Όπως φαίνεται, είμαστε τυχεροί που η Γη συνεχίζει να γυροφέρνει το μητρικό της άστρο εδώ και 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια.

Άλλοι πλανήτες δεν έχουν τέτοια τύχη.

Διεθνής μελέτη αποκαλύπτει ότι ένα στα 12 άστρα του Γαλαξία έχει καταπιεί τουλάχιστον έναν από τους πλανήτες του.

Είναι μια διαπίστωση που ανατρέπει την κρατούσα άποψη για τη σταθερότητα των πλανητικών συστημάτων, ένα εύρημα που εξέπληξε ακόμα και τους συντάκτες τους μελέτης:

«Οι αστρονόμοι πίστευαν ότι αυτού του είδους τα περιστατικά ήταν αδύνατα» σχολίασε σε δελτίο Τύπου ο Γιούαν-Σεν Τινγκ του Αυστραλιανού Εθνικού Πανεπιστημίου, μέλος της διεθνούς ομάδας που υπογράφει την έρευνα στο περιοδικό Nature.

Μέχρι σήμερα, οι αστρονόμοι πίστευαν ότι τέτοια κρούσματα παιδοκτονίας συμβαίνουν μόνο με άστρα μεσαίου μεγέθους που πλησιάζουν το τέλος της ζωής τους, οπότε φουσκώνουν και μετατρέπονται σε κόκκινους γίγαντες.

Σε περίπου 5 δισεκατομμύρια χρόνια το ίδιο θα συμβεί και στον Ήλιο, ο οποίος θα αποκτήσει τόσο πελώριες διαστάσεις ώστε θα καταπιεί τον Ερμή και την Αφροδίτη και πιθανότατα και τη Γη.

Όμως τα άστρα που εξετάζει η τελευταία μελέτη βρίσκονται ακόμα στο άνθος της νιότης τους, με ορισμένα από αυτά να έχουν ηλικία μόλις ενός δισεκατομμυρίου ετών.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν διαστημικά και επίγεια τηλεσκόπια για να εξετάσουν ζευγάρια άστρων που γεννήθηκαν από το ίδιο σύννεφο υδρογόνου και θα έπρεπε επομένως να έχουν την ίδια χημική σύσταση. Σε ορισμένα ζεύγη τα δύο άστρα κινούνταν σε τροχιά το ένα γύρω από το άλλο, όμως στις περισσότερες περιπτώσεις ταξίδευαν ανεξάρτητα στο Διάστημα.

Οι παρατηρήσεις έδειξαν ότι η φασματική υπογραφή των άστρων δεν ήταν πάντα η αναμενόμενη: στο 8% των περιπτώσεων, το ένα από τα δύο άστρα εμφάνιζε αυξημένη περιεκτικότητα σε μέταλλα όπως o σίδηρος, το νικέλιο και το τιτάνιο.

Το πιθανότερο είναι ότι τα στοιχεία αυτά προήλθαν από πλανήτες που έπεσαν στο άστρο και απορροφήθηκαν, λένε οι ερευνητές.

Μια λιγότερο πιθανή εξήγηση είναι ότι τα άστρα δεν κατάπιαν ώριμους πλανήτες αλλά βράχους και σκόνη από την οποία θα σχηματίζονταν αργότερα πλανήτες. Το σενάριο της κοσμικής παιδοκτονίας είναι ωστόσο το επικρατέστερο.

Μάλιστα το πραγματικό ποσοστό των παιδοκτόνων άστρων δεν αποκλείεται να είναι ακόμα μεγαλύτερο, καθώς η κατάποση μεγάλων πλανητών που αποτελούνται από αέρια, όπως ο δικός μας Δίας ή Κρόνος, δεν θα άφηνε ίχνη στη χημική σύσταση του δολοφόνου.

«Χάρη σε αυτή την ανάλυση εξαιρετικά υψηλής ακρίβειας, μπορούμε να ανιχνεύσουμε χημικές διαφορές μεταξύ των άστρων κάθε ζεύγους. Αυτό προσφέρει ισχυρές ενδείξεις ότι ένα από τα άστρα έχει αλλάξει σύσταση καταπίνοντας πλανήτες ή πλανητικό υλικό» δήλωσε ο Φαν Λιου του Πανεπιστημίου Μόνας της Αυστραλίας, μέλος της ομάδας.

Σε κάθε περίπτωση, τα ευρήματα θέτουν υπό αμφισβήτηση τη θεωρία ότι τα ώριμα πλανητικά συστήματα είναι συνήθως σταθερά.

Η μελέτη, πάντως, δεν εξετάζει τον μηχανισμό μέσω του οποίου ένας πλανήτης μπορεί να πέσει στο μητρικό άστρο του.

Κάτι τέτοιο θα μπορούσε θεωρητικά να συμβεί όταν η τροχιά του πλανήτη διαταραχθεί από τη βαρυτική έλξη άλλων πλανητών ή διερχόμενων άστρων.