Του Ηλία Ψυχογιού

Από τον Ιούλιο του 2015, την επιβολή των capital controls και το τελειωτικό χτύπημα της Συμφωνίας των Πρεσπών, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας εκπροσωπούσαν το απόλυτο πολιτικό κακό για τη χώρα, σύμφωνα με τη Νέα Δημοκρατία. Ο τρόπος που πολιτεύτηκαν για να αναλάβουν τη διακυβέρνηση όσο και ο τρόπος που κυβέρνησαν στη συνέχεια επιβεβαίωσαν κάθε δυσοίωνη πρόβλεψη. 

Άλλωστε, ο σχηματισμός του “Μένουμε Ευρώπη” και του “αντι-ΣΥΡΙΖΑ” μετώπου εκείνη την περίοδο, από ανθρώπους των οποίων η ιδεολογία συμβάδιζε τόσο με τη σοσιαλδημοκρατία όσο και τη συντηρητική λαϊκή δεξιά, το αποδεικνύει.

Το γεγονός βέβαια ότι στις εκλογές του 2019 η Νέα Δημοκρατία επικράτησε, χωρίς όμως ο ΣΥΡΙΖΑ να υποστεί στρατηγική ήττα, συνέχισε να συντηρεί το φόβο της “2ης φοράς Αριστερά”. 

Θες η πανδημία, την οποία Τσίπρας και Πολάκης προσπάθησαν να εργαλειοποιήσουν, θες οι ανεδαφικές οικονομικές προτάσεις, θες το βαρύ (κυρίως αυτό) καταστροφικό κυβερνητικό παρελθόν, έφτασαν τον ΣΥΡΙΖΑ το 2023 στο 17% και τη ΝΔ στο 41%.

And the rest is history: Ο Τσίπρας παραιτήθηκε, ο Κασσελάκης ανέλαβε πρόεδρος, το κόμμα διασπάστηκε και συνεχίζει να σπαράσσεται μέχρι να οδηγηθεί στην ολοκληρωτικά πολιτική “στάχτη”.

End of story. 

Σχεδόν από την επόμενη μέρα της παραίτησης του Αλέξη Τσίπρα και της εμφανούς πλέον κυριαρχίας του Κυριάκου Μητσοτάκη, ξεκίνησε η παραδοσιακή “γκρίνια” η οποία ενδημεί στη ΝΔ από ιδρύσεώς της και έχει τις ρίζες της στην αστική καταγωγή των προπατόρων της (Λαϊκό Κόμμα, Εθνικόν Ενωτικόν Κόμμα, Λαϊκόν Ενωτικόν Κόμμα, Ελληνικός Συναγερμός, Ε.Ρ.Ε. κ.ά). Ναι, ναι, η δεξιά και η κεντροδεξιά έχουν μεγαλύτερο ιστορικό διασπάσεων από την αριστερά. Απλώς κάνουν λιγότερο “ντόρο”!

Και αυτή η γκρίνια και η κριτική ξέρετε, σπάνια είναι γκρίνια ουσίας. Συνήθως είναι γκρίνια εγωισμών. Στην πολιτική βλέπετε, ειδικά στα αστικά κόμματα, οι προσωπικότητες παίζουν κυρίαρχο ρόλο.

Δεν τίθεται καν το ερώτημα αν η ΝΔ ως κυβέρνηση έχει κάνει λάθη. Φυσικά και έχει υποπέσει σε σοβαρά ατοπήματα.

Ειδικά σε θέματα που αφορούν την καθημερινότητα των πολιτών, τους τομείς της ασφάλειας και της ακρίβειας. Τα λάθη είναι πολλά και, δυστυχώς, επαναλαμβανόμενα. ‘Ένα ακόμη από τα σφάλματα της ΝΔ είναι και ο ελιτισμός που επέδειξε απέναντι στο δεξί, παραδοσιακό της κομμάτι. Και εκεί, καλό θα ήταν, να φροντίσει να βρεθεί το σημείο ισορροπίας μεταξύ ιδεολογικής καθαρότητας και πολιτικής διεύρυνσης. Αφού, κατά τη γνώμη μου, η ιδεολογική βάση είναι οι ρίζες και η πολιτική διεύρυνση τα κλαδιά. Η ιδεολογική βάση παρέχει τη γείωση με το εκλογικό κοινό και η πολιτική διεύρυνση χαρίζει τις εκλογικές νίκες. 

Σε αντίθεση με τα παραπάνω, στα εθνικά θέματα φαίνεται ότι τα έχει πάει αρκετά καλά και η εσωκομματική κριτική είναι, τουλάχιστον, υπερβολική και άδικη. Εκτός κι αν ορισμένοι θέλουν σώνει και ντε να κατατροπώσουμε την Τουρκιά και να στείλουμε και μια μεραρχία να καταλάβει τα Σκόπια… 

Ειδικά με τη Συμφωνία των Πρεσπών, το ζήτημα απαιτεί εξαιρετικά λεπτούς χειρισμούς. Αν κινήσουμε πρώτοι και με ένταση διαδικασίες ακύρωσής της, δίνουμε το νομικό επιχείρημα στον Ερντογάν να ζητήσει την ακύρωση της Συνθήκης της Λωζάνης. Το θέλουμε; 

Δεν νομίζω, αφού σ’ αυτή την περίπτωση, τα Δωδεκάνησα για παράδειγμα πρέπει να επιστρέψουν στην Τουρκία (με τη Συνθήκη της Λωζάνης τα πήρε η Ιταλία και εμείς τα πήραμε το 1949). Επίσης, με τη Συνθήκη της Λωζάνης η Τουρκία παραιτήθηκε από διεκδικήσεις για τις παλιές περιοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Θέλουμε να διεκδικεί ο Ερντογάν τα Ιωάννινα, την Ξάνθη, ακόμα και την Αθήνα; Είναι αντιληπτό σε τι σπρώχνουν ορισμένοι τον κόσμο; 

Δεν παίζουμε με την εξωτερική πολιτική. Την προηγούμενη φορά που το κάναμε χάσαμε τη μισή Κύπρο… Ειδικά με τα Σκόπια, η πολιτική τους ηγεσία είναι εκτεθειμένη σε τέτοιο βαθμό από τις προεκλογικές της υποσχέσεις, που θα καταστρέψει μόνη της τη χώρα της. 

Επανερχόμενος όμως στην γκρίνια εντός της ΝΔ, θεωρώ ότι υπάρχει τρόπος αυτή να αμβλυνθεί, και δεν εννοώ την υπουργοποίηση και άλλων δεξιών βουλευτών. Το κυβερνητικό σχήμα άλλωστε είναι πολύ μεγάλο και κανονικά θα έπρεπε να μειωθεί τουλάχιστον στο μισό. 

Η γκρίνια θα αμβλυνθεί όταν οι βουλευτές μάθουν και θελήσουν να ακούν πραγματικά τους πολίτες. Η γκρίνια θα αμβλυνθεί όταν ο λαός διαπιστώσει πως η κυβέρνηση εστιάζει στη λύση των καθημερινών προβλημάτων και φέρνει αποτελέσματα. Καλή η “υψηλή πολιτική”, αλλά δεν γεμίζει το ψυγείο. Οι άνθρωποι μπορεί να εκφράζονται με την καρδιά, αλλά ψηφίζουν με την τσέπη. 

Η Νέα Δημοκρατία, μαζί με τον αρχηγό της και τους τέως προέδρους της, πρέπει να αντιληφθούν ότι η κοινωνία έχει αλλάξει. Ιδεολογικά οι σημερινοί νεοδημοκράτες δεν έχουν καμία σχέση με αυτούς του 1981 ή του 1985. Οι σημερινοί νεοδημοκράτες είναι πιο δεκτικοί σε καταστάσεις και ιδεολογικές επιρροές, σε αντίθεση με τους γονείς τους, που σε παρόμοιες περιπτώσεις πιθανότατα, θα “έβγαζαν φλύκταινες”. 

Ας ξεχάσουμε λοιπόν τα μπλε και πράσινα καφενεία. Ο κόσμος δεν “παίζει ξύλο” για τα κόμματα στον δρόμο. 

Κυρίως όμως, ο κόσμος δεν ακολουθεί άκριτα τον αρχηγό του κόμματος. 

Ούτε τον νυν, ούτε τον πρώην, ούτε τον τέως.

Θα είναι κρίμα για τη ΝΔ να αναπολήσουν οι ψηφοφόροι της τον Τσίπρα στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, που λειτουργούσε ως φόβητρο και κίνητρο ενότητας για τη ΝΔ. 

Θα είναι κρίμα να αισθανθούμε πως αυτός ο άνθρωπος τελικά “ήταν μία κάποια λύσις”.

* Ο Ηλίας Ψυχογιός είναι αναλυτής δεδομένων με ειδίκευση στο Internet of Things