Τα πρώτα τέσσερα έτη της ζωής του ανθρώπου είναι κρίσιμα για την ανάπτυξη της γλώσσας, παρόλα αυτά, η ταχύτητα με την οποία μαθαίνουν τα παιδιά να μιλούν ποικίλει. Τα περισσότερα παιδιά ξεκινούν να λένε ξεχωριστές λέξεις από την ηλικία των 18 μηνών και προχωρούν στη σύνταξη εκφράσεων και προτάσεων στην ηλικία δύο ή τριών ετών. Ωστόσο μερικά παιδιά μιλούν πολύ νωρίτερα.

Μία νέα μελέτη του Harvard University με δείγμα 1.001 παιδιών κάτω από την ηλικία των τεσσάρων ετών, προσφέρει σημαντικά δεδομένα. Η έρευνα έδειξε πως η ανάπτυξη της ικανότητας της ομιλίας δε συνδέεται τελικά με το φύλο, την κοινωνικοοικονομική κατάσταση, το πόσο το παιδί παράγει ήχους κατά τη διάρκεια της μέρας ή το επίπεδο έκθεσής του σε πολλαπλές γλώσσες.

Αντιθέτως, οι επιστήμονες διαπίστωσαν πως τα παιδιά που μιλούσαν περισσότερο, ήταν αυτά που άκουγαν περισσότερο συζητήσεις μεταξύ ενηλίκων. Σε αυτό βέβαια προστίθενται και παράγοντες όπως η ηλικία, η δυσλεξία και άλλα.

Η πιο αργή ανάπτυξη της γλώσσας έχει συχνά συνδεθεί με γονείς από χαμηλότερα κοινωνικοοικονομικά στρώματα που παρέχουν λιγότερα ερεθίσματα στο παιδί (από την οπτική μιας μεσοαστικής δυτικής οικογένειας). Ωστόσο η ανάλυσή μας δείχνει πως η κοινωνικοοικονομική κατάσταση δεν έπαιξε ρόλο στην έρευνά μας, ούτε στην επαναληπτικές αναλύσεις που δοκιμάσαμε.

Η έρευνα περιέλαβε παιδιά από 12 χώρες, 43 γλώσσες, αστικά και επαρχιακά περιβάλλοντα. Τα ηχητικά αποσπάσματα της έρευνας συλλέχθηκαν από καταγραφείς, οι οποίοι τοποθετήθηκαν στα παιδιά σε διάφορα στάδια της ανάπτυξής τους, από δύο μηνών έως και τεσσάρων ετών. Με χρήση εκμάθησης μηχανής για επεξεργασία 40.000 ωρών καταγραφής, οι επιστήμονες δοκίμασαν ένα εύρος παραγόντων που μπορεί να επηρεάσουν πόσο συχνά και πόσο σύντομα ένα παιδί βαβίζει, λέει συλλαβές, λέξεις ή προτάσεις.

Τα αποτελέσματα δείχνουν πως τα παιδιά κάτω των τεσσάρων ετών, παράγουν 66 περισσότερες εκφράσεις την ώρα με κάθε χρόνο της ανάπτυξής τους. Ωστόσο τα παιδιά που άκουγαν περισσότερες συζητήσεις ενηλίκων, έτειναν να μιλούν περισσότερο τα ίδια. Κατά μέσο όρο, για κάθε 100 εκφράσεις ενηλίκων την ώρα που άκουγε το παιδί, παρήγαγε 27 περισσότερες εκφράσεις το ίδιο. Οι επιπτώσεις των συζητήσεων ενηλίκων μάλιστα αυξάνονται με 16 περισσότερες εκφράσεις για κάθε χρόνο της ανάπτυξης του παιδιού.

Ενδιαφέρον είναι πως τα παιδιά με μη κανονική ανάπτυξη της γλώσσας, όπως με δυσλεξία, παρήγαγαν 20 λιγότερες εκφράσεις σε σχέση με τα άλλα παιδιά και κάθε χρόνο το κενό μεγάλωνε κατά 8 εκφράσεις την ώρα.

Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο PNAS.