάς, με αρκετές  δόσεις  θεωριών συνωμοσίας κερδίζουν έδαφος σε μια περίοδο που η Δύση διανύει μια κρίσιμη καμπή προσφέροντας απλοϊκές και ευκολοχώνευτες λύσεις σε πολύπλοκα προβλήματα.

Η ανάθεση της επίλυσης πολύπλοκων προβλημάτων στην πράξη διαλύει του μύθους που τους περιβάλλουν αφού η επαφή τους με την πραγματικότητα παραμένει καταστροφική.

Η μετεωρική άνοδος και πτώση του “εθνολαϊκισμού” στην Ελλάδα οδήγησε στην απομυθοποίησή του και μια κατάσταση απόλυτης πολιτικής κυριαρχίας του Κυριάκου Μητσοτάκη ακόμη και όταν καταγράφει σημαντικές απώλειες.

Αυτή είναι η πρόσκληση που φαίνεται να υιοθετεί ο Γάλλος πρόεδρος μετά την προχθεσινή σαρωτική επικράτηση της παράταξης της Λεπέν.

Ο Μακρόν έχει διατυπώσει μια αρκετά σαφή άποψη για το μέλλον της Ευρώπης. Πιστεύει σε μια δόση απορρύθμισης της προστατευόμενης οικονομίας προκειμένου να ενισχυθεί η καινοτομία και η ανταγωνιστικότητα.

Εν αντιθέσει με τους “εθνολαϊκιστές” που προωθούν την ενδυνάμωση των εθνικών κρατών σε βάρος της Ε.Ε. προωθεί  την περαιτέρω οικονομική, πολιτική και αμυντική ενοποίηση, της Ευρώπης προκειμένου να ανταπεξέλθει απέναντι στην εποχή των πλανητικού μεγέθους  υπερδυνάμεων.

Η πρόκληση του Μακρόν προς την Μαρίν Λεπέν επί της ουσίας είναι πρόκληση έναντι του συνόλου του κύματος του “εθνολαϊκισμού” που υψώνεται στις δυο ακτές του Ατλαντικού.

Στα επόμενα 2-3 χρόνια θα μάθουμε το αποτέλεσμα

2) Εάν δεν αλλάξει κάτι, πάντα τα ίδια θα συμβαίνουν…

Καλησπέρα Κώστα,

Το τελευταίο διάστημα έχουν συμβεί αρκετά τραγικά περιστατικά όπου – νέοι κυρίως – άνθρωποι έχασαν την ζωή τους από εγκληματική αμέλεια / αδιαφορία των μηχανισμών του ευρύτερου Δημοσίου. Όπως ενδεικτικά:

Ο 27χρονος στρατιώτης Νίκος Γκάτσης άφησε την τελευταία του πνοή λίγο μετά το χειρουργείο σε στρατιωτικό νοσοκομείο, παρότι η αρχική διαβεβαίωση ήταν πως “όλα πήγαν καλά”. Ο θάνατος προκλήθηκε από εσωτερική αιμορραγία. Αργότερα διαπιστώθηκε ότι μία φλέβα ήταν διπλοραμμένη, ενώ είχε κοπεί αρτηρία, η οποία δεν ήταν καν ραμμένη.

Οι γιατροί κρατικού νοσοκομείου έδωσαν παράνομα εξιτήριο – όπως κρίθηκε από το ΣτΕ – σε 16χρονο ασθενή, ο οποίος μέσα σε τρεις μέρες απεβίωσε. Ο νεαρός περιήλθε σε κωματώδη κατάσταση ενώ ήταν ήδη στο νοσοκομείο, αλλά αποφασίστηκε από τους θεράποντες ιατρούς η διακοπή της νοσηλείας του και η έκδοση του επίμαχου εξιτηρίου. 

Η 28χρονη Κυριακή Γρίβα δολοφονήθηκε έξω από το Αστυνομικό Τμήμα Αγίων Αναργύρων, την ώρα μάλιστα που μιλούσε στο τηλέφωνο με το 100.

Όλα αυτά δεν είναι λιγότερα τραγικά από το ατύχημα στα Τέμπη. Ούτε οι γονείς αυτών των παιδιών υποφέρουν λιγότερο. Γιατί δεν ασχολούμαστε σοβαρά με όλα αυτά, παρόλο που αθροιστικά είναι ακόμα περισσότερα, επειδή όλα αυτά τα νέα παιδιά δεν πέθαναν ταυτόχρονα ώστε να “φανεί” περισσότερο η τραγωδία; Δεν θεωρώ ότι πρέπει να υποβαθμιστούν οι απώλειες από το ατύχημα στα Τέμπη, παρά μάλλον να τονιστούν όλες οι μεμονωμένες απώλειες από περιστατικά όπως τα παραπάνω.

Όλα όμως αυτά τα περιστατικά, είτε ατομικών είτε ομαδικών θανάτων, έχουν έναν κοινό παρονομαστή: Την έλλειψη αξιοκρατίας, οργάνωσης, πειθαρχίας και τήρησης διαδικασιών σε όλους τους κρατικούς μηχανισμούς. Αφήνω στο πλάι τα υπόλοιπα (ως αυτονόητα) και εστιάζω στις διαδικασίες (περισσότερο στην τήρηση παρά στην ύπαρξη), που συχνά φαντάζουν ως ένα περιττό έως και ενοχλητικό στοιχείο που δεν έχει ουσιαστική σημασία. Ο σκοπός όμως της τήρησης διαδικασιών είναι ακριβώς η ελαχιστοποίηση των λαθών. Εάν το σκεφτεί κάποιος, σε όλες τις περιπτώσεις η τήρηση διαδικασιών – που συνήθως υπάρχουν – θα μπορούσε να είχε σώσει ζωές. Γνωρίζουμε ότι και στο ατύχημα των Τεμπών παραβιάστηκε σειρά διαδικασιών από μηχανοδηγούς & σταθμάρχες. Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν εννοώ ότι οι ευθύνες περιορίζονται μόνο σε εκείνους (καθώς εκείνοι που επιθυμούν να παρεξηγηθούν καραδοκούν).

Εμείς αδιαφορούμε, εκτός από τους άμεσα ενδιαφερόμενους που υποφέρουν από τις απώλειες των αγαπημένων τους και εκείνους τους αχρείους που βρίσκουν ευκαιρία να εξυπηρετήσουν τις κομματικές τους σκοπιμότητες. Και λέω ότι αδιαφορούμε διότι, πέραν από τυχόν θυμό ή λεκτικές/εκλογικές διαμαρτυρίες, δεν διεκδικούμε ούτε καν στηρίζουμε τις αλλαγές που θα βοηθήσουν να μειωθούν τέτοιες τραγικές καταστάσεις (για να μην αναφέρω την ανοχή μας σε διάφορες συντεχνίες που πολεμούν την οποιαδήποτε αλλαγή). Πού είναι ο αγώνας, οι διαμαρτυρίες και η αγωνία ώστε να εξασφαλιστεί την εφαρμογή των διαδικασιών που ΔΕΝ εφαρμόστηκαν και οδήγησαν στην σύγκρουση των τραίνων; Εκτός εάν μας ενδιαφέρει περισσότερο να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι από το να εξασφαλίσουμε πως κάτι τέτοιο δεν θα ξανασυμβεί.

Οι φυσιολογικοί άνθρωποι εντοπίζουν τα αίτια που οδήγησαν σε ένα λάθος και φροντίζουν να τα εξαλείψουν. Τι έχει αλλάξει σε αυτήν την χώρα από κάποια τραγωδία; Ένας ψυχοπαθής αστυνομικός πυροβόλησε έναν ανήλικο, ξεκίνησαν να γίνονται ψυχολογικά τεστ σε τακτικά χρονικά διαστήματα – τουλάχιστον – σε όλους φέρουν όπλο; Στο Μάτι οι άνθρωποι κάηκαν ζωντανοί επειδή κάποιοι είχαν χτίσει παράνομα φράζοντας τον δρόμο προς την θάλασσα, έγινε κάποια κατεδάφιση, ή οτιδήποτε (όχι αποκλειστικά στο Μάτι) που να αποκαταστήσει την πρόσβαση στην θάλασσα; Η απάντηση σε οποιοδήποτε ερώτημα τέτοιου είδους είναι ΟΧΙ.

Ασφαλώς το βασικό μερίδιο ευθύνης βρίσκεται πάντα στους έχοντες την εξουσία. Όταν όμως αντιδρά κάποιος π.χ. στην αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων, δεν έχει ατομικά ένα μικρό μερίδιο ευθύνης για την κατάσταση που επικρατεί; Ένα κοινό που έχουν οι φιλοσοφίες όλου του κόσμου και όλων των εποχών είναι πως σου λένε να εστιάσεις στις δικές σου παραλήψεις. Εμάς όμως, ως γνήσιοι κακομαθημένοι, πάντα μας φταίει κάποιος άλλος. Οκ φταίνε και άλλοι, εμείς οι ίδιοι όμως που φταίμε; Πουθενά και σε τίποτα; Θέλουμε αλλαγή αρκεί να μην αλλάξουμε καθόλου εμείς οι ίδιοι. Θέλουμε να λειτουργεί το σύστημα ενώ υποστηρίζουμε εκείνα ακριβώς που ωθούν το σύστημα να λειτουργεί στραβά. Ε λοιπόν δεν λειτουργεί έτσι το πράγμα. Δεν μπορείς να έχεις και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο.

Ας το βάλουμε καλά στο μυαλό μας: Όσο δεν αλλάζει κάτι σε αυτήν την χώρα, όσο υστερούμε σε αξιοκρατία, οργάνωση, πειθαρχία και τήρηση διαδικασιών, τόσο θα χάνονται ζωές με τραγικό τρόπο. Για να μην εμφανιζόμαστε κάθε φορά ως σοκαρισμένοι & αγανακτισμένοι…

Φιλικά,

Αλέξανδρος Αγγελής

3)Γιατί τα πράγματα θα πάνε χειρότερα

Κύριε Στούπα,

Σχετικά με την άνοδο της δεξιάς στην ΕΕ, δεν ξύπνησαν μια ημέρα οι πολίτες της Ευρώπης και αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τα πράσινα και τα αριστερά κόμματα προκειμένου να ψηφίζουν (αντισυστημική) δεξιά.

Όταν η κυρία Μέρκελ πχ. παραβαίνει κάθε έννοια δικαίου και βγαίνει με το „welcome all” στα μηντια, με πολιτική σκοπιμότητα, προκειμένου να περάσει το μήνυμα ότι η Γερμανία έχει αφήσει πίσω της το ναζιστικό παρελθόν και είναι πλέον διαφορετική, χωρίς να ρωτηθεί ο κόσμος, ο οποίος στην Γερμανία που ζω, θεωρεί ότι οι νόμοι (που αφορούν τα σύνορα και την διακίνηση των ανθρώπων στην ΕΕ) υπάρχουν για να τηρούνται (σε αντίθεση με εμάς), λογικό είναι να αντιδράσει κάποια στιγμή και να ψηφίσει AFD.

Ένα επίσης φαινόμενο που συνετέλεσε στο να διαμορφωθεί η ενδυνάμωση της δεξιάς στη Δύση, είναι η WOKE και Cancel culture.

Όταν αποθαρρύνεσαι δηλαδή να εκφράσεις την γνώμη σου δημόσια ,γιατί θα θεωρηθείς ακροδεξιός, ρατσιστής , φασίστας , ομοφοβικός κλπ. τότε η μόνη διέξοδος που μένει στον ψηφοφόρο είναι να εκφράσει την όποια δυσαρέσκεια του μυστικά, στην κάλπη. Ενώ αν υπήρχε δημοκρατική και γόνιμη συζήτηση για όλα αυτά τα θέματα στις κοινωνίες, τότε θα είχε ληφθεί υπόψη και η γνώμη όσων είχαν βάσιμους και πρακτικούς προβληματισμούς και δεν θα χρειαζόταν να φτάσουμε εδώ.

Η WOKE και Cancel culture μας οδήγησαν εδώ (Studien haben auch gezeigt, dass Menschen, wenn sie ihre Meinungen nicht frei äußern können, ihre Meinungen stärker verteidigen und sich stärker für ihre Meinung einsetzen, was zu einer Polarisierung der Gesellschaft führen kann, Hayes, Glynn, Shanahan, 2005), οι δημοκρατίες μας αυτό-ευνουχίζονται, περιορίζουν τον ελεύθερο λόγο από μόνες τους.

Απομακρυνόμαστε ολοένα δηλαδή από το περίφημο “Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες” και θα υποστούμε τις συνέπειες.

Με εκτίμηση

Σταύρος Αργυριάδης

kostas.stoupas@capital.gr