Το τοπίο ενάμιση μήνα πριν από τις ευρωεκλογές έχει αρχίσει να ξεκαθαρίζει. Σε όλες τις μετρήσεις που έχουν φτάσει στο Μαξίμου η Ν.Δ. έχει ένα «καθαρό» 28%, που αποτελεί την αφετηρία πάνω στην οποία θα διεκδικήσει το μεγαλύτερο δυνατό ποσοστό στις εκλογές του Ιουνίου. Για να γίνει αυτό, όμως, θα πρέπει να αναλυθεί επαρκώς τι είναι αυτό το 13% που τη χωρίζει από το 41% των εθνικών εκλογών. Ποιοι είναι οι ψηφοφόροι που δηλώνουν σήμερα ότι δεν σκοπεύουν ή διστάζουν να ψηφίσουν Ν.Δ., ενώ την είχαν ψηφίσει πριν από δέκα μήνες.

Το χαμένο 4%

«Η λεπτομερής ανάλυση του ποσοστού αυτού καθορίζει και τη στρατηγική μας από εδώ και στο εξής», αναφέρει στην «Κ» κυβερνητική πηγή. Σύμφωνα με τα πρώτα συμπεράσματα, αυτό το 13% χωρίζεται σε τέσσερις βασικές κατηγορίες: Πρώτον, ένα 4% δείχνει πως έχει γυρίσει την πλάτη στη Ν.Δ. και έχει πάει πιο δεξιά, χωρίς προοπτική επιστροφής, τουλάχιστον στις επικείμενες ευρωεκλογές. Πρόκειται για ένα κοινό που πιθανότατα ψήφισε τον Κυριάκο Μητσοτάκη στις εθνικές εκλογές επειδή δεν είχε εναλλακτική διακυβέρνησης, λόγω του φόβου μιας πιθανής επιστροφής του Αλέξη Τσίπρα. Η πολιτική καθίζηση του ΣΥΡΙΖΑ, σε συνδυασμό με επιλογές της κυβερνητικής παράταξης, όπως είναι ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών, έχει απελευθερώσει αυτό το κοινό, που δείχνει να έχει αποκοπεί πια από το κυβερνητικό άρμα. Συνεπώς, η Ν.Δ. πρέπει να εστιάσει στο υπόλοιπο 9%.

Το σύνθετο 9%

Αυτό το υπόλοιπο 9% φαίνεται να χωρίζεται αυτή τη στιγμή σε τρεις υποκατηγορίες, οι οποίες είναι διεκδικήσιμες για την κυβέρνηση. Η πρώτη είναι ένα 4%, το οποίο επίσης τοποθετείται δεξιά, αλλά δεν έχει κόψει οριστικά τον λώρο με το κυβερνών κόμμα. Την κυβέρνηση ενδιαφέρει πολύ η συγκράτηση αυτού του ποσοστού. Η υποψηφιότητα Μπελέρη είχε και αυτή τη στόχευση. Το γεγονός ότι οι ισχυρές ενδοκυβερνητικές ενστάσεις εναντίον της υποψηφιότητας δεν εισακούστηκαν δείχνει πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης, παρά την παραφιλολογία, δεν αδιαφορεί για τη δεξιά πλευρά του. Η υποψηφιότητα του φυλακισμένου δημάρχου Χειμάρρας έχει πρωτίστως ως σκοπό να αναχαιτίσει νέες διαρροές προς τα δεξιά, που μέχρι πρόσφατα έμοιαζαν πολύ πιθανές. Οι τελευταίες μετρήσεις δείχνουν πως η υποψηφιότητα μπορεί να επιτελέσει τον σκοπό της, αλλά δεν είναι η μόνη κίνηση που θα κάνει η Ν.Δ. για τη συγκράτηση νέων διαρροών προς τα δεξιά. Στις ποιοτικές αναλύσεις που έχουν φτάσει στο Μαξίμου αποτυπώνεται πως ικανό μέρος της εκλογικής βάσης της Ν.Δ. που κλίνει προς άλλες δεξιές επιλογές δεν είναι «ακροδεξιό», αλλά ανήκει στην παραδοσιακή συντηρητική βάση της παράταξης. Γι’ αυτό και ως «πρέσβεις» για τη συγκράτηση αυτού του ακροατηρίου δεν εστάλησαν οι Βορίδης, Αδωνις ή Πλεύρης –όπως εξεταζόταν αρχικά– αλλά κυρίως στελέχη με καραμανλικό προφίλ. Απόδειξη ότι εκλογική αποστολή στην Κεντρική Μακεδονία ανέλαβε ο Νίκος Δένδιας και στην Αν. Μακεδονία και Θράκη ο Χρήστος Σταϊκούρας.

Η διαρροή από τη δεξιά πλευρά της γαλάζιας παράταξης υπολογίζεται ότι είναι της τάξης του 8%, όμως οι μισοί εξ αυτών των ψηφοφόρων δεν έχουν κόψει τον λώρο με το κυβερνών κόμμα.

Η δεύτερη κατηγορία του αποστασιοποιημένου 9% είναι ένα 2% που κοιτάζει προς το Κέντρο. Το ποσοστό είναι μικρότερο σαφώς από τη διαρροή προς τα δεξιά, αλλά σημαντικό. Η επιτυχία ή όχι στις ευρωεκλογές θα κριθεί στην κόψη του ξυραφιού και το 2% μετράει. Παράλληλα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θεωρεί τους κεντρώους πολίτες ως προνομιακό του ακροατήριο. Πρόκειται για ένα κοινό που έχει άλλες ευαισθησίες από τους δεξιούς. Το ενοχλούν περισσότερο θέματα Κράτους Δικαίου, στα οποία η κυβέρνηση έχει βρεθεί πολλές φορές απολογούμενη. Το Μέγαρο Μαξίμου έχει καταβάλει ήδη από το 2016 πολύ μεγάλη προσπάθεια για να προσεγγίσει αυτό το κοινό, το οποίο προστιθέμενο στην παραδοσιακή του βάση, έδωσε στον Κυριάκο Μητσοτάκη ευρείες πλειοψηφίες. Η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να διαλύσει τους δισταγμούς, θυμίζοντας προεκλογικά όσα έχει κάνει στο επίπεδο των μεταρρυθμίσεων, όπως είναι τελευταία η ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων. Παράλληλα, η αντιπολίτευση «βοηθάει» την προσπάθεια του κ. Μητσοτάκη να διατηρήσει τους δεσμούς με τους κεντρώους, καθώς δύσκολα μπορεί να πείσει αυτό το απαιτητικό κοινό. Τελευταία, ωστόσο, έχει εμφανιστεί ο «κίνδυνος» του Ανδρέα Λοβέρδου, που είναι ένας πολιτικός με χαρακτηριστικά που μπορεί να «κλέψει» κεντρώες ψήφους από τη Ν.Δ.

Προς την αποχή

Η τρίτη κατηγορία του δύσπιστου 9% είναι ένα 3% που δείχνει αυτή τη στιγμή διάθεση να απέχει. Λόγω αυτής της στάσης του, αποτελεί για τη Ν.Δ. ίσως το πιο προσιτό κοινό, καθώς το γεγονός πως δεν επιλέγει κάτι άλλο δείχνει πως περισσότερο έχει ενοχληθεί με τη Ν.Δ., παρά θεωρεί κάποιο άλλο κόμμα εναλλακτική λύση. Για το Μαξίμου, αυτό το 3% αποτελεί βασική προτεραιότητα για να επιστρέψει από την «γκρίζα ζώνη» και αυτό θα επιτευχθεί, όπως σημειώνουν κυβερνητικές πηγές, με την ανάδειξη του κινδύνου της αποσταθεροποίησης όχι της κυβέρνησης, αλλά της χώρας. Η «σταθερότητα», άλλωστε, αποτελεί βασικό επιχείρημα της κυβέρνησης ώστε να κλειδώσει το μέγιστο ποσοστό.

Η Ν.Δ. χρειάζεται τριπλή στρατηγική για να προσεγγίσει κάθε ομάδα από το 9% που δείχνει να έχει απομακρυνθεί. Εάν τα καταφέρει τουλάχιστον με τους μισούς, θα περάσει τον πήχυ του 33%.

Από την ανάλυση προκύπτει πως η Ν.Δ. πρέπει να ακολουθήσει τριπλή στρατηγική για να προσεγγίσει αυτό το ετερόκλητο 9%. Εάν η καμπάνια –ή μάλλον οι καμπάνιες– έχει μισή επιτυχία, συγκρατήσει δηλαδή το 4,5%, τότε η Ν.Δ. θα πετύχει τον στόχο της: το πολυπόθητο 33%.