Έφυγε από τη ζωή ο Γιάννης Μόρτζος σε ηλικία 84 ετών, την Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου, έπειτα από αρκετές ημέρες νοσηλείας σε νοσοκομείο. Ο αξιόλογος ηθοποιός αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα με την υγεία του.

Τη δυσάρεστη είδηση έκανε γνωστή η σελίδα στο Facebook «Το σπίτι του ηθοποιού»: «Σήμερα το πρωί στις 11.30 δυστυχώς χάσαμε τον αγαπημένο μας ηθοποιό Γιάννη Μόρτζο… Η είδηση αυτή μας γέμισε όλους μεγάλη θλίψη… Καλό σου ταξίδι Γιάννη…».

Στην αρχή του καλοκαιριού, ο 84χρονος ηθοποιός νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο «Σωτηρία» με βαρύ αναπνευστικό πρόβλημα και αργότερα στο Ασκληπιείο Βούλας με ένα επιπλέον πρόβλημα στην καρδιά του. Όλο αυτό το διάστημα, στο πλευρό του βρισκόταν η σύζυγός του επίσης ηθοποιός Γιούλη Ζήκου.

Το σοβαρό πρόβλημα υγείας που είχε περάσει το 2015

Αυτή δεν ήταν η πρώτη περιπέτεια του ηθοποιού με την υγεία του, καθώς το 2015 είχε βρεθεί πάλι σε πολύ δύσκολη θέση, έπειτα από μια καρδιολογική επέμβαση ρουτίνας.

«Έκανα bypass. Ευτυχώς, γλίτωσα. Ήμουν διασωληνωμένος. Πενήντα μέρες στην Εντατική ήμουν ζωντανός νεκρός. Και όταν κάποια στιγμή άνοιξα τα μάτια μου, έβλεπα να πεθαίνουν κάποιοι στο θάλαμο. Και δεν είχαν την ευαισθησία οι νοσοκόμες να τραβάνε την κουρτίνα να μην τους βλέπω. Εκεί είπα μέσα μου ότι “αφού πεθαίνουν αυτοί, θα πεθάνω κι εγώ”», είχε πει στην «On Time».

Ο Γιάννης Μόρτζος είχε τονίσει τη στήριξη που είχε δεχτεί από τη σύζυγό του και τότε: «Όμως, σιγά-σιγά έδινα κουράγιο στον εαυτό μου, σκεφτόμουν το παιδί μου και τη γυναίκα μου και προσπαθούσα να συνέλθω. Άρχισα να λέω στίχους από ποιήματα και λόγια από ρόλους που μου έρχονταν στο μυαλό. Τότε, είπα ότι αφού μιλάω, άρα υπάρχω κι έτσι συνήλθα. Νομίζω, όμως, ότι ένας λόγος που κρατήθηκα στη ζωή ήταν η γυναίκα μου, η Γιούλη, η οποία καθόταν πάνω από το μαξιλάρι μου και δεν πήγαινε πουθενά… Τώρα πια δεν τον φοβάμαι τον θάνατο. Είναι λύτρωση».Ποιος ήταν ο Γιάννης Μόρτζος

Ο Γιάννης Μόρτζος γεννήθηκε στη Σάμο στις 11 Οκτωβρίου 1940. Σπούδασε θέατρο στη Σχολή του Θεάτρου Τέχνης με δάσκαλό τον Κάρολο Κουν. Έμεινε κοντά του, ως βασικό στέλεχός του, μέχρι το 1981, επί είκοσι ένα χρόνια.

Ερμήνευσε υπό την καθοδήγησή του σπουδαίους θεατρικούς ρόλους από όλο το φάσμα της θεατρικής γραφής: αρχαίο δράμα, κλασικό θέατρο, σύγχρονο θέατρο, θέατρο του παραλόγου, αλλά κυρίως νεοελληνικό θέατρο, για το οποίο τρέφει μια ιδιαίτερη αδυναμία και το προτιμά πάντα μέχρι σήμερα στις επιλογές του ρεπερτορίου του.

Με το Θέατρο Τέχνης πήρε μέρος, ως βασικός πρωταγωνιστής, στα μεγάλα θεατρικά φεστιβάλ της Ευρώπης τις δεκαετίες του `60, `70 και `80 και γνώρισε διάσημους καλλιτέχνες, από τους οποίους αποκόμισε σημαντικές γνώσεις.

Συνεργάστηκε με τους περισσότερους Έλληνες ηθοποιούς, σκηνοθέτες, μουσικούς, σκηνογράφους, μεταφραστές.

Τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργήσει το Θέατρο «Τέσσερις εποχές», με το οποίο παρουσιάζει σημαντικές παραστάσεις σε όλη την Ελλάδα.

Είναι ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ (1974) και έχει διατελέσει συνδικαλιστής στον χώρο του θεάματος (πρόεδρος ΠΟΘΑ), καθώς και δημοτικός σύμβουλος Αθηναίων επί οχτώ χρόνια (1986-1994).

Διδάσκει θέατρο σε δραματικές σχολές επί τριάντα πέντε χρόνια.

Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών Θεάτρου.

Οι τηλεοπτικές του συμμετοχές

Έγινε ευρέως γνωστός και αγαπήθηκε ιδιαίτερα από το κοινό μέσα από τις τηλεοπτικές σειρές «Χατζημανουήλ» σε σκηνοθεσία Γιάννη Σμαραγδή (1984), «Χαίρε Τάσο Καρατάσο», σε σενάριο Γιώργου Αρμένη και σκηνοθεσία επίσης Γιάννη Σμαραγδή, (1985) και το Σόι μας σε σκηνοθεσία Γιώργου Αρμένη (1992 – 1994). Ακόμη συμμετείχε στις σειρές: Το χρώμα του φεγγαριού (1996) και Χαιρέτα μου τον Πλάτανο (2020)

Δείγμα της δουλειάς του στο θέατρο είναι οι παραστάσεις Γκιλοτίνα (2018), Η δίκη του Σωκράτη (2018), Εγώ, η Μάρθα Φρόυντ (2016), Ελευθέριος Βενιζέλος (2016).