Μία νέα έρευνα του Trinity College στο Δουβλίνο, αποκαλύπτει πως ορισμένοι τυχεροί άνθρωποι, βλέπουν τον κόσμο σε υψηλότερα frame rates από τους υπόλοιπους, με τους ερευνητές να πιστεύουν πως αυτοί μπορεί να ευνοούνται σε τομείς όπως το ανταγωνιστικό gaming και αρκετά αθλήματα. Ουσιαστικά, αυτοί οι άνθρωποι έχουν την ικανότητα να σχηματίζουν περισσότερες εικόνες ανά δευτερόλεπτο στον εγκέφαλό τους.

Επειδή έχουμε πρόσβαση μόνο στη δική μας υποκειμενική εμπειρία, αναμένουμε πως και όλοι οι υπόλοιποι αντιλαμβάνονται τον κόσμο όπως εμείς. Παραδείγματα όπως η αχρωματοψία, δείχνουν πως αυτό δεν είναι πάντα αλήθεια, αλλά υπάρχουν πολλοί λιγότερο γνωστοί τρόποι που η αντίληψή μας μπορεί να ποικίλει. Αυτή η μελέτη επικεντρώνεται σε μία τέτοια διαφορά. Στο “frame rate” του οπτικού μας συστήματος. Κάποιοι άνθρωποι όντως μπορούν να δουν τον κόσμο πιο γρήγορα από άλλους.

Στη μελέτη, 88 εθελοντές παρατηρούσαν ένα LED φως μέσω μίας συσκευής, με τους ερευνητές να πυροδοτούν το φως σε διαφορετικές ταχύτητες, ελέγχοντας τον αριθμό των λάμψεων ανά δευτερόλεπτο, καθώς και τη συχνότητα στην οποία ο εθελοντής δεν μπορούσε πλέον να διακρίνει το τρεμόπαιγμα και έβλεπε απλά μία σταθερή πηγή φωτός.

Ανακάλυψαν λοιπόν πως το τρεμόπαιγμα διέφερε αρκετά ανάμεσα στους εθελοντές. Ορισμένοι διέκριναν το τρεμόπαιγμα σε μία συχνότητα έως και 60 λάμψεις το δευτερόλεπτο, ενώ άλλοι δεν μπορούσαν να διακρίνουν το τρεμόπαιγμα ακόμα και στις 35 λάμψεις το δευτερόλεπτο.

Δεν ξέρουμε ακόμα αν αυτή η απόκλιση επηρεάζεται από την καθημερινή μας ζωή. Αλλά πιστεύουμε πως οι διαφορές στην αντίληψη του φωτός στον καθένα, γίνονται εμφανείς σε καταστάσεις υψηλών ταχυτήτων, όπου κάποιος πρέπει να εντοπίσει ή να παρακολουθεί αντικείμενα που κινούνται γρήγορα, όπως τα αθλήματα με μπάλα ή σε καταστάσεις όπου οι οπτικές σκηνές αλλάζουν γρήγορα, όπως το ανταγωνιστικό gaming.

Οι ερευνητές θέλουν τώρα να δοκιμάσουν αν αυτό το πλεονέκτημα στην όραση μπορεί όντως να έχει κάποια επίπτωση στις αθλητικές επιδόσεις των ανθρώπων ή στις αντιδράσεις στο gaming.

Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο PLOS One.