Δύσκολες στιγμές

Μια πολύ δύσκολη υπόθεση από όσο μπορούσε κανείς να φανταστεί ήταν για τον Αλέξη Χαρίτση η προεκλογική περίοδος που ολοκληρώνεται σε λίγες μέρες. Μια και χθες έχασε τον πατέρα του, Βύρωνα Χαρίτση, μετά από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο.

Όπως μαθαίνουμε η διάγνωση έγινε γνωστή στο τέλος του 2023 και έκτοτε ξεκίνησαν οι τεράστιες δυσκολίες για όσους αντιμετωπίζουν την νόσο. Όπως περιγράφουν συνεργάτες του ο Αλέξης Χαρίτσης «πέρασε όλους αυτούς τους δύσκολους και απαιτητικούς μήνες μεταξύ δημόσιων νοσοκομείων, τηλεφωνημάτων με τους θεράποντες ιατρούς και  τις κομματικές- κοινοβουλευτικές υποχρεώσεις, τις περιοδείες και τις εκδηλώσεις της Νέας Αριστεράς». Ξεκαθαρίζοντας όμως εξαρχής πως τίποτε από αυτά δεν επιθυμεί να δημοσιοποιηθεί.

Όπως έλεγε στους συνεργάτες του είναι επιλογή του να μην εργαλειοποιήσει τις δυσκολίες που περνά και να τις διαχειριστεί ό ίδιος και η οικογένειά του. Είναι χαρακτηριστικό πως για την τελική επιδείνωση της υγείας του πατέρα του πληροφορήθηκε λίγο πριν ξεκινήσει την κεντρική προεκλογική ομιλία του στην συγκέντρωση στο Θησείο. Για να περάσει στην συνέχεια τα επόμενα 24ωρα στο νοσοκομείο.

Πειστικός

Θεωρεί άραγε ο Άκης Σκέρτσος ότι …έπεισε κανέναν με τους προεκλογικούς ισχυρισμούς του πως η αντιπολίτευση δεν ψήφισε «10 μεταρρυθμιστικά νομοσχέδια στην Βουλή»; Προκειμένου να αποδείξει προφανώς ότι μόνον η Ν.Δ είναι εκσυγχρονιστική δυνάμη.

Όχι τίποτε άλλο μα ανάμεσα σε αυτά τα νομοσχέδια περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, την δυνατότητα των γιατρών του ΕΣΥ να δουλεύουν στον ιδιωτικό τομέα και των ιδιωτικών να εκμεταλλεύονται τις υποδομές του δημοσίου όπως και τα τεκμήρια για την φορολόγηση των ελευθέρων επαγγελματιών.

Να του θυμίσουμε πως ανεξαρτήτως του τι έκανε η αντιπολίτευση (την οποία μάλλον πρέπει να εξετάσει καλύτερα γιατί δεν καταψήφισαν όλοι τα πάντα) αυτά τα νομοσχέδια τα καταδίκασε η κοινωνία. Κι αυτό είναι ίσως το πιο σημαντικό.

Δικαίωση

Για όσους δεν το έχουν καταλάβει η ιστορία με το Πόθεν Έσχες του Στέφανου Κασσελάκη –μόλις …ξεκίνησε. Αφού μέχρι να καταθέσει μια κανονική Δήλωση Περιουσιακής Κατάστασης θα περάσουν εβδομάδες, μπορεί και μήνες αν δοθεί νέα παράταση. Όσον αφορά την υποχρεωτική του δημοσίευση ώστε να μπορούν να το δουν οι πολίτες αυτή ίσως και να πάρει χρόνια.

Ακόμη και στον στενό κύκλο της  Κουμουνδούρου καταλαβαίνουν πλέον πως αυτή η υπόθεση μόνον καλό δεν κάνει στον ΣΥΡΙΖΑ. Αντιθέτως τείνει να γίνει ένα άκρως προβληματικό στοιχείο.

Ποιος ξέρει ίσως τώρα, ακόμη και οι ακραιφνείς υποστηρικτές του Κασσελάκη ξανασκεφτούν τις κραυγές αποδοκιμασίας που εκτόξευσαν στο τελευταίο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ κατά του Γιάννη Ραγκούση.

Θυμίζουμε ότι ο πρώην βουλευτής ήταν ο μόνος σε εκείνο το συνέδριο (μια διαδικασία ακραίου …οπαδισμού όπως άπαντες διαπίστωσαν) που είχε τολμήσει να ανέβει στο βήμα και να δηλώσει τον προβληματισμό του για το θέμα.

Όπως είχε πει «όσοι και όσες θέλετε να πιστέψετε ότι δεν υπονόμευσαν την δημόσια εικόνα μας οι ανακοινώσεις ότι το κόμμα δανείστηκε από τον Πρόεδρο και μάλιστα μέσω αλλοδαπής εταιρίας, πιστέψτε το».

Προφανώς η πρόβλεψή του δικαιώνεται…

Ίδια και διαφορετικά

Μια πολύ ενδιαφέρουσα επισήμανση έκανε ο επικεφαλής του «Κόσμος», του οικολογικού σχήματος που διεκδικεί ψήφο στις εκλογές της Κυριακής. Ο Πέτρος Κόκκαλης αναφέρθηκε στις 4 περιοχές της χώρας που έχουν υποστεί τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής διαπιστώνοντας ότι το θέμα αντιμετωπίζεται από την κυβέρνηση διαφορετικά αλλά και …με τον ίδιο τρόπο.

Πως γίνεται αυτό; Όπως παρατήρησε στην Εύβοια την αποκατάσταση των καμένων έχει αναλάβει μια εταιρία τύπου ΑΜΚΕ. Στην Δυτική Μακεδονία την απολιγνιτοποίηση μία ιδιωτική εταιρία. Στον Έβρο τις καταστροφές από φωτιές μία επιτροπή υπό τον Γ.Αμυρά. Στην Θεσσαλία τα συντρίμια του Daniel μια Ολλανδική Επιχείρηση. Με λίγα λόγια έχουν χρησιμοποιηθεί 4 διαφορετικά μοντέλα.

Υπάρχει όμως και ένα κοινό στοιχείο: Σε κανένα από τα μοντέλα αυτά δεν υπάρχει χώρος για την τοπική κοινωνία. Για να πει την γνώμη της για την αποκατάσταση του τόπου όπου θα ζήσει. Είτε πρόκειται για πολίτες, είτε για δημοτικές αρχές. Αντιθέτως όλες οι αποφάσεις (και ιδίως για τις χρηματοδοτήσεις) λαμβάνονται ουσιαστικά …στην Αθήνα.

Όσον αφορά το «γιατί» συμβαίνει αυτό που ανέφερε ο Πέτρος Κόκκαλης, ο καθένας έχει φαντασία. Ας την χρησιμοποιήσει…