Απ’ έξω το μαγαζί δεν το πιάνει το μάτι σας. Σαν καφενείο του ‘80 φαίνεται με τις σιδεριές του και τα τραπεζάκια του στο πεζοδρόμιο. Μέσα στην ψηλοτάβανη σάλα έχει ένα ωραιότατο vintage πολυέλαιο και έναν εξίσου vintage καθρέφτη. Το σκηνικό συμπληρώνεται με τον πολύχρωμο πίνακα αλλά και την επιβλητική μπάρα. Μεγάλη με μαρμάρινη επιφάνεια και στουλς διασχίζει σε μια τεθλασμένη γραμμή όλη τη μικρή αίθουσα.

Όμως, σε αυτό το «ιδιαίτερο» wine bar οι άνθρωποι του κάνουν την διαφορά. Το πιο επιτυχημένο casting ever: ο σεφ, Σεραφείμ Αθανασίου, οι μάγειρες Μάνος Αθανασάκης και Γκίγκης Βαχάνι και ο νεαρός gentleman bartender, Iάσωνας Νικολάου. Αυτή η ομάδα κατά την άποψή μου είναι και ένας από τους λόγους της επιτυχίας του. Ένας ακόμα λόγος και μάλιστα πολύ σημαντικός είναι και η χαλαρή διάθεση από νωρίς το απόγευμα, ο διάχυτος ήπιος ερωτισμός και μια σπινθηριστή ενέργεια του, που κάνει τους πάντες να ξεχνούν τις «βαβούρες» της καθημερινότητας.

Πάνω πάνω στο μενού διαβάζετε τους μεζέδες, που αλλάζουν κάθε δύο – τρεις μέρες. Ανάμεσά του και τα γαλλικά στρείδια που ευτυχώς βρίσκονται πάντα εκεί. Από εκεί και πέρα με κάθε κρασί/τσίπουρο/τσικουδιά/μπύρα που παραγγέλνετε, λέτε και πόσους μεζέδες θέλετε. Πρόκειται για μεζέδες – έκπληξη που φτιάχνει η κουζίνα ανάλογα με τα διαθέσιμα υλικά της εποχής, την έμπνευση και τη διάθεση. Κάτι σαν τα βολιώτικα τσιπουράδικα με τις γύρες. Αυτοί είναι κυρίως ψαρικά, θαλασσινά και όστρακα, ενώ πολύ σπάνια κρέας.

Τι θα φάτε εδώ λοιπόν; Ανάμεσα στα πολλά, βελούδινο σολομό gravlax μαριναρισμένο 30 ώρες σε ξύσμα εσπεριδοειδών, αλάτι και ζάχαρη, που σερβίρεται με φύτρες από ραπανάκι και φύλλα μουστάρδας, καμένο λάχανο – γευστικότατο -, φρέσκο ελληνικό τόνο – σκανδαλωδώς νόστιμο – με σταμναγκάθι, κρεμμύδι και πατάτα. Και φυσικά στρείδια. Ονειρεμένα εύσαρκα, με μια στάλα sriracha και λαδολέμονο.

Tη wine list με τις 200 ετικέτες από τον ελληνικό και ευρωπαϊκό αμπελώνα την έχει σχεδιάσει ο πολυσχιδής Bradley Tomlinson (είναι και συγγραφέας και stand up comedian). Επί το πεδίου, κουμάντο κάνει ο ο sommelier Γρηγόρης Γούναρης. Το βασίλειο του βρίσκεται στον όροφο. Αριστερά τα κόκκινα παλιάς σοδειάς, στο βάθος τα orange και τα ροζέ δίπλα τα λευκά. Μας δείχνει μια τελευταία οινοποίηση από το Santorini 2016 του Χατζηδάκη, το Clos Stegasta Μαυροτράγανο του οινοποιείου Τ-Οίνος (πολύ μικρή παραγωγή), το γλυκό κρασί Salome του Γκαράλη από τη Λήμνο και τη Ρομπόλα του Πετρακόπουλου. Είναι ερωτευμένος και φαίνεται.

Όταν κατεβήκαμε τη σκάλα, το μαγαζί είχε αρχίσει να γεμίζει και στα στρογγυλά τραπεζάκια κάθονταν χαρούμενοι άνθρωποι κάθε ηλικίας. Μαθαίνουμε πως τα βράδια τα αυτοκίνητα τριπλοπαρκάρουν και γίνεται το έλα να δεις. Τις Κυριακές το απόγευμα, βάζουν ελληνική μουσική (ρεμπέτικα, αρχοντορεμπέτικα, Μπιθικώτση, Στράτο Διονυσίου). Τις άλλες μέρες ανάλογα με τη διάθεση και το ποιος δουλεύει θα ακούσετε τζαζ, σόουλ, φάνκι, χιπ χοπ, λάουντζ, κλπ.. Στέκι με το σπαθί τους οι Επτά Μάρτυρες.

info
Μεναίχμου 3Β, Νέος Κόσμος (κρατήσεις στο tableagent.com/athens/epta-martyres/)

Το άρθρο της εβδομάδας

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ