Ο Γιώργος Κόκκινος, πρόεδρος του Αγροτικού
Συνεταιρισμού Ελαιοπαραγωγών «Νηλέας» Μεσσηνίας, είναι επιφυλακτικός για την
πορεία της νέας ελαιοκομικής περιόδου, αλλά όχι μόνο γι’ αυτό. Σε δηλώσεις του
στην ιστοσελίδα euro2day.gr θίγει και ζητήματα που
άπτονται των υποδομών του πρωτογενούς τομέα στη Μεσσηνία, σχολιάζοντας ότι για
χρόνια δεν υπάρχει ολοκληρωμένη εθνική στρατηγική και ειδικότερα για το
ελαιόλαδο.

Για τη φετινή χρονιά υποστηρίζει ότι «η ανθοφορία είναι
σε πολύ καλά επίπεδα». Όμως, το ανησυχητικό, όπως σημειώνει, είναι ότι ο
χειμώνας είχε πολύ λίγες βροχοπτώσεις, ενώ το κλάδεμα, λόγω έλλειψης εργατικών
χεριών, δεν ολοκληρώθηκε σε αρκετά αγροτεμάχια, με αποτέλεσμα τα δένδρα να
είναι πολύ φορτωμένα. Την ίδια στιγμή, η υγρασία στο έδαφος έχει μειωθεί σημαντικά,
το καλοκαίρι αναμένεται μακρύ και καυτό και το ζήτημα είναι πώς τα ελαιόδεντρα
θα αντέξουν τη θερινή περίοδο.

Σε όλα αυτά πρέπει να προστεθεί και η καρπόδεση.
Οι σημερινές τιμές, που καταγράφουν χαμηλή μονοψήφια άνοδο σε σχέση με τα
επίπεδα τιμών του Απριλίου, απέχουν από τα υψηλά των 9,45 ευρώ το κιλό που
είχαν φθάσει τον Ιανουάριο. Κι αυτό έχει εξήγηση. Ο λόγος είναι η μείωση της
παγκόσμιας κατανάλωσης ελαιολάδου κατά 40-50%, εξαιτίας της κατακόρυφης αύξησης
της τιμής στο ράφι, της μείωσης της παραγωγής πάνω από 28% και του ότι οι
Ισπανοί παραγωγοί το Μάρτιο έσπευσαν, όπως λέει ο κ. Κόκκινος, να «διώξουν»
παραγωγή, εκτιμώντας ότι η επόμενη ελαιοκομική χρονιά θα είναι καλή και οι
τιμές χαμηλές.

Αποτέλεσμα είναι ότι τα αποθέματα έχουν μειωθεί
σημαντικά. Ο ίδιος εκτιμά ότι σε ένα ακραίο σενάριο με υψηλές θερμοκρασίες,
παρατεταμένη ανομβρία και πρώτες βροχές το Σεπτέμβριο, κάποιες περιοχές
ενδέχεται να μη συγκομίσουν καθόλου, ενώ δεν αποκλείει νέα αύξηση των τιμών.

Την ίδια στιγμή, καθώς οι τιμές του ελαιολάδου
έχουν αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία δύο χρόνια -σ.σ. τον Ιανουάριο η Eurostat
είχε καταγράψει άνοδο 50% στην Ε.Ε. και 67% στην Ελλάδα σε σχέση με τον
Ιανουάριο του 2023-, πολλοί καταναλωτές έχουν στραφεί σε φθηνότερα βρώσιμα
έλαια ή μείωσαν την κατανάλωση ελαιολάδου.

Στην Ελλάδα, η κατανάλωση τυποποιημένου ελαιολάδου
που πωλείται μέσω των σούπερ μάρκετ -σ.σ. το μεγαλύτερο ποσοστό της κατανάλωσης
γίνεται χύμα και σε τενεκέ- υποχώρησε 20%.

Αδιάφορο
κράτος

Όμως, το μεγάλο ζητούμενο είναι τι θα γίνει από
εδώ και στο εξής, πρωτίστως σε επίπεδο παραγωγής, και δη στην Ελλάδα, όπου για
ορισμένες περιοχές το ελαιόλαδο είναι μονοκαλλιέργεια.

Ο Γιώργος Κόκκινος δεν είναι αισιόδοξος. «Η
παραγωγή θα σωζόταν αν είχε ληφθεί μέριμνα. Άλλες καλλιεργητικές πρακτικές για
να γίνουν πιο ανθεκτικά τα ελαιόδεντρα απέναντι στην κλιματική κρίση, και
πολιτική διαχείρισης των υδάτινων πόρων, με στόχο τη βιωσιμότητα», λέει. «Όμως,
δεν έχει γίνει τίποτε, ούτε πρόκειται να γίνει», συμπληρώνει.

«Εμείς προσπαθούμε να βρούμε λύσεις μόνοι μας. Δεν
περιμένουμε από το κράτος, γιατί το μόνο που το ενδιαφέρει είναι η επιβίωση του
πολιτικού συστήματος», αναφέρει. Ως παράδειγμα φέρνει την περίπτωση του
φράγματος των Φιλιατρών. Το συγκεκριμένο φράγμα έχει μακρά ιστορία. Η πρώτη
αναγνωριστική μελέτη εκπονήθηκε το 2006. Το έργο εντάχθηκε στο Πρόγραμμα
Αγροτικής Ανάπτυξης «Αλέξανδρος Μπαλτατζής», δημοπρατήθηκε το φθινόπωρο του
2008, συμβασιοποιήθηκε το 2009 και ολοκληρώθηκε το 2017. Μόνο που υπάρχει μια
μικρή λεπτομέρεια. Το νερό του φράγματος παραμένει… στάσιμο, δηλαδή δεν
πηγαίνει στα χωράφια. Ο λόγος είναι ότι δεν έχουν ολοκληρωθεί τα αρδευτικά
δίκτυα που θα τροφοδοτήσουν με νερό την περιοχή. Αυτό υπολογίζεται, αν δεν
αλλάξει κάτι στην πορεία, να συμβεί στο τέλος του 2025 (;), αρχές 2026.