Τώρα λοιπόν θα σας αφήσω ολίγον άναυδους, όπως άναυδος έμεινα κι εγώ όταν διαπίστωσα ότι από χθες υπήρξε καινούρια εστία κυβερνητικής ανησυχίας. ‘Όχι, ούτε τα Τέμπη αφορά, ούτε τις παραιτήσεις Μπρατάκου και Παπασταύρου, ούτε αυτή τη σαχλαμάρα με το δήθεν sms της Μαρέβας, λες και η σύζυγος του πρωθυπουργού είναι τόσο ανόητη ώστε (ακόμα κι αν ήθελε να παρέμβει), θα το έκανε στέλνοντας γραπτό μήνυμα στον Μαρινάκη ώστε εκείνος να την κρατά μια ζωή.

Από αλλού ξεπήδησε η ανησυχία κι αν θέλετε το πιστεύετε. Από τη βαριά ήττα Ερντογάν στην Τουρκία. Όχι, δεν έγιναν οι εδώ υπουργοί και κυβερνητικοί επιτελείς φιλοερντογανικοί, ούτε ανησύχησαν διότι φοβούνται πως ο Τούρκος Πρόεδρος μπαίνει σε τροχιά αποδρομής κι εκείνοι που έρχονται στη θέση του θα είναι χειρότεροι απ’ τον Ταγίπ στα ελληνοτουρκικά. Αυτή θα ήταν μια ανάλυση θεμιτή και αξιοπρόσεκτη. Αλλού είναι το θέμα.

Η βαριά ήττα Ερντογάν μέσα σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα μετά τον τελευταίο του θρίαμβο στις εθνικές του εκλογές, δείχνει ότι στην πολιτική δεν υπάρχει καμία απολύτως βεβαιότητα. Καλώς ή κακώς, είχε δημιουργηθεί (στους δικούς μας εδώ) η εντύπωση ότι στις δυο πλευρές του Αιγαίου είχε παγιωθεί μια πάγια σταθερότητα που στηριζόταν σε δυο αδιαφιλονίκητα πρόσωπα. Στον Ερντογάν εκεί και στον Μητσοτάκη εδώ.

Καμία ιδεολογική, πολιτική ή προσωπική σχέση οι δυο τους, κινούνται σε άλλο μήκος κύματος και με βάση τα συμφέροντα των χωρών τους, πότε φίλοι και πότε εχθροί, πάντως το παιχνίδι το έκαναν και το κάνουν αυτοί οι δυο. Μέχρι σήμερα, βρέξει χιονίσει, οι Έλληνες και οι Τούρκοι ψήφιζαν Κυριάκο και Ταγίπ. Αυτό ήταν δεδομένο, μέχρι την Κυριακή το βράδυ που ήρθε η βαρύτατη ήττα του Ερντογάν.

Και γιατί να ανησυχήσουν οι δικοί μας, θα ρωτήσετε. Για δύο λόγους. Πρώτο, διότι αντιλήφθηκαν ότι ακόμα και οι πανίσχυροι και αδιαφιλονίκητοι μπορεί να ηττηθούν μέσα στην έδρα τους μάλιστα, και δεύτερο, διότι είδαν πως το θέμα της οικονομίας, της ακρίβειας, του πληθωρισμού μπορεί να γκρεμίσει ακόμα και τον ισχυρότερο και πιο αγαπητό ηγέτη. Το στομάχι κρίνει τις εκλογές. Αυτό έγινε στην Τουρκία. Βεβαίως, δεν υφίσταται πολιτική αλληλεπίδραση Ελλάδας-Τουρκίας όπως υπάρχει ανάμεσα στην Ελλάδα και τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παρά ταύτα οι δικοί μας εδώ ψιλοτσιμπήθηκαν βλέποντας έναν Ερντογάν να χάνει τις περισσότερες πόλεις και επαρχίες μιας χώρας που πριν από λίγους μήνες είχε σαρώσει εκλογικά.

Θα πείτε επίσης ότι εκεί υπάρχουν πια σοβαρές προσωπικότητες απέναντι στον Ερντογάν με πρώτο τον Ιμάμογλου, ενώ εδώ υπάρχει ένας Ανδρουλάκης που πάει με τον αραμπά κι ένας Κασσελάκης που από το 12% που βρίσκεται δηλώνει έτοιμος για πρωθυπουργός. Σύμφωνοι, πλην όταν παραδίπλα κλονίζεται μια κολώνα που έμοιαζαν ακλόνητη, η εδώ κολώνα καλό θα είναι να ανασηκώσει τα μανίκια και να φροντίσει να μην ζήσει τον ίδιο σεισμό στα θεμέλια της. Εκλογές έχουμε κι εδώ σε λίγο καιρό…