Το σημείο που απολαμβάνω περισσότερο: Η θέα από το παράθυρο της κουζίνας μας. Βλέπω παλιά νεοκλασικά του Μεταξουργείου και πολυκατοικίες του ’70 με φόντο τον γαλάζιο ουρανό. Αν ήταν πίνακας, θα τον ονόμαζα «Αθηναϊκή συμφωνία». 

Το πιο όμορφο δωμάτιο στο σπίτι μου: Το σαλόνι μας, που είναι πάντα φωτεινό. Εκεί περνάω τις περισσότερες ώρες της ημέρας. 

«Bλέπω παλιά νεοκλασικά του Μεταξουργείου και πολυκατοικίες του ’70 με φόντο τον γαλάζιο ουρανό. Αν ήταν πίνακας, θα τον ονόμαζα Αθηναϊκή συμφωνία».

Από το σπίτι μου δεν λείπει ποτέ: Ο καφές. 

Μπορεί κανείς να καταλάβει ότι ζω εδώ: Από τα βιβλία μου. Για μένα το book shopping αποτελεί ιεροτελεστία, εξ ου και το πόσα βιβλία υπάρχουν διάσπαρτα στον χώρο μου. 

Το οίκημα που στεγάζει το διαμέρισμά μου: Μια πολυκατοικία του 2009 με την υπογραφή του αρχιτέκτονα Τάσου Μπίρη. Μια μπρουταλιστική ερμηνεία της παλιάς αθηναϊκής κατοικίας. 

Η γειτονιά μου: Το Μεταξουργείο, η γειτονιά που άλλοτε ήταν γνωστή και ως Μπύθουλας. Από τις πρώτες συνοικίες που αναπτύχθηκαν έξω από το ιστορικό κέντρο της Αθήνας και η γειτονιά όπου μεγάλωσε ο Κώστας Ταχτσής. 

Αν δεν ζούσα εδώ: Θα ζούσαμε εκτός Αθήνας. Έχω φτάσει στην ηλικία που θα ήθελα να βλέπω τη φύση και όχι τον απέναντι. 

Στιλ στον χώρο μου δίνουν: Τα κεραμικά Korkodilos που δημιουργεί ο σύντροφός μου, Αλέξανδρος, τα βιβλία μου και τα δώρα των φίλων μου. 

Διακόσμηση: Ό,τι πάει κι ό,τι έρθει. 

Αρχιτεκτονική: Ένα ανθρώπινο παιχνίδι. 

Αγαπημένο έπιπλο: Η πολυθρόνα στο σαλόνι αντικριστά στον καναπέ. Εκεί συνηθίζω να κάθομαι κοιτάζοντας τους φίλους μου με ύφος ψυχιάτρου! Είναι επενδεδυμένη με αληθινό πρόβατο –δυστυχώς–, που όμως είναι τόσο μαλακό, σαν καταφύγιο. 

Γκάτζετ: Η καφετιέρα μου από τη Moccamaster, που φτιάχνει τον καλύτερο καφέ φίλτρου στον κόσμο. Και το videogame μου, Nintendo Switch. 

Κάτι μοντέρνο: Όλα είναι μοντέρνα. 

Κάτι κιτς: Μια κεραμική προτομή μου-βάζο, που έχει δημιουργήσει ο σύντροφός μου. 

Κάτι παλιό: Μια ιστορική έκδοση του βιβλίου Ρεμπέτικα Τραγούδια του Ηλία Πετρόπουλου. 

Κάτι ντιζάιν: Ένα πολύ ιδιαίτερο γλυπτό κερί Oberflacht, που μας έκανε δώρο μια φίλη. 

Τέχνη στο σπίτι: Είναι παντού. 

Το αγχολυτικό μου: Τώρα τελευταία είναι το να ζυμώνω, είτε ψωμιά είτε γλυκά. 

Ένα σπίτι που είδα και ζήλεψα: Το σπίτι του φίλου μου του Νίκου στη Μητροπόλεως με θέα τον Παρθενώνα. 

Καθημερινή ρουτίνα: Η προετοιμασία του πρωινού καφέ. 

Μια τυπική Κυριακή: Οι Κυριακές είναι για έξω. Στην εξοχή, στην πόλη, οπουδήποτε… 

Βιβλίο: Λίγη ζωή (εκδ. Μεταίχμιο) της Χάνια Γιαναγκιχάρα και Ghosts of my life του Μαρκ Φίσερ. 

Ταινία: Μάτια ερμητικά κλειστά. 

Καλλιτέχνης: Σάι Τούμπλι. 

Είδωλο: Άντι Γουόρχολ. 

Φετίχ: Ο καφές. Παραγγέλνω τους κόκκους από το εξωτερικό, τους ζυγίζω και τους αλέθω σε ειδικά γκάτζετ, και ακολουθώ την ιεροτελεστία της παρασκευής του καφέ μου, που παίρνει περίπου 15 λεπτά. 

Το μέρος στο οποίο επιστρέφω ξανά και ξανά: Το Λονδίνο.

Η αγαπημένη μου πόλη στον κόσμο: Η Νέα Υόρκη. Εκεί μπορείς να κάνεις τα πάντα. 

Στα άμεσα σχέδιά μου: Να τελειώσω το Erasure (Το σβήσιμο, εκδ. Πόλις), το μυθιστόρημα πάνω στο οποίο βασίστηκε η ταινία American Fiction.