Υπάρχει ωστόσο ένα ποιοτικό στοιχείο που αποτελεί δείκτη για τη δηµοκρατία, ανεξαρτήτως αποτελέσµατος. Είναι η αποχή.
Υπάρχει σοβαρή πιθανότητα η συµµετοχή στις εκλογές να είναι απογοητευτικά µικρή. Για να το κάνω πιο συγκεκριµένο, υπάρχει ο κίνδυνος όποιος έχει απογοητευτεί από το καθεστώς Μητσοτάκη, τις παρακρατικές του παραφυάδες, τα τερατώδη ψέµατα και την εγκληµατική διακυβέρνηση σε πολλούς τοµείς να διαµαρτυρηθεί διά της αποχής. Να προτιµήσει να πάει για µπάνιο από το να φτάσει στην κάλπη για να δηλώσει ότι δεν συµφωνεί. Οταν η πολιτική απαξιώνεται ή στρεβλώνεται οι αποφάσεις που παίρνει ο πολίτης δεν γίνονται, όπως ίσως θα έπρεπε, αναστοχασµός και επανεκτίµηση αλλά απογοήτευση.
Η πολιτική του Μητσοτάκη έχει σύµµαχο την αντανακλαστική αυτή αντίδραση του εκλογικού σώµατος. Οσοι είναι απογοητευµένοι µαζί του πιθανόν να προτιµήσουν την αποχή από το να τον καταψηφίσουν, αφού στις εκλογές αυτές δεν κρίνεται η κυβέρνηση της χώρας. Αυτή η αποχή µπορεί να µετατραπεί σε απόχη του Μητσοτάκη µε την οποία θα ψαρέψει την «αδιαµφισβήτητη νίκη».
∆εν είναι τυχαίο ότι ο εκλογικός µηχανισµός του Μαξίµου τοποθέτησε τον πήχη για το εκλογικό ποσοστό του κόµµατος στο 33%. Εδωσε προς κατανάλωση στο κοινό το σενάριο ότι ένα τέτοιο ποσοστό αποτελεί το συµπέρασµα της κυριαρχίας του Μητσοτάκη.
Στις εκλογές του 2023 η αποχή έφτασε το 48%, σπάζοντας ρεκόρ. Αν στις ευρωεκλογές η αποχή ξεπεράσει το 50%, τότε το εκλογικό αποτέλεσµα θα αφορά τη µισή Ελλάδα. ∆ηλαδή ο Μητσοτάκης µπορεί να θριαµβολογεί για τη νίκη, για παράδειγµα, του 33%, το οποίο όµως θα αφορά µια πρωτοφανή µειοψηφία του εκλογικού σώµατος. Θα χρησιµοποιήσει λοιπόν αυτήν τη µικρή µειοψηφία για να πει ότι νίκησε και έχει τη νοµιµοποίηση για να συνεχίσει µε τον τρόπο που κινείται αυτά τα χρόνια.
Νοµιµοποιείται να βάζει έµµεσους φόρους, να µετράει τη φέτα σε µισόκιλα για να τη βρίσκει φτηνή, να κυβερνάει από την κουίντα το σόι του και όχι οι εκλεγµένοι, να χειραγωγεί τη ∆ικαιοσύνη και να καλύπτει ακόµη και εγκλήµατα όπως αυτό στα Τέµπη.
Μπορεί εκατοµµύρια άνθρωποι από όλα τα κόµµατα να διαδηλώνουν γιατί η ∆ικαιοσύνη καλύπτει αυτούς που ευθύνονται για το έγκληµα στα Τέµπη, αλλά ο Μητσοτάκης θα λέει ότι η πλειοψηφία επέλεξε αυτόν και τις πράξεις του. Η πλειοψηφία δεν θα έχει αποφασίσει αυτό και –το χειρότερο– το ποσοστό που θα επικαλείται θα αντιπροσωπεύει µια µικρή µειοψηφία, αλλά θα µπορεί να το κάνει.
Η αποχή είναι το µεγάλο ατού του Μητσοτάκη και µέσω της αποχής θα νοµιµοποιήσει όσα σκοπεύει να κάνει. Γνωρίζει ότι η αποστροφή που υπάρχει για το σύνολο του πολιτικού συστήµατος µπορεί να µετατραπεί σε προσωπική νίκη. Είναι το ίδιο αποτελεσµατικό να τον ψηφίσει κάποιος ή απλώς να απέχει, δηλαδή να µη θελήσει να λειτουργήσει ενεργητικά εναντίον του ψηφίζοντας κάποιον άλλον.
Αν η Ν∆ χάσει µεγάλο ποσοστό, θα θυµηθεί ότι το διακύβευµα των ευρωεκλογών δεν ήταν η διακυβέρνηση της χώρας αλλά οι ευρωπαϊκές επιλογές. Αν κερδίσει όµως µε πήχη το ποσοστό που έθεσε για να µπορεί να περάσει από κάτω, τότε τα επόµενα τρία χρόνια θα είναι τα χρόνια της πιο αλαζονικής και επικίνδυνης εξουσίας στη χώρα. Η αποχή είναι απόχη. Πάτε να ψηφίσετε. Καλό βόλι.
ΥΓ.: Την κατάντια του πολιτικού συστήµατος δεν την εκφράζει µόνο ο Μητσοτάκης. Σκεφτείτε ότι η Νέα Αριστερά, η οποία στο όνοµα της βαριάς ιδεολογίας και του αριστερού παπισµού διέσπασε τον ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται να κατατροπώνεται εκλογικά ακόµη και από την Αφροδίτη Λατινοπούλου. Τόση φασαρία και φωνή για να µετρηθούν µε τη Φωνή Λογικής της Λατινοπούλου. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώσει και ποσοστά σαν να µην έγινε καν διάσπαση, τότε να περιµένετε οσονούπω τη διάσπαση της Νέας Αριστεράς ώσπου να βρεθεί ο καθαρός και πούρος αριστερός που θα συµφωνεί µε τον εαυτό του. Αντε και µε τον Φίλη.
Διαβάστε επίσης
Η αισιοδοξία της Κουμουνδούρου, ο Παπανδρέου και ο στόχος της επόμενης μέρας
Ανατροπές σε μεγάλη δημοσκόπηση – Ποια κόμματα κάνουν την έκπληξη – Τα ποσοστά και οι έδρες
Πηγές Άρθρων
Ολα τα άρθρα που θα βρείτε εδώ προέρχονται από τους μεγαλύτερους και πιο αξιόπιστους ιστότοπους ειδήσεων.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά εδώ!
