Tο παλιό κρασί είναι πάντα καλό; Τα κρασιά με βιδωτό καπάκι είναι κατώτερα αυτών με φελλό; Δείτε τις απαντήσεις σε μερικά από τα πιο συχνά ερωτήματα γύρω από το κρασί.

1 «Ποιοί είναι οι βασικοί τύποι κρασιών;» Πρώτο κριτήριο διαφοροποίησης αποτελεί το χρώμα. Έτσι τα κρασιά διακρίνονται σε λευκά, ροζέ και ερυθρά. Δεύτερο κριτήριο είναι η  γλυκύτητα, η  περιεκτικότητα δηλαδή των κρασιών σε σάκχαρα, με αποτέλεσμα αυτά να διακρίνονται σε ξηρά, ημίξηρα, ημίγλυκα και γλυκά. Τελευταίο κριτήριο για τους τύπους κρασιών είναι το διοξείδιο του άνθρακα (CO2). Ανάλογα με την περιεκτικότητα τους σε αυτό, τα κρασιά διακρίνονται σε ήσυχα (still), ημιαφρώδη και αφρώδη.

2.«Tο παλιό κρασί είναι πάντα πιο καλό;» Καλό είναι μόνο αυτό που επιδέχεται παλαίωσης, δηλαδή να προέρχεται από συγκεκριμένες  ποικιλίες, τη σωστή αμπελουργική περιοχή, με τις κατάλληλες οινοποιητικές μεθόδους και να έχει ωριμάσει στις ιδανικές συνθήκες φύλαξης. Ένα κρασί το οποίο προέρχεται από μια μη ποιοτική ποικιλία  κι έχει φυλαχθεί εκτεθειμένο σε ψηλές θερμοκρασίες, φως και κραδασμούς το πιο πιθανόν είναι να είναι κατάλληλο μόνο για τον νεροχύτη. Είναι όμως και θέμα προτίμησης του καταναλωτή αν προτιμά παλαιωμένο έναντι του φρέσκου κρασιού.

3. «Ποιά κρασιά παλαιώνουν και ποιά όχι;» Η συντριπτική πλειονότητα των λευκών και των ροζέ κρασιών προορίζονται να καταναλωθούν σύντομα, άμεσα ή κοντά στην κυκλοφορία τους στην αγορά και περίπου 12-18 μήνες από τη στιγμή της παραγωγής τους. Ένα μικρό ποσοστό των λευκών και μεγάλο μέρος των ερυθρών κρασιών ωφελούνται από παλαίωση περίπου 2-5 χρόνων στη φιάλη. Πολύ μικρότερο ποσοστό, κυρίως ερυθρών και γλυκών κρασιών, προορίζεται για παλαίωση 5-10 χρόνων.

Τέλος, υπάρχουν και οι –πολύ λιγότερες– περιπτώσεις «εξαιρετικών» κρασιών, που όχι μόνο αντέχουν, αλλά απαιτούν μακρόχρονη παλαίωση, που ξεπερνά τη δεκαετία και μπορεί να φτάσει ακόμα και σε αρκετές δεκαετίες.

4 Ποιά κρασιά μπορούν να παλαιωθούν για περισσότερο από δέκα χρόνια; Tα μεγάλα Chateau του Μπορντό, τα κορυφαία Barolo και Amarone της Ιταλίας, οι grand cru Βουργουνδίες, τα υψηλής ποιότητας Chablis, το ελληνικό Ξινόμαυρο, κρασιά που παράγουν κορυφαίοι οινοπαραγωγοί της Kαλιφόρνια, τα ποιοτικά vintage Port, οι Κουμανδαρίες, τα  Auslese Reisling κα.

6 «Mπορεί να φτιαχτεί λευκό κρασί από κόκκινα σταφύλια;» Nαι. To χρώμα του κρασιού προέρχεται αποκλειστικά από τη φλούδα των σταφυλιών. Ο χυμός του σταφυλιού, τόσο του ερυθρού όσο και του λευκού είναι άχρωμος. Στην Kαμπανία, ένα μεγάλο μέρος των σταφυλιών από τα οποία παράγεται η σαμπάνια είναι ερυθρά. Η σαμπάνια Blanc de Noirs παράγεται μόνο από ερυθρά σταφύλια της ποικιλίας Pinot Noir.

7 Θα μεθύσω αν καταναλώσω  διαδοχικά διαφορετικά κρασιά; Δεν θα μεθύσετε από την ανάμειξη τους, αλλά από την ποσότητα  που θα πιείτε. Aυτό που εντείνει τη μέθη είναι η κατανάλωση διαφορετικών αλκοολούχων ποτών των οποίων το αλκοόλ δεν έχει την ίδια προέλευση.

8 Τι εννοούμε όταν λέμε ότι ένα κρασί είναι «φελλωμένο» ή corky;

Αν μυρίσουμε τον φελλό και έχει αρώματα βρεγμένου σκύλου, βρεγμένης εφημερίδας, υπογείου ή υγρού χαρτονιού τότε το κρασί «έχει φελλό». Σημαίνει ότι έχει μια χημική ένωση που ονομάζεται ΤCA, η οποία συνήθως βρίσκεται στους φελλούς και σε άλλες υγρές επιφάνειες όπως τα βαρέλια κρασιού. Μην το πιείτε.

9  Όταν σε μία φιάλη κρασιού υπάρχει η ένδειξη “Περιέχει Θειώδη”, τι σημαίνει αυτό;  Πόσο κακό είναι;

Η ένδειξη «Περιέχει Θειώδη» αναγράφεται υποχρεωτικά από το 2004 σε κάθε ετικέτα κρασιού που παράγεται εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ωστόσο η ύπαρξη των θειωδών ουσιών στο κρασί δεν πρέπει να μας ανησυχεί εκτός κι αν είμαστε αλλεργικοί σε αυτά. Τα θειώδη είναι παράγωγα του διοξειδίου του θείου, που χρησιμοποιούνται ως συντηρητικά σε πολύ μικρές ποσότητες, κατά την διαδικασία της οινοποίησης για να προστατευθεί το κρασί από πιθανή οξείδωση. Σήμερα ωστόσο υπάρχει μια τάση παραγωγής «φυσικών κρασιών» με μη παρεμβατικές μεθόδους οινοποίησης.

10. «Το βιδωτό καπάκι σημαίνει χαμηλής ποιότητας κρασί;» Όχι βεβαίως! Όλο και περισσότεροι παραγωγοί χρησιμοποιούν τα βιδωτά καπάκια (stelvin)  κυρίως στα λευκά και κόκκινα κρασιά που προορίζονται για άμεση κατανάλωση. Το κρασί με βιδωτό καπάκι διατηρείται άψογα χωρίς καμία απολύτως επαφή με οξυγόνο. Ωστόσο για τα πλούσια κόκκινα κρασιά, η χρήση φελλού προτιμάται καθώς θεωρείται ότι αυτά βελτιώνονται από τις μικροποσότητες οξυγόνου που εισχωρούν μέσα από τους πόρους του φελλού.